This story is written by Dylan Kyle Santos and Protected under Dylan Kyle's Diary.
Any illegal copyright of the stories published in the blog are prohibited by the author.
The stories written by the author are original and came from his imaginary mind.
This story is a fiction. Any resemblance to names, places, events and others are not intended and coincidence only.
The stories I've written are for 18 years old and above.
No animals are hurt in this story.
The author respect the opinions of the readers and the author wishes to his readers to respect him as a person.
The story is not perfect and may be good or bad for the readers causes by different perception of the readers.
You can leave your comments, reactions and violent reaction after reading the story.
Please be careful to the words that you are stating in your comments. Please no harsh words and malicious words that can hurt others.
Enjoy everybody and thanks for reading my stories.
Compilations of my story is available at:
Dylan Kyle's Diary Stories (Compilation)
You can contact me through:
1. Facebook Page:
Dylan Kyle's Diary (fb page)
2. Blog:
Dylan Kyle's Diary (blog)
3. e-mail:
dylan.kyle.santos@gmail.com
4. Facebook:
Dylan Kyle Santos (Facebook Profile)
5. Twitter:
Dylan Kyle Santos (Twitter Profile)
Always Here,
Dylan Kyle Santos
-------------------------------------------------------------------------
To love and be loved is to feel the sun from both sides.
Never pretend to a love which you do not actually feel, for love is not ours to command.
To love deeply in one direction makes us more loving in all others.
Perhaps the feelings that we experience when we are in love represent a normal state. Being in love shows a person who he should be.
To fear love is to fear life, and those who fear life are already three parts dead.
Love is not enough. It must be the foundation, the cornerstone - but not the complete structure. It is much too pliable, too yielding.
Clarity of mind means clarity of passion, too; this is why a great and clear mind loves ardently and sees distinctly what it loves.
The meeting of two personalities is like the contact of two chemical substances: if there is any reaction, both are transformed.
Nothing takes the taste out of peanut butter quite like unrequited love.
Maraming words ang maaring makapag define ng love. More than one... it may be two... three... or more.
Love conquers in many ways.
Love to God...
Love to Family...
Friends...
Others...
but when the word LOVE comes, iisa lang ang unang naiisip ng mga tao....
Pagmamahal sa isang tao.
Love for either opposite sex or same sex.
Yung tipong kayong dalawa ay nagmamahalan.... sa isa't-isa.
Pero bakit nga ba dumarami ang nagingialam sa inyong buhay... bakit nga ba sa lahat ng mga bagay, ang dalawa ay nadadagdagan ng iba pa?
Maraming nangingialam sa pag-iibigan ninyo na hindi naman dapat.
Diba dapat dalawa lang kayo sa relasyon... hindi tatlo.. apat.. lima. LESS THAN THREE nga ika nila.
Ang love ay parang mathematical problems. It's complicated, maraming given at higit sa lahat, maraming required na hanapin.
Pero dumarating ang pagkakataon na may marami itong solutions para masagutan o kaya naman sa kalagitnaan ng pagso-solve mo ay nagkakaroon ng error.
Ang buhay ko ay parang isang graph.
Maaring minsan ay isang line graph na tuwid pero nagkakaroon ng upside down.
Naranasan ko rin maging isang parabola na kung saan darating yung punto na masasaktan ka at mapupunta ka sa pinakavertex o ilalim, pero may isang bagay o tao ang tutulong sayo kung kayat yung halaga mo or yung value mo, biglang aangat at babalik sa normal.
Pero natatakot ako minsan, kasi baka yung love na nararamdaman ko, mauwi sa isang sad ending.
Ako si Alex, isang binatang handang gawin ang lahat maibalik lang ang nakaraan. Oo, sabihin ko man na gusto kong mag move forward, hindi ko magawa, dahil hanggang ngayon ay sinisisi ko pa rin ang sarili ko sa pagkawala ng minamahal ko.
Iniwan niya ako... hinayaang mag-isa. ilang beses man akong mainis sa kanya, wala na akong magagawa lalo na at alam kong ako ang dahilan ng paglisan niya.
Okay na sana kaming dalawa pero umalis siya... kaya natira akong nag-iisa.
Para kaming isang tangent lines... nagtagpo na kami ng isang beses, pero hanggang doon na lang kami. Dahil ang isang tangent line, isang beses lang maaring makapagtagpo sa isang point tapos kailangan na agad mag hiwalay... habang buhay, at kailan man ay hindi na muli kami magkikita.
Sinanay ko na ang sarili kong nag-iisa... pero nadagdagan ang pagkatao ko nung dumating ang panibagong taong nagpasaya sa akin.
Minamasdan ko ngayon ang text sa akin ng taong nagpabago sa akin. Yung mga text niya noong hindi pa kami magkakilala.
Mga text na kung saan, ramdam ko yung simpatya niya at pagiging seryoso.
Nagsimula ang lahat sa isang text. Wrong send nga kung tutuusin, pero yung wrong send na yun, maling-mali, kasi hindi naman talaga sa akin yung number na iyon.
"Please give me another chance...."
"Lahat naman gagawin ko mabawi ka lang."
"Hindi na ako gagawa ng kung anuman ang ikinagalit mo.. just please answer me..."
"I'll be waiting for you... maghihintay ako hanggang sa dumating ka..."
'Harapin mo naman ako oh.. nandito ako sa labas ng bahay ninyo.... please.. makita lang kita okay na ako..."
Mali siguro na hinayaan kong paasahin siya na ako yung taong inaakala niya, mali na rin siguro na niloko ko siya. pero kung hindi ko naman gagawin yun, walang kami ngayon.
Kung sa akin kaya, magawa kaya niya na ipaglaban ako? To win me back?
Si Kieth, gwapo, mabait, masungit kung minsan at higit sa lahat mapag-aruga. Sa una ay hindi kami magkasundo, pero di naglaon, nadevelop ako sa kanya. Tuluyang nahulog sa kanyang pagmamahal.
Di ko alam kung isa kaming parallel lines, na kung saan, anuman ang gawin kong pagtakbo at paghaba ng linya, hinding hindi kami magtatagpo. Are we really meant for each other?
Lagi niya akong niloloko at kinukutya. Pero alam ko deep inside na mabait siya.
Isa kasi akong maskara, nagtatago sa mga bagay-bagay. Pinilit kong itago ang sarili ko para lang hindi masaktan. pero sa pagtatago ito, doon ko mararamdaman na unti-unti, nahuhulog na ako sa isang tao, isang taong nagparamdam sa akin na hindi sukatan ang itsura sa pagmamahal.
Minamahal ka ng walang batayan. Mahal ka hindi dahil gwapo ka, mabait ka, mapag-aruga ka o kung anuman. kundi mahal ka dahil ikaw yan.
Akala ko na we are okay, pero talaga palang dumarating yung instances na magkakaproblema kayo.
Habang tumatagal ay nagiging isang asymptote kami, na kung saan, habang papalapit kami ng papalapit sa isa't-isa, nagkakaroon ng instances na hindi pala talaga kami para sa isa't-isa.
Nang pumasok sa buhay ko si Arjay, akala ko nakakita na ako ng isang panibagong kapatid. He was my first friend sa bagong school na pinapasukan ko. Pero siya pala yung taong nanakit sa minamahal ko.
Siya pala yung taong hahadlang sa bagong kaligayahan na tinatamo ko. SIya pala yung taong magiging kaagaw ko sa pagmamahal ni Kieth.
Masakit man pero kailangan ko bang umasa?
SA totoo lang naman ay wala akong karapatang magalit o magselos dahil sa simula pa lang ay walang kami.
Naging kami lang dahil sa pagpapanggap, pagpapanggap na kung saan para maibalik sa piling niya si Arjay.
Kaya ko namang magpagamit, pero masakit pala pag nalaman mo na yung katotohanan. masakit pala na paasahin mo ang sarili mo.
Masakit pala na marinig mo yung salitang...
"Alex... please... i-let go mo si Kieth. Ako naman ang mahal niya eh. Pinapahirapan mo lang ang sarili mo. Pinapaasa mo lang ang sarili mo. Ako ang mahal niya at naguguluhan lang siya nang dahil sayo kaya layuan mo siya. Layuan mo."
Akala ko ako lang ang nasasaktan, nanjan rin pala si RD na kahit papaano ay umaasa. Pero di ko alam na sa bandang huli, magkakaroon pala siya ng part sa buhay ko.
Isa pala siya sa mga magpapabago sa buhay ko.
Isa pala siya sa magiging kahati ni Kieth sa puso ko.
Unti-unting nabubuo ang pagkatao ko. Ang pagkatao ko na nabaon na sa matagal na panahon.
Sa tulong nila, nalaman ko kung sino ako.
Kung ano ako?
At kung sino ba ang dapat kilalanin ko.
Nnagyari lang naman ang pagkakagulo sa puso ko noong umalis si Kieth sa buhay ko.
Nanjan si RD para alagaan ako...
Para protektahan ako...
Para samahan ako...
at higit sa lahat, para mahalin ako.
"Mahal kita.. pero alam kong hindi tama."
"Mahal kita kaya umaasa ako na minsan ay magkaroon ako ng puwang jan sa puso mo..."
"Hindi naman kita pinipilit... basta sa akin.. mahal kita.. at wag mo akong tanggalan ng karapatan na mahalin ang isang tulad mo."
"Alisin mo sa isip mo na nanjan si Kieth... ako ang nandito.. ako ang kasama mo.. sa ngayon.. ako ang boyfriend mo."
Pinilit kong alisin at iwasan siya, pero isa siyang kaibigan na kailanman ay hindi ko maiiwanan.
Nangulila ako kay Kieth...
Pero naging tapat ako sa kanya...
Wala akong ginawa na makakasama sa relasyon naming dalawa.
Pero naguguluhan ako sa kung sino sa dalawa ang dapat kong piliin.
Ang taong handa bang magsakripisyo para sa akin...
o yung taong kayang hamakin ang lahat, para lang sa akin?
Ang pipiliin ko ba ay yung taong nagsasabing:
"I'll hold you close... and I'll show you you're not broken."
o yung taong nagsasabing:
"Sometimes, all I want is for you to fight for me and make me believe that you may want this more than I do."
Yung tipong pakikiligin ka sa mga salitang:
"Hwag na wag kang mai-insecure sa height mo... dahil dito sa puso ko, napakalaki mo."
"Alam mo ba na napakadami ng nagugutom sa ngayon.... tara magpakasal na tayo para makakain sila sa reception natin."
"Ikaw ang lock... taposy KEYS mo ako."
"Ikaw ba si MOO?..... MOOst important sa buhay ko?"
"Hindi ko pinagsisihan ang aksidenteng nangyari sa akin... ang mahulog sayo."
"Hindi pagkakamali na minahal kita.. It's just that maraming correction lang ang nakita.. pero sa bandag huli.. ako pa rin ang final score mo."
Pero dumating minsan sa punto na sasabihin nila na:
"I need you to be happy... I need someone form us to be happy."
"My mind just telling us to let go... but my heart tell me to held on."
"When time comes that you feel of giving up.. think of the reasons why you held up."
Nakakalito... nakakahilo... pero ano nga ba ang pipiliin ng puso ko?
.........................................................................................
Ngayong June 22, 2013, makaramdam ng isang pag-iibigan... Kumplikado.. mahirap... pero masaya.
Paano nga ba haharapin ng isa ang bawat isa gayong ang bawat galaw nila ay makakaapekto sa isa't-isa.
Makakapili ka ba between sa iyong minamahal at sa iyong pamilya?
Ano ang kaya mong ipagpalit para lamang sa iyong pamilya?
Ano ang gagawin mo para sa kaibigan mo?
Paano mo siya papakawalan gayong ang puso mo ay nagsasabing wag na muna?
Samahan sila Arjay, RD, Alex at Kieth sa kanilang sari-sariling buhay.
Tutukan ang Less than three.
Dahil ang pag-ibig, hindi yan dapat umiikot sa 3 o maramihang tao.. kundi sa inyong dalawa lang... dahil ang love... ay LESS THAN THREE.
------------------------------
No comments:
Post a Comment