Saturday, June 29, 2013

Take A Chance 2

Minarapat nyang pumunta sa lugar na iyon nang mag-isa. Mabigat pa rin ang kanyang loob ngunit wala na syang magagawa kundi tanggapin ang bawat bagay na dumadating sa kanya. Mahigit isang taon na rin pala mula nang mawala ang kanyang ama.

Umupo sya sa damuhan at dinama ang lambot nito. Patuloy ang pagihip ng hangin na nagiging dahilan nang marahang pagsayaw ng mga puno. The view was picturesque. Kung nakikita lamang ni Coco ang tagpong ito bilang isang tagamasid ay makukuha nya itong ipinta. Ang luntiang damuhan, ang kahel na dapithapon at ang plethora ng mga kulay ng mga bulaklak. All were beautiful.

Inalis nya ang mga ligaw na damo at tuyot na dahon sa marmol na kinauukitan ng pangalan ng kanyang ama. Inilapag nya ang mga bulaklak na binili nya para rito. Nanatili syang nakatitig dito. Nagpakawala sya ng isang buntong-hininga.

I was wondering kung paano ang buhay namin ngayon kung nandito ka pa, Dad. Maybe it was easier since you're there to guide me. Siguro mas masaya dahil nandyan ka pa rin to crack all those silly jokes. Siguro mas makulay dahil nandyan ka to lighten all dark moments. Siguro hindi kami masyadong malungkot. Pero alam ko naman na may dahilan lahat ng bagay. Nawala ka dahil dapat akong matuto sa sarili kong mga paa. Para akong napilayan ng mawala ka, pero ngayon, tignan mo, kinakaya ko pa rin.”

Patuloy ang pagdapo ng mga pipit sa mga puno. Ang kanilang matinis na pagawit ay isang nakakakalmang musika sa tainga ng bawat makakarinig.

Dad, I know and i'm starting to accept that you are no longer with us. And I know that I have to take-over. I'm not blaming you dahil pinasa mo sakin ang mga bagay na dapat ikaw ang gumagawa, i'm thankful that I learned to stand on my own feet. I am helping mom, now. We learned to managed. Though mahirap at first. Nasanay na kami.”

Coco smiled. Naramdaman nya na masaya sya sa pakikipagusap sa kanyang ama, kahit na alam nyang hindi na ito muli pang sasagot.

Dad, I miss you so much.”

Pinipigil nyang hindi umiyak.

And Dad, please continue guiding us from above.”

Marahan syang tumayo mula sa pagkakaindian-sit.

Dad, I love you. Sorry.”

The cold wind brushed his face. He smiled. The thought of his father sending the cold wind to brush his face touched his heart.

Thanks, Dad. I know you're here.”

Marahan syang naglakad papalayo. Nang makita na malapit ng kumagat ang dilim ay nagmadali syang pumasok sa kanyang sasakyan. Kinalma nya ang kanyang sarili at agad na pinaandar ang makina ng sasakyan. Napadako ang kanyang mga mata sa bakanteng upuan sa tabi ng driver's seat at napahinto nang makita ang isang sketch.



It's nice to see you. It has been a while nang huli kitang makita.
I decided to sketch the scenery. Pangit ko na gumawa. Ilagay mo nalang yung sarili mo sa sketch ko. But that's how exactly it looked a while ago.  I know that you are thinking that i'm still mad at you, for what had happened to us. I'm no longer mad. I'd just show up kapag okay na okay na ako. Hindi na kita nilapitan dahil alam kong oras mo to para sa iyong daddy. I guess you know who I am? Alam mo ang sketches at handwriting ko. Take care, Juan Miguel.

Rovi,” mahinang sabi nito.

Mabilis nyang kinuha ang cellphone at mabilis na dinial ang number ng unang lalaking kanyang nakarelasyon, si Rovi. It was ringing but the latter is not answering. He met him during his college days and he was amazed on how witty the latter could be. At first he was aloof dahil sa tingin nya ay intimidating ito ngunit nang naglaon, nang mas makilala nya ito ay hindi nya napigil ang humanga dahil na rin sa taglay nitong talino.



Coco tried to fight what he feels for Rovi but with the latter's such mysterious character, hindi nya na napigilan kundi umamin rito.

“Rovi, we need to talk.”

“And this is about what? Juan Miguel?”

Hindi nya maipaliwanag kung paano nya sasabihin ang nararamdaman nya rito. Tandang-tanda nya kung paano tumulo ang malamig na pawis sa kanyang noo.

“Ka-kasi..”

“Kasi?”

“Rovi..”

“I don't have much time. May meeting ako in 5 minutes and I need to rush, Juan Miguel.”

“R-r-rovi,” nauutal nyang sabi.

Nakita nya ang pagtaas ng kilay nito.

“I-I-I think,”

“What?”

“I'm in love with you,” namumulang sabi ni Coco.

Natameme si Rovi.

“There, I said it. I'm in love with you,” bigla syang napangiti.

Nakita ni Coco ang pamumula ng mukha ng isa. Hindi nya maipaliwanag kung ano ang sagot nito sa sinabi nya.

“But-but i'm not asking you to love me back. I just needed to tell you that. And I'm ready to-to-to face the consequences. If this will ruin, our friendship, it's okay. I'm willing to take a chance,” mahabang sabi nito.

Lumingon sa paligid si Rovi at nang makitang walang tao, ay kaagad syang tumitig kay Coco. Ang lakas ng tibok ng puso ni Coco nang mga oras na iyon. Parang gusto nyang maihi sa nerbyos. Nagulat sya ng hawakan ni Rovi ang kanyang mukha. Nagtama ang kanilang mga mata. Nangungusap. Nagsusumamo.

Hindi na rin napigil ni Coco ang kanyang sarili at hinawakan na rin nya ang mukha ng isa. He couldn't resist those seductive eyes. That sharp nose he has. And those lips. Coco wanted to kiss them but he's too afraid.

“Juan Miguel,” mahinang sabi ni Rovi.

“Yes,” nanghihinang tugon ni Coco.

“Are you sure you're in love with me?”

“I'm so sure. I am really in love with you,”

“What if i'm in love with you too?”

Nanlaki ang singkit na mata ni Coco sa narinig. Bago pa man sya makapagsalita ay naunauhan na sya ni Rovi.

“I need to rush. May meeting ako. Pick me up at 5. Dinner will do?”

Hindi na nakapagsalita si Coco. Nakaramdam sya ng sobrang saya at nais nyang magtatalon kung nasaan man sya noong mga panahong iyon. He was giddy with happiness. Muling nagtama ang kanilang mga mata at nakita nya ang pagkindat ni Rovi sa kanya at mabilis itong naglaho.

I love you, Rovi. I really do.








Jhacko was inside him. Slow strokes at first. When the latter finally adjusted to the pain, he kept going. Few slow strokes. Few slow strokes. Minutes after, Jhacko was no longer stoppable. Both of them were moaning in ecstacy. He was feeling him inside his body. He was feeling his hardness inside his body. He was tight. He was hot. And he was fucking him real good.

“Ahhhh!”

“Give it to me, Jhacko! More! More!”

Those sounded more of a command than a plea. Jhacko was giving him what he wanted. Naramdaman nya ang paglaki ng kanyang alaga sa loob ng kweba na yon. Alam nyang malapit na niyang marating ang rurok. Nakita nya rin ang isang pinapaligaya ang sarili.

“Malapit na ako,” his voice sounded so husky that sent the other to nirvana.

“Ako rin,”

Patuloy ang kanyang pagulos. Their moans were resounding.

“Fuck. Ahh fuck.”

Ilang ulos nalang ay ramdam na ni Jhacko at pagsabog.

Isa..

Dalawa..

Tatlo..

“Ahhhh.”

Isa.

Dalawa.

Tatlo..

“Ahhhh. Eto na malapit na ako. Lalabas na.”

Isa..

Dalawa...

Tatlo..

Bumukas ang pinto ng kwarto ni Jhacko at niluwa nito si Morris na sobrang hyper.

“Boss! Nakuha ko na! Nandito na ako!” masiglang bati nito.

Napahinto si Jhacko sa ginagawa. Ang kanyang partner ay napatakip ng unan. Si Morris naman ay nanlaki ang mata. All of them panicked. Mabilis na kinuha ni Jhacko ang kumot at nagmadaling itinakip ito sa kanyang harapan. Nanigas si Morris. Hindi nya alam ang gagawin.

“Putang-ina naman Morris. Hindi ka marunong kumatok?”

“So-sorry. Boss.”

Mabilis na sinara ni Morris ang pinto. Hindi sya makapaniwala sa nakita. Ilang segundo pa ay malakas syang napahalkhak.

“That was like, OMG, hahahahaha!”

Mabilis syang umupo sa sofa katapat ng kwarto ng among si Jhacko. Ito ang nagsilbi nyang ama-amahan sa larangan ng panggagancho. Ngunit hindi nya akalain na may pagkasilahis ito. Noong una ay chismis lang pero ngayon na nakita ng kanyang dalawang mga mata ay nakumpirma nya ang tunay na sexual preference nito.

Lumabas si Jhacko at tumitig kay Morris. Nakaramdaman ng kaba ang huli. Nakabihis na ito. Lumapit ito sa kanya at nagulat nalang sya nang bigla siya nitong batukan.

“Aray naman Boss!”

“Tangna ka. Panira ka eh.”

“Aba! Malay ko ba na may kalokohan kang ginagawa don!”

Natawa nalang si Jhacko sa sarili.

“Wag ka nalang maingay. May tiwala ako sayo. Alam kong di mo ako ilalaglag.”

Ngumisi si Morris. Ngising demonyo.

“Sure.”

Inabot ni Morris ang bubble wrap na kinalalagyan ng diamante. Abot-tainga ang ngiti ng amo.

“So, ayan na. Paano na ngayon?”

“Ipapadala ko sa account mo. Apat na beses ang laki sa napagusapan. May kasama pang bonus.”

Napangiti ang bata.

“Anong bonus?”

Pumunta si Jhacko sa tukador malapit sa pinto at may kinuhang bag na brown. Initsa nya ito kay Morris.

“Ano to?”

“Open it,” saad nito.

Nagulat si Morris sa nakita.

“Passport. Visa?”

“Magpahinga ka muna. Mainit siguro ang mga mata ng pulis sayo ngayon. Nakita ka ba sa camera?”

“Hindi ko alam.”

“Balitang-balita sa loob ng pulisya ngayon na may isang lalaki nga na pumasok sa isang mansyon sa village. Pero ang nakita sa camera ay matanda. Paano mo nagawa yun?”

“Disguise, malamang.”

“Mautak ka talaga.”

“Ofcourse.”

“So para saan ang passport at ang visa na to? At hindi ko pangalan to,” may pagtataka sa tono ni Morris.

Ngumiti si Jhacko.

“Ipapadala kita sa France. May papabantayan ako sayong tao. Kailangan mong mapalapit sa tao na yon at kailangan mo syang madala pabalik ng Pilipinas.”

Napaisip si Morris.

“Paano ang pamilya ko?”

“I'll take care of them.”

Tumayo si Morris at lumakad papunta sa pinto.

“Kailan to?”

“Next week.”

“Pagiisipan ko.”

“Grab it. Malaking pera pag nadala mo ang lalaking yon dito.”

“Sure.”

Nagpaalam na si Morris sa amo. Pero bago ito umalis ay nagbilin ito sa kanyang boss.

“Don't forget to lock your door next time.”

“Tarantado ka!”

Tawanan.



Less Than Three- Part 3

Note:

Hey Guys. I've decided na magkaroon ako ng update regularly.

Every Saturday and Wednesday ang update ko kaya those days po kayo mag-abang. hehehe

Hintayin ko mga comments po ninyo. :))

Enjoy Reading!!!

--------------------------------

This story is written by Dylan Kyle Santos and Protected under Dylan Kyle's Diary.

Any illegal copyright of the stories published in the blog are prohibited by the author.

The stories written by the author are original and came from his imaginary mind.

This story is a fiction. Any resemblance to namesplacesevents and others are not intended and coincidence only.

The stories I've written are for 18 years old and above.

No animals are hurt in this story.

The author respect the opinions of the readers and the author wishes to his readers to respect him as a person.

The story is not perfect and may be good or bad for the readers causes by different perception of the readers.

You can leave your comments, reactions and violent reaction after reading the story.

Please be careful to the words that you are stating in your comments. Please no harsh words and malicious words that can hurt others.

Enjoy everybody and thanks for reading my stories.

Compilations of my story is available at:
Dylan Kyle's Diary Stories (Compilation)


You can contact me through:
1. Facebook Page:

Dylan Kyle's Diary (fb page)

2. Blog:

Dylan Kyle's Diary (blog)

3. e-mail:

dylan.kyle.santos@gmail.com

4. Facebook:

Dylan Kyle Santos (Facebook Profile)

5. Twitter:
Dylan Kyle Santos (Twitter Profile)




Always Here,

Dylan Kyle Santos

....................................................................................

Chapter 3
(Pretenders)



[Kieth’s POV]


At narinig ko na naman ang megaphone na boses nung nerd nato. 


“HOY NEGAPHONE! Hinaan mo nga boses mo!”


“Pakialam mo ba? O anong kailangan mo?”


“Wala lang.”


“Sus. Wala daw. Siguro akala mo kay Jhay to no?”


“Tss. Ako mag kamali? Wala ata sa bukabolaryo ko yan.”


“Sus. Oh bakit nga?”


“Bakit hindi mo pa binabalik yan kay Arjay?”


“Di ko kilala yung ex mo.”


“Shut up you NEGAPHONE!”


“Anong meron sa name na yan?”


“Nag rerepresent sayo.”


“Kapal mo din. Ikaw nga wierd eh. Dapat tawag ko sayo BISUGO! Ang pangit pangit mo kasi.” Sabi niya.


“Nahiya ako sa balat mo ah.”


“Mahiya ka talaga.”


“Wow. Sino kaya mas gwapo sa atin.”


“Kapal mo. Gwapo ka nga pangit naman ng ugali mo.”


“Mabait ako.”


“Di halata.”


“Sus. Ibalik mo na yung sim bukas ah.”


“Eh di ko nga siya kilala. Ano to pagtatanong ko pa?”


“Gumawa ka ng paraan.”


“Saka na pag nagkita kami.”


“Hoy ikaw boyfriend kita kaya sumunod ka.” 


“Iwww nakakadiri. Boy friend? YUCK!”


“Oy wierdo ang kapal naman ng mukha mo.”


“Wierdo ka din. You elephant bird monster na wierdo.”


“Stop calling me some names.”


“Nye nye.”


At binaba niya yung phone. That man. Nakakainis talaga tong lalaking ito. Inuubos niya pasesnsya ko sobra.


I smiled na hindi ko malaman kung bakit. Nakakatuwa din pala makipag bangayan dito. Kakasuraot na nga ugali eh pero nakakatuwa pag naasar siya.


[Alex’s POV]


Nakakainis yung lalaking yun kahit kailan. Bakit ba kasi ako naipit sa ganitong set up. Nakakainis. Pero kasalanan ko naman eh.


Tinawagan ko agad si Charlene. “Hello.” Sabi ko.


“Oy mustasa?” sabi niya


“Mustasa ka jan, heto ako oh... Disaster.”


“Ang alin?” tanong niya


“Laking eksena ang naganap.”


“Anyare?”


“May boyfriend na ata ako?”


“Whaaaaaaattt?!!!”


“easy lang.”


“Oh my God. You’ve finally moved on! pero teka ang bilis ata.”


“Tangek. No choice ako.”


“May nangyari na sa inyo? Oh my. Lagot ka kay papa Blake.”


“Loka ka talaga. Patapusin mo muna kasi ako.”


“Okay. Go. Narrate the story.”


“Ganito kasi. Yung kinukwento ko sayong nag text. Nakita ko na siya.”


“Oh my. Gwapo ba? My God. Siya lang pala makakapag pa-oo sayo.”


“Shut up muna ah. Tikom muna ang bibig. Wag kang magsasalita hangga’t di pa ako tapos ah.”


“Okay. Sorry naman. Nakaka offend ah.”


“Hahaha. Ganito kasi, classmate ko siya kanina. And sa kasamaang palad, nagkaroon kami ng agreement.”


“then...”


“Ayon na nga. Na maging kami. Siguro para pagselosin or what yung ex niya.”


“Bakit di ka sigurado?”


“Ewan. Pero, di ko alam kung papayag ako.”


“Masyado ka kasing harsh.”


“Yun na nag akaya angui-guilty ako. Help naman oh.”


“Teka gwapo ba?”


“Yup?”


“Wow. Ah yun naman pala. Kung gwapo sige lang. gO!”


“Pag gwapo oo agad?”


“Anong pangalan?”


“Kung di ako nagkakamali eh, Kieth name niya. Kieth Lee ba yun.”


“What the...? hindi nga? Serious ka?”


“Yup. Bakit kilala mo?”


“Wow. Siya yung hearttrob na sinasabi ko. Yung tinuturo ko nun sa sm.”


“Oh. Siya pala yun. Kaya pala familiar.”


“Ang swerte mo best. Kabog ako.”


“tae mo. Anong swerte eh napaka sama ng ugali.”


“Mabait yun ano ka ba. Alam mo na kung bakit nagkaganun.”


“Haixt. Nagui-guilty tuloy ako.”


“Oo na kasi. Dami pang arte.”


“Haixt. Nakakainis lang.”


“Um-oo ka na. Kasalanan mo naman eh.”


“Ouch a. Siya pa kinakampihan mo.”


“Sus. Arte mo.”


“Batukan kaya kita. Kung tratuhin niya ako kanina. Kala mo kung sino siya gwapo.”


“Eh kasi nag balat kayo ka. Pag nalaman niya kung sino ka feeling ko mahuhulog sayo yun.”


“Di naman sa itsura yun eh.”


“Give him a chance kaya. Ganun lang yun kasi nga nasaktan.”


“Oo na sige na papayag na ako.”


“Labas tayo bukas.”


“Sure.”


“Sige kita tayo bukas sa cafeteria.”


“Bye.”


Matapos yun ang nahiga ako sa kama. Saka ko na lang naalala si Blake. Paano na lang siya? Kapag nandito siya sa tabi ko ngayon, siguro papagalitan nun ako.


Ayaw kasi niya na masyado akong nag iiisp ng kung anu-ano. Blake ko, I love you, I really miss you. Sana naman dalawin mo ako, promise susulitin ko yung time na yun. Maramdaman ko lang na nariyan ka sa tabi ko.


Kinuha ko yung cellphone ko at nakita ko agad ang picture namin ni Blake. We were happy back then. Pero ngayon, mukhang malabo na.


Masaya kaya siya ngayon? Kasi ako hindi pa eh. Nasasaktan pa din ako. Gabi-gabi pa rin akong umiiyak nung nawala siya sa buhay ko. Di ako makamove on.


Kinabukasan, patapos na yung klase ko ng ipatawag ako sa Administration office. Nga pala, sa kasamaang palad, apat na subjects na kaming magkaklase ni Elephant monster wierdo.


Di ko pa siya nakakausp ng ayos eh. Haixt. Sige na papayag na ako. Saka ko na lang ipapaalam at sasabihin kay Blake kung sakaling dumalaw ako sa kanya.maiintindihan naman niya yun.


Agad akong pumasok sa Administration office at bumungad sa akin si Maam Lee.


“Good Morning po.” Bati ko.


“Good Morning din Mr. Kian Santos.” Sabi niya


“Alex na lang po, maam.”


“Ate na lang itawag mo sa akin.”


“Maam?” Do i hear it right? Ate. Teka, girlfriend siya ni kuya?


“Yea, ate.”


“Girl friend kayo ni kuya?”


“No. Never.” Sabi niya


“Bakit ate?”


“Diba kayo na ng kapatid ko?”


“Huh?”


“ni Kieth.”


What? Kapatid siya ni halimaw? “Ka... kapatid ninyo yung wierdo na yun?”


“Yes. He is my younger brother. Welcome to the family.”


“Pero...”


“Yes alam namin ang tungkol sa kanya. In fact, it’s been five years na ng malaman namin. Dalawang taon din yun bago matanggap ng magulang namin.”


“Ah.”


“So pinakilala ka na niya kila mama?”


“Kasi... sa totoo lang.”


“Inilabas ka na ba niya?”


“Eh kasi...”


“Alam na ba niya?”


“Wag po... wag po ninyong sasabihin.”


“Why? Kayo na diba?”


Hindi ko dapat sabihin sa kanya yung plano ni Kieth. 


“Eh kasi... basta po... saka na lang.. sa tamang panahon.”


“Okay sabi mo eh.”


“Paano po ninyo malaman?”


“Kalat na sa campus.”


“What?”


“Yes. And advice ko lang, mag ingat ka. Maraming nagkandarapa sa kapatid ko.”


“Dun sa masamang ugali na yun?”


“hahaha. Mabait yun bayaw, kaw talaga.”


“Maam.”


“Ate nga diba.”


“Eh kasi naman. Yung lalaking yun, napaka harsh. Sobra.”


“Gusto kitang makilala. I think you are a kind person.”


“Okay po. Nice meeting you po ulit.”


“Gusto ko pumunta ka dito kapag may break time ka. Kwentuhan tayo.”


“Okay po basta wag po ninyo sasabihin sa kanya yung tungkol sa akin.”


“Sige Mr. Kian.... este Alex.”


“Salamat po ng marami.” Sabi ko.


“Mag kikita rin kayo by the way.”


“Ano pong ibig sabihin ninyo?”


“basta. Nga pala, tumawag yung agency, punta ka doon next Monday. I already sent an e-mail to your professors.”


“Salamat po.” Sabi ko.


“By the way, nakita mo na ba yung bill board?”


“Ano pong billboard?”


“Yung sa may tapat ng bookstore natin?”


“Hindi pa po.”


“Well I guess di pa nila nilalagay.” Sabi niya then the phone ring.


“Hello.... Yes... oh... sige... salamat.” Then binaba niya yung phone.


“Hope to see your reaction sa billboard.” Sabi niya


Oh my, wag ninyong sabihin na. “Oh namutla ka ata jan.”


“Ah eh. Hindi po. Gueh po alis na po ako.”


“Yung gamit mo pinadala ko na kay Kieth.”


“Po?”


“Magkikita daw kayo sa cafeteria.”


“Ah sige po.”


Pumunta agad ako sa cafeteria. Nakita ko agad siya at pinuntahan. Umupo sa tabi niya. Pinag tinginan kami ng mga tao at sa kasamaang palad, narinig ko ang mga panlalait nila.


“Nawala na ba ang taste ni Kieth? Grabe ang panget nung lalaki oh.”


“Oo nga eh. Siguro dahil sa depression kaya pumatol siya sa kung sinu-sino.”


“And to think of it, mukhang matalino, pero ang nerd at wierd.”


Kung pwede lang makapatay, nagawa ko na. Ngayon lang ako nakatanggap ng mga panlalait na ganito. Sobra sila talaga.


“Oi... eto na bag mo.” Sabi niya


“Pinakelaman mo to no?”


“tss.”


“Napaka mo talaga.”


“Hoy NEGAPHONE! Hinaan mo boses mo.”


“Nakakinis ka kasi. Bakit ka ba nagingialam ng gamit ko.”


“Boyfriend kita kaya pwede akong makiaalam sa buhay mo.”


“Shut up.”


“Bakit ka nga pala pinatawag ng ate ko?”


“Sabi niya patayin na daw kita.”


“tss.”


“Nga pala... sige pumapayag na ako sa kasunduan natin.”


“Na ano.”


“Na maging bf mo.”


“wala ka naman talagang maggawa eh.”


“I know. Pero may condition ako.”


“I hate condition.”


“Hanggang holding hands at yakap lang. Bawal ang kiss at more than kiss.”


“Tingin mo papatulan kita. Di bale na lang. Iwww.”


“So bastard.”


“Tara labas tayo.”


“May pupuntahan ako.”


“Sasama ako.”


“Ayoko.”


“Isa.”


“Alex....” napalingon ako nung tinawag ako ni Charlene. Kanina pa ba siya dito? Aalis kasi kami eh.


“Ui.” Bati ko.


“Sino siya?” tanong ni halimaw.


“Ano tara na?” sabi ko ka Charelene.


“Babe... tinatanong kita kung sino siya.”


“Iwww.” Sabi ko.


“Be nice to your boy friend.” Sabi ni Charlene.


“Best... si halimaw... este kurimaw... este si Kieth. Ikaw, si Charlene best friend ko.”


“Hello.” Sabi ni Charlene.


Ngumiti lang to. Aba, ngumingiti pala tong mokong na to. “Tara na.” Sabi ni Charlene.


“Sasama ako.” Sabi ni Kieth.


“Ayoko nga. Jan ka na lang. Umuwi ka na lang sa inyo.” Sabi ko.


“Sige tara na.” Sabi bigla ni Charlene.


Best friend ko ba talaga tong babaeng ito? Grabe lang ha. Daig pa nito ang ilaglag ako. Haixt. 


Dumaan kami sa bookstore and then, ayon sapul ako sa billboard. Di naman ganun kalakihan, pero expose yung mukha ko.


Bumulong siya sa akin. “Sikat ka na.” Sabi niya


“Di niya ako kilala.” Sabi ko.


Tahimik lang si Kieth. Nakasunod sa amin at parang aso na nakabuntot lang. Maya maya dumating si Jake. 


“Hey. San kayo pupunta?” tanong niya


“Ui Jake ikaw pala.” Bati ko.


“Ginagawa mo dito?” tanong ni Kieth.


“Pauwi na. San kayo?”


“Mag gagala kami sama ka?” tanong ko.


Biglang bumulong si Charlene. “Sino yan?”


“nga pala Jake, si Charlene, best friend ko. Charlene, best friend ni halimaw.”


“Hi nice to meet a beautiful girl like you.” Nakipag shake hands siya.


Bumulong ako kay Charlene. “Oh kinilig ka naman jan.”


“Hoy ha... hindi ah.”


“Sus.”


“Tara na nga.” Sabi ni Kieth.


May dalang sasakyan si Kieth kaya yun ang ginamit namin. Mag back ride sana ako pero etong si jake masyadong ususero.


“Oy dun ka sa front seat. Tabihan mo jowa mo.” Sabi niya.


“Sa likod na lang ako. Pati di ako tiwala sayo.”


“Mabait ako. Di ko gagalawin best friend mo.”


“Sus. Dito na ako sa likod.”


“Oi NEGAPHONE, bilisan mo, naiirita ako.”


“Okay monster.”


Nakarating din kami sa SM. Kumain na muan kami tapos kwentuhan. Si Kieth naman di nakipag kwentuhan, di siya nakikisali.


“Brad... umimik ka naman jan.” Sabi ni Jake.


“Kayo na lang.” Sagot ni halimaw.


“Yaan mo na yan KJ yan eh.”


“So?” mataray na sabi niya


“Arte mo.” Sabi ko.


“Tara nga.. jan muna kayo.” At hinila niya ako palayo.


“Oy san mo ako dadalhin?”


“Sa may Quantum.”


“Maglalaro ka?”


“Hindi kakain tayo doon. Kakainin natin tokens.” Sabi niya


“Ang korny.”


“Tss.” Sabi niya.


Kumuha siya ng token. Binigyan niya ako at dinala ako sa may basketball arcade. “Anong gagawin natin?”


“Tatae ng bola. Common sense nga.” Sabi niya


“Yung seryoso nga.”


“Pataasan tayo ng score. Ang matalo uutusan ng isang linggo.”


“Madaya ka. Magaling ka jan eh.”


“Oh sige. After 20 seconds saka ako mag sisimula.


“Mayabang ka din ano.”


“Pinagbibigyan na nga kita eh. Tss. Tara na.” At hinulog niya yung token.


Nagsimula naman ako kaagad. At yun nga after 20 s pa siya ng simula. Ambilis niya samantalang ako ang kupad. Aba di ako papayag na utusan lang ng lalaking ito.


Then after the game pawisan ako at nag cheer sa sarili ko. Tinignan ko kasi yung sign board. Wow. 400, pag ako natalo, ewan ko na lang. Hahaha. At napatingin ako sa score board niya.


[Kieth’s POV]


Ang weak naman pala nitong nerd na to. Pero naka 400 siya. Si Arjay 200 lang eh. Magaling tong mokong na to. Pero wala siyang magagawa sa 424 na score ko. Hahaha.


“Oi nerd, utusan na kita ngayon.”


“Shut up.” Sabi niya


“Ibili mo ako nun.” Sabi niya


“Sinong may sabing susundin kita?”


Tinignan ko siya ng masama. “Okay sige na.” At yun bumili nga siya.


Dumeretso naman ako dun sa upuan namin. Naabutan kong nag kwentuhan yung dalawa. Mukhang close na agad ah. Wagas makatawa si Jake eh.


“Oh kamusta kayong dalawa?” tanong ni Jake.


“Okay lang.”


“Asan siya?”


“Inutusan ko.”


“Kahit kailan di ka na naawa dun.”


“Grabe brad, kahapon lang kami nag kakilala, maka-kailan ka jan wagas ah.”


“Tss. Ano nood tayo movie?”


“Ayos lang.”


“Ano panonoodin natin?” tanong niya


“Barney.” Sagot ko.


“tss. Kahit kailan talaga.”


At dumating na yung nerd na yun. “Akin na.” Sabi ko.


“Eto na master.” At umupo siya sa tabi ko.


“Mag punas ka nga ng pawis mo.”


“Wait lang ha.napaka demanding mo.”


“Tss.” Tapos nun, tumaas na kami sa may movie house.


Si Jake ang nanlibre sa aming lahat. Galante. Type nito yung best friend ni nerd siguro. Maganda naman yung babae eh. Pero itong nerd na to. What a face?


Papunta na kami sa entrance ng mahagilap ng mata ko si RD at Arjay. Nakita ko na magkaholding hands sila. I felt something cracking inside me.


Agad kong hinawakan ang kamay ni nerd. It’s show time!


“Anong...” aapila pa sana siya


“Just shut up okay?”


“Okay.”


(Itutuloy)