Ang Mang-aagaw 10

Note:Sorry at late ang posting. Hehehe. Alam nyo naman na busy ang lola nyo sa work and stuff. Promise, kapag di na ako busy at may free time, maguupdate ako ng bongga. Nakakamiss magsulat ng short stories at novels ha? Haha! Salamat sa mga nagcomment nung last update ko, ang sisipag nyo at sana wag kayong magsawa po. Enjoy reading chapter 9. :)

S.I.Y.A.M.

Nakita nya ang naglalagablab na kisame. Hindi nya na matukoy kung ano ang uunahin nyang gawin.

“Suunnooooggg!”

Arvin was gasping for air. Makapal ang usok sa loob ng factory. Maging ang opisina nya na nasa dulo ay inabot na rin ng apoy. Kahit hirap na sa paghinga, pinilit pa rin nyang hanapin ang fire extinguisher na alam nya ay nakakalat lamang sa loob.

“Sunnnooooooggg! Sunnoooooggg! Tulungan nyo ako! Mamamatay ako rito!” patuloy nyang pagsigaw.

Mabilis nyang nakita ang fire extinguisher. He instantly pulled the pin on the valve at tinapat ang nozzle sa apoy na kumakain sa kisame at pinto ng kanyang kinalalagyan. Ramdam nya ang lakas ng buga ng extinguisher. Kahit papaano nakaramdam sya ng pagasa ng makita nyang nawala ang apoy. Binitiwan nya ang pamatay sunog na iyon at mabilis tumakbo sa water dispenser. Inangat nya ang galon mula rito at binasa nya ang kanyang sarili. Ginamit nya ang kanyang natutunan sa isang seminar ukol sa fire prevention. Matapos nyang basain ang kanyang sarili, muli nyang binalikan ang iniwang extinguisher. Kinuha nya ito at tinungo ang pinto. The door was hot. He used his strength to kick it. Isang sipa lang nya ay mabilis na itong bumuwal.

Nakaramdam ng hilam ang kanyang mga mata dahil sa kapal ng usok na sumalubong sa kanya. Nakita nya ang kanilang factory na naglalagablab. Lahat ng kanilang mga produktong papel ay naging abo na. Lahat ng mga makinarya at nilalamon na ng galit na pula. Naramdaman nya ang panglalambot ng kanyang tuhod.

Hindi pa ako pwedeng mamatay! Hindi pa ako pwedeng mawala!

Nakarinig sya ng malakas na ingay na nagmumula sa labas.

Sirena? Sirena? Wangwang! May bumbero!

Nakaramdam sya ng pagasa.

“Tullloooonnnnggg! May tao sa loob! Tulunngaaan nyo akooo!”

Muli, sya ay napaubo dahil sa usok.

Hinanap nya ang daan. Binomba nya ng tubig ang lahat ng makikita nya.

May bumbero! Maililigtas na ako! Maililigtas na ako!

Naging mas malakas ang kabog ng kanyang dibdib.

JD was comfortably watching a movie at home. Wala syang kaide-ideya sa nangyayari sa kanyang kabiyak. Patuloy sya sa pagngasab ng crispy pata na kanyang pinadeliver.

He kept on giggling sa kanyang pinapanuod. For some strange reasons, bigla syang napatitig sa kalendaryo. It was too late then when he saw the date and realized it's actually their anniversary.

How come nakalimutan ko? Kaya pala ang sweet nya sakin kanina. He must have been waiting me to greet him.

He grabbed his phone and dialled Arvin's number.

Nakailang ulit itong nagring pero walang sumasagot.

Nagtatampo kaya ito? Wag naman sana.

Nalungkot sya. Na-gulity sya dahil alam nya at ramdam nya na inaantay lang sya nitong batiin sya. He then realized na marami na rin syang pagkukulang dito. Muli nyang di-nial ang numero. Wala pa ring sumasagot.

Okay. I'll just prepare something for him kahit alam kong malelate na sya ng uwi.

He frowned. Gusto nyang bumawi. Gusto nyang maibalik ang dati. He knows that they have both matured in their relationship. He wants to be extra-sweet this time.

I love you Arvin. I really do.

He dialled the number. No answer.

Fine. I'll cook you something. Surprise!

There was hope in his heart. This night, this anniversary, will be a special one.

Tumayo sya at agad na tinungo ang kusina. Naghagilap sa cabinet ng pwedeng lutuin. Nakita ang linguine.

Ahhh! Pasta!

Matagal na syang di nakakapagluto. At susubukan nya ito muli.

Hinanda nya ang kanyang mga kasangkapan.

Dalisay was very bored that night. Binuksan nya ang TV, isa sa mga bagay na hindi nya ginagawa kadalasan.

I must be very bored. Ayaw ko ng mga programa sa TV, yet, nanunuod ako ngayon.

She started looking for good programs. She almost lost her patience but alas! Dora the explorer on Nickolodeon saved her day.

Come on Dora! Entertain Mama Dalisay! Negrita ka!

She was enjoying Dora's trip when she heard her phone yelling “Super Bass”.

“Boy you've got my heart beat running away.”

“Keme!” Sigaw nya sa kanyang umiiyak na cellphone.

Ang kikay pala ng ringtone ko no? Sabi nya sa kanyang sarili.

“Hello?” sagot nya

“Hello Mama D!”

“Ohh, Dennis! Ikaw pala yan, kamusta ka na?” masiglang bati nito.

“Ayos naman po. Kayo po?”

“Eto, bakla pa rin, walang bago, ikaw, straight ka na ba?” pabiro nitong sagot.

Tumawa si Dennis sa kabilang linya.

“Nanunuod po ba kayo ng balita?” biglang seryosong tanong ni Dennis

Dalisay felt alarmed.

“Bakit? Anong meron? Kung tungkol yan sa mga hirit ni Miriam Santiago, or yung umbagan ni Claudine at Tulfo sa airport, or yung Laban ni Pacquaio, wiz ako careline.” pabiro nitong sagot.

“Ikaw talaga Ms.D.”

“Vaket ba? Anik ba ang mga chenelyn today?”

Nanahimik si Dennis. Halatang hindi naintindihan ang sinabi niya.

“Ahh I mean, ano ba ang nasa balita ngayon?”

“Ahhh yun pala yun.”

“Lowka ka..”

“Nasusunog pa rin hanggang ngayon yung factory ni Arvin at JD. Nabroadcast sa news.”

Tumapon ang kilay ni Dalisay sa kisame.

“Hu-wat?”

“Nagulat nga rin po ako actually.”

“Hansave ni Philip? Nakausap mo na ba? Tiyak akong maloloka yung kapag nagkataon.”

Tahimik.

“At teka? Bakit nasunog?” dagdag ni Dalisay.

“According po sa balita, hindi pa rin po alam. Pero suspetsa po ay may faulty wiring daw po.”

Napaisip si Dalisay.

“Faulty wiring?”

“Opo.”

“Faulty wiring? Ano yun?”

“Ahhh-”

“Chos. Gaga alam ko yun. Ako pa. Intelligence kaya ako. Pero paano? For sure, konting spark nyan apoy agad. At malamang tustado yan kasi nga puro papel ang laman ng factory.”

“Oo nga po eh. Pero hindi po yan ang catch, Mama D.”

Napalunok si Dalisay.

Tama ba ang nasa isip ko?

“Ano yun Dennis? Tama ba ang nasa isip ko?”

“Hindi ko po alam kung pareho tayo ng iniisip.”

Napabuntong-hininga si Dalisay.

“Pero ayon po sa mga nainterview na tauhan sa factory, hindi daw po nila sigurado kung nakauwi na yung boss nila. Ang alam daw kasi nila eh magoovertime ang boss nila.”

“Meaning? Si Arvin?”

“Tumpak.”

Napapalatak si Dalisay.

“Tustadong Bakla kapag nagkataon.”

“Sana nga po ligtas sya.”

“Sana nga.”

Muli, napabuntong-hininga si Dalisay.

Sana lang ay di tama ang nasa utak ko. Sana lang talaga.

“At teka lang Dennis? Alam na ba ni JD?”

“Yun lang po ang hindi ko alam.”

Naputol ang tawag. Low-batt ang phone ni Dalisay.

“Hello?”

“Hello. Kamusta?”

Nagtaka si JD pagkat di nya kilala ang tinig.

“Si-sino ka?”

“Hindi na mahalaga kung sino ako. Gusto ko lang malaman mo, na ang factory na pinaghirapan nyong itayo ni Arvin ay kasalukuyang nilalamon ng apoy.”

Napalunok si JD.

“Ano?!” pasigaw nitong sagot.

“Hindi ka ba nakakaintindi ng tagalog? I said, the factory is burning. As in burning. B.u.r.n.i.n.g!”

At biglang humalakhak ang lalaki sa kabilang linya.

“Putang-ina mo! Tang-ina ka! Hayop!”

Patuloy ang paghalakhak ng lalaki sa kabilang linya.

Nakaramdam si JD ng paninikip ng dibdib. Hindi sya makahinga. He tried to grasp for air. Napaluhod syang bigla. Sobrang bilis ng kanyang pulso, maging ang kanyang puso ang gumagalabog.

“Nasusunog ang factory.”

“Sino ka!”

“Di na mahalaga yun. Ahhh sandali! Isa pa pala, nandun din si Arvin sa factory. By now, abo na rin siguro sya.”

Lumakas pa ang halakhak ng lalaki sa kabilang linya.

Mas nanikip ang dibdib ni JD. Nakaramdam sya ng kakaiba. Biglang nagdilim ang paligid. Kinain sya ng kadiliman.

I T U T U L O Y . . .