Unbroken 2.10

NOTE:Alam ko pong medyo abala ako para sa ilalabas na libro ng MSOB this May, humihingi po ako ng paumanhin dahil alam ko pong sobrang late ang mga update ko. Sana maintindihan nyo. At sana wag kayong magsawa sa ating blog. :)

Napalunok si FR. Hindi nya maipaliwanag ang naramdaman nang kinuha ni Daniel ang kanyang kamay. Ngayong mas pinipiga ni Daniel ang kanilang mga kamay, naramdaman ni FR na parang nagwawala ang laman na nasa loob ng kanyang dibdib, sobrang bilis ng tibok ng kanyang puso.

He took a deep breath. He closed his eyes.

“I don't know FR. Naramdaman ko lang na, na I have to take care of you.”

Those words sent shivers to FR's spine. Hindi nya iniisip na magiging ganun ang mga bagay-bagay. Napadilat sya sa narinig. Malamig ang buga ng aircon ng sasakyan ni Daniel, pero butil-butil ang pawis na namumuo sa kanyang noo.

Shit. Hindi naman ako natatae bakit ako pinagpapawisan ng ganito? FR asked himself

“FR, bakit di ka na sumagot?”

Tumingin sya kay Daniel. Kanina pa pala nakatitig ito sa kanya. Nakakahiwa ang mga tingin ng matatalim na mata ni Daniel but for some strange reasons, FR find those eyes honest and piercing. Sinubukang alisin ni FR ang kanyang kamay sa kamay ni Daniel pero hindi ito binitawan ni Daniel, bagkus ay mas lalo pa nyang hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay ni FR.

Mas lumaki ang confusion na kanina pa kumakain sa katinuan ni FR.

Daniel looked so eager with him and that's the reason kung bakit nauurat sya ng husto. Hindi nya din alam kung ano ang mga dahilan nito para gawin ang mga bagay-bagay na hindi nya dapat ginagawa.

“Daniel, let go of my hand.” mahina nyang sabi

Nagulat si Daniel sa narinig. He instantly let go of FR's hand.

“So-sorry. Nabigla lang ako.”

Daniel blushed.

“Sorry if I held your hand. I just don't know how to make you believe what I feel.” dagdag pa nito

Tumagos na naman ang mga salitang iyon sa kaibuturan ng puso ni FR. Humugot syang muli ng isang malalim na hininga.

“Da-Daniel, bakit? Anong ibig mong sabihin?” nagtatakang tanong nito.

“You're confusing me.” dagdag pa ni FR

Ngumiti si Daniel. Inalis nito ang mga mata sa pagkakapako kay FR, tumingin ito sa harap at isinandal ang likod sa upuan. He too, took a deep breath.

“Ditto.” maiksi nitong tugon

FR looked at him in disbelief.

Inayos nya ang kanyang sarili. Maging si Daniel ay umayos sa pagkakaupo. Pinatay na nito ang makina ng sasakyan. Muli, sya ay tumitig kay FR.

“Tara na?” sambit nito.

FR gave him a quizzical look.

“Saan?” tanong nito

“Sa Pad ko. Tara!” sabi ni Daniel sabay ngiti

Napailing na lang si FR. Isang ngiti lang ni Daniel ay alam nyang bibigay na sya. Mabilis na bumaba si Daniel at malakas na isinara ang pinto ng sasakayan. Pababa na sana si FR ng kotse nang biglang ibinukas ni Daniel ang pinto sa gilid ni FR at inalalayan sya pagbaba. Nagtataka man, hindi maiwasan ni FR na hindi kiligin sa naging asta ni Daniel.

“Kailan talaga pinagbubukas ng pinto?” pabirong banat ni FR

“Oo naman! Amo kita eh.” sagot ni Daniel sabay pacute.

Biglang napapout si FR out of nothing.

“Pout-pout ka pa dyan, halikan kita eh!” sabay banat ni Daniel

Namula si FR sa narinig. Kinindatan sya ni Daniel. Wala pang ilang segundo, nakaakbay na muli si Daniel sa kanya at naglalakad na sila patungo sa unit nito.

Ang bigat ng braso ni Daniel ay nagbibigay ng kakaibang sensasyon sa sistema ni FR. The scent he's wearing seemed to have its effect on FR. Lumipas ang wala pang 3 minutong paglalakad at pagakyat ng hagdan, nakarating na sila sa pad ni Daniel.

“0428. Yan ang number ng unit. You can go here anytime you want, tutal isang jeep lang naman from your school eh.”

Tinignan lang sya ni FR.

Marahang binukas ni Daniel ang pinto ng kanyang unit. Pumasok sya at mabilis na pinindot ang suwit ng ilaw. The orange light illuminated the place. Mabilis na initsa ni Daniel ang kanyang bag sa sofa. He got the remote and turned the airconditioner on. Binukas nya din ang Flat Screen na TV, The Notebook ang palabas sa HBO. Patuloy sya sa pagikot sa kanyang bahay nang mapuna nyang hindi pa pala pumapasok sa loob si FR.

“Anong inaantay mo? Di ka ba papasok?” tanong nito kay FR

FR looked at him. Daniel saw those eyes again. He was dumbfounded.

“Pumasok ka na, please?” pakiusap ni Daniel

Nagaalangan man, humakbang si FR papasok.

“Get in. Close the door FR.” sabi ni Daniel sabay ngiti

FR freaked out. Hindi nya alam kung anong pinaplano nitong mokong na ito.

Bakit gusto nyang nakasara ang pinto? Hindi pwede to! He thought

Daniel stood up and went to the spot where FR was standing. Pinatong nya ang kanyang dalawang kamay sa balikat ni FR. Their eyes met. Daniel felt that FR was shaking. He smiled.

“Why are you shaking?” tanong nito

“Huh? Hindi ah.” sagot ni FR

“You are.” Daniel firmly said

FR took a deep breath.

“Fine!”

FR tried to relax himself. Daniel watched him. Daniel was analyzing his moves, his gestures, his totality. It was really obvious na gusto ni Daniel na maging mas kumportable si FR sa kanya. At hindi nya mapaliwanag kung bakit.

Daniel smiled at him. FR realized na para lang syang tangang nagpapanic sa harap ng isang anghel na mukha namang hindi sya sasaktan. He looked at him. Daniel led him to the couch na kanina pa nagaantay na maupuan.

FR felt how soft the couch was. Sa sobrang lambot nito ay halos lumubog na ang kanyang likod dito. Daniel sensed that FR already adjusted. Nakita nyang mas nagloosen na ang mga kilos nito. Hindi na rin masyadong mabilis ang kanyang paghinga di gaya kanina.

“So, movie?” tanong ni Daniel kay FR

“Anong movie naman?” sagot nito

“Any will do. Chick Flick?”

“You do flicks?” napangiting tanong ni FR

Daniel gave him a quizzical look.

“Oo naman. Bakit?” tanong nito kay FR

“Wala naman.”

FR smiled. Natuwa syang marinig na mahilig din si Daniel sa mga Chick Flicks. Commonly kasi, nasa isip ni FR na kapag mayaman, kadalasan eh Sci-Fi at Fantasy movies ang gusto. Napagtanto nyang dapat pa nga nyang mas makilala si Daniel.

“So paano? Get a disc, then yun ang papanuorin natin.”

“O-okay.” maiksing tugon ni FR

“Ikaw na mamili. Gagawa lang ako ng sandwich para may kinakain tayo habang nanunuod.”

Daniel rose to his seat at mabilis na tinungo ang kusina. Nakita ni FR ang bawat kilos ni Daniel. Daniel opened the fridge at may kinuha itong mga sangkap para sa sandwich. While looking at him, FR felt that he's a very independent guy. Kaya nyang magluto at napakasinop nito sa bahay. Wala man lang bahid ng alikabok ang mga furniture. Nakakatuwa ito.

“FR. Stop staring at me.” pabirong sabi ni Daniel

Naconscious si FR. Hindi nya namalayan na nakikita pala sya ni Daniel mula sa kusina. He quickly threw his eyes sa rack ng DVD's na nasa gilid ng TV.

“Hindi kaya ako tumitingin sayo. Feeling ka masyado.” FR said in defense

Daniel laughed.

“Ahh okay. Sige. Hindi mo na ako tinitignan.”

“Che.”

Tinignan ni FR ang mga DVD. Karamihan sa mga ito ay puro Romance movies nga. Nagkakaidea na si FR na may pagkaromantiko si Daniel. Well, hindi nya sigurado. Pero kung ibabase sa mga larawan, masasabi nyang sweet ang isang to.

Patuloy si Daniel sa paggawa ng Tuna Sandwich para sa kanila ni FR. He has never done one in his entire life, ngayon ang kauna-unahang beses na gagawa sya ng sandwich. Napangiti sya ng makita si FR na abala sa paghahanap ng kanilang papanuorin. Laking pasasalamat din nya at pumunta ang naglilinis ng kanyang bahay kaninang umaga kaya malinis ang kanyang bahay.

“Daniel, kung Sweet November kaya?” pagtawag ni FR sa kanya

“Sad story yan. You like?” tanong nya rito

“Ayos lang. Sige eto nalang.”

Sinilip nya si FR mula sa maliit na puwang na naghahati sa kusina at sala. Nakita nya ang galak sa mga mata nito. Napansin nyang mas nagiging kumportable na ito sa bahay nya. He smiled. Pinagmasdan pa nya ng husto ang bawat kilos ni FR.

He saw how careful FR was when it comes to his things. Kita nya na sobrang ingat ito at sinop sa mga gamit. Kung paano nya kinuha ang CD sa rack, ganun din nya ito ibabalik.

Minutes passed at natapos na din ni Daniel ang sandwich para sa kanila. He put it in a transparent plate. Nilapag nya ito sa table.

“Oh, ayan na, Let's eat.” masiglang bati ni FR

“Wow! Sandwich, pero bakit walang inumin?” tanong ni FR

“Ahhh! Oo nga pala.” Daniel exclaimed.

Daniel smiled. FR giggled. Before he could say any word, Daniel gave him a quick kiss on the cheek. Nagulat si FR. Walang paglagyan ang pamumula sa kanyang pisngi. Daniel had just kissed him. Mas lalong gumulo ang isip ni FR.

“Gagawa na ako ng juice.” sabi ni Daniel

Mabilis at masiglang tumayo si Daniel at parang batang tumakbo patungong kusina. He got the pitcher out of the kitchen cabinet and made them some mango juice. Hindi na makapagantay si FR. Nagugutom na din sya at gusto na nyang makakain. Isa pa ay gusto nyang ibaling sa iba ang kilig na nararamdaman nya.

“Daniel, matagal pa yan?” tanong nito

“Malapit na po.” sagot ng isa

“Sige tulungan na kita jan.”

FR stood up and went to the kitchen to assist Daniel on what he's doing.

“Mauna ka na don, FR. Susunod na ako. Dalhin mo nalang tong baso para sa atin, ako na ang magdadala ng pitsel.” sabi ni Daniel

FR nodded.

Nauna si FR sa sala. Pinakinggan nya ang paligid, nagtaka sya at biglang tumahimik ito.

“Daniel? Tara na rito.”

“O-okay.” sagot nito sa kanya

Daniel felt different. Hindi nya alam kung bakit pero parang bigla syang nahilo. He felt very dizzy. He sat for a while. He was palpitating. Naramdaman nya ang pagpapawis ng kanyang noo. This is not normal. He took a deep breath.

Bakit ganito? Nahihilo ako. Ang bigat ng pakiramdam ko. Magkakasakit kaya ako? Daniel thought

Muli, sya ay humugot ng isa pang malalim na hininga.

Dahan-dahan syang tumayo at kinuha ang pitsel ng mango juice na kanyang tinimpla. He was now heading towards FR when the shit happened. Hindi nya alam kung bakit, bigla nalang nagdilim ang kanyang paningin at bumagsak sya sa sahig. Tumapon sa kanya ang juice na kanyang ginawa.

Nagulat si FR nang marinig ang ingay na iyon. Narinig nyang parang may nabasag at may bumagsak sa sahig. His reflex started working.

“Daniel?” He nervously said.

Walang sumagot sa kanya.

He stood and hurriedly went to the kitchen. Nanlaki ang kanyang mata nang makita si Daniel na nakahandusay sa sahig. Sa gilid nya ay ang basag-basag na pitsel at basang-basa sya ng juice na kanyang tinimpla.

He stood there in fear. He was completely terrified.

“Daniel!”

I T U T U L O Y . . . .