Friday, June 29, 2012

Minahal ni Bestfriend: Ryan part 7



             
             Kamusta po muli sa lahat? ^_^

             Ayan, hala!! Una sa lahat po, magsosorry po muna ako sa lahat dahil alam ko (NANAMAN!!) ang tagal bago nanaman ako nakapagpost. Sobrang sorry dahil super busy ako nitong huling araw.. Power hectic po talaga ang sched kaya pagpasensyahan nyo na po..

             Pangalawa po,    Gusto ko po din pasalamatan unang una ang Bembem ko na laging andyan para sa akin all the way! Kay Jojie na syang gumawa ng cover, Kay Zeke, at kay Erwin F. Syempre po kay --makki--,demure, ivan d., MaRIOnE, jemryo,mc ern james, Tommy,J, iamronald, cuirous19,youcancallmeJM, Roan,anton, kyle from clark, ANDY, robertmendoza94@yahoo.com, _rayne, Riley, Jeh (Thanks uli!), Rovi Yuno, j20green, Heaven, j.v, erion, price arl, Mark Jayson Pionela, Judaskyle13, JD Javra,Jasper, ZROM60, kapitanismo, Eiji_monster, =dereck=, Riley, Chris, Lei, arvie04,John Gino Basinang, Red of Singapore, Josue Altoveros, Nico, kean tongol, ryan lee,  Anthon Gonzales, Edward, Christian, arljhay, hula_boy, 21, totix, erickvladd, calvin, PIP, J, -London-, Down D. Line, ,Mel Gibson, jrvr, vinz_uan, mon, Queckenstedt, kean tongol, Atsea, Bonzai, ryan lee, -rob-, IAN, JM MJ, Jay-Ar, robert, Ryvis Tan, vincent28, Jhumer Andres, shane, Nico, Bonzai, dhyames, wexersz_15, Ras, EUS, Iamrex, LordPauldemort, itsmethirdy,  ryan lee, shane, Jhumer Andres, Hiya!, Jay-ar, renxz, pangz, jaymefrompalawan, Ryvis Tan, jamespott, Rez of Bacolod, Silent_al, ariel loniga, jheyjhey javier, maybe, g, patryckjr, Enrique, iRead,wil at kay Kuya Mike. At syempre sa mga anonymous at silent readers po. :)

             Pangatlo, Kung mapapansin nyo po ay nagrereply po ako sa mga comments nyo po. Kaya pwede nyo din po ako makausap sa comment box. Or again, pwede nyo po ako i-add sa fb account ko po. dizzy18ocho@yahoo.com. :) konting favor nga lang po, pag add nyo po ay paki send lang ako ng message po. Thanks.

            Oh sya!! Eto na, ang daldal ko nanaman na!! 

            COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED.

Sunday, June 24, 2012

Minahal ni Bestfriend: Ryan part 6



Kamusta po sa lahat? ^_^

Una, pasensya na po sa lahat kung ang tagal ng post nanaman. Dapat sana ay ipopost ko ito nung isang araw pa kaso naman po ay ako po ay nilagnat. Kaya pagpasensyahan nyo na pong muli.. :)

Pangalawa, gusto ko lang din po i-promoteang story ng isang kapwa manunulat at kaibigan na si Heaven at ang kanyang akda na "First Time: Jake". Read nyo po ha :)

Pangatlo, Gusto ko po din pasalamatan unang una ang Bembem ko na laging andyan para sa akin all the way! Kay Jojie na syang gumawa ng cover, Kay Zeke, at kay Erwin F. Syempre po kay --makki--,demure, ivan d., MaRIOnE, jemryo,mc ern james, Tommy,J, iamronald, cuirous19,youcancallmeJM, Roan,anton, kyle from clark, ANDY, robertmendoza94@yahoo.com, _rayne, Riley, Jeh (Thanks uli!), Rovi Yuno, j20green, Heaven, j.v, erion, price arl, Mark Jayson Pionela, Judaskyle13, JD Javra,Jasper, ZROM60, kapitanismo, Eiji_monster, =dereck=, Riley, Chris, Lei, arvie04,John Gino Basinang, Red of Singapore, Josue Altoveros, Nico, kean tongol, ryan lee,  Anthon Gonzales, Edward, Christian, arljhay, hula_boy, 21, totix, erickvladd, calvin, PIP, J, -London-, Down D. Line, ,el Gibson, jrvr, vinz_uan, mon, Queckenstedt, kean tongol, Atsea, Bonzai, ryan lee, -rob-, IAN, JM MJ, Jay-Ar, robert, Ryvis Tan, vincent28, Jhumer Andres, shane, Nico, Bonzai, dhyames, wexersz_15, Ras, at kay Kuya Mike. At syempre sa mga anonymous at silent readers po. :)

Ayan, di ko na patatagalin ha.. Salamat po ulit sa mga tumatangkilik nito :)) Isang malaking kiss!! MMWWAAHH!! :)

COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED.

Tuesday, June 19, 2012

Minahal ni Bestfriend: Ryan part 5



             Kamusta po sa lahat? ^_^

             As usual, opening remarks muna. Una po, gusto ko magpasalamat sa mga nag add sakin sa facebook. You can still add me po, pakiusap lang po ang msg nyo after adding me, para macategorize ko po.. ahehehehe.. Maliit na kahilingan lang naman po.

            Gusto ko po din pasalamatan unang una ang Bembem ko na laging andyan para sa akin all the way! Kay Jojie na syang gumawa ng cover, Kay Zeke, at kay Erwin F. Syempre po kay --makki--,demure, ivan d., MaRIOnE, jemryo,mc ern james, Tommy,J, iamronald, cuirous19,youcancallmeJM, Roan,anton, kyle from clark, ANDY, robertmendoza94@yahoo.com, _rayne, Riley, Jeh (Thanks uli!), Rovi Yuno, j20green, Heaven, j.v, erion, price arl, Mark Jayson Pionela, Judaskyle13, JD Javra,Jasper, ZROM60, kapitanismo, Eiji_monster, =dereck=, Riley, Chris, Lei, arvie04,John Gino Basinang, Red of Singapore, Josue Altoveros, Nico, kean tongol, ryan lee,  Anthon Gonzales, Edward, Christian, arljhay, hula_boy, 21, totix, erickvladd, calvin, PIP, J, -London-, Down D. Line, ,el Gibson, jrvr, vinz_uan, mon, Queckenstedt, kean tongol, Atsea, Bonzai, ryan lee at kay Kuya Mike. At syempre sa mga anonymous at silent readers po. :)

            Hindi ko na po patatagalin.. Enjoy enjoy na lang po! ^_^

            COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED.

Monday, June 18, 2012

Langay-Langayan


Binitiwan mo ang aking kamay.

Ramdam ko ang pagkuyakoy nito sa hangin.

Tumitig ka sa kawalan. Isang napakagandang dapithapon. Nanatili akong nakatitig.

Alam kong alam mo na nakatingin ako sa'yo. Pinili mong hindi suklian ang aking mga tanaw.

Nagalis ako ng tingin. Tinahak ng aking mga mata ang naranjong dapithapon na kanina mo pa pinagmamasdan. Nakita ko ang mga langay-langayang patuloy na lumilipad, magkakasama, ngunit hindi alam kung saan talaga maninirahan.

Rinig natin ang mahinang hunta ng hangin. Ito ay nakikiramay sa atin.

Muli, pinilit kong hawakan ang iyong mga kamay, nakaramdam ako ng marahang pagtanggi. Ngunit mapilit ako, muli, magkahawak ang ating mga kamay. Ramdam ko ang iyong init.

Nakita ko ang pagangat ng iyong dibdib, ikaw ay humugot ng isang buntong-hininga. Kasunod nito ay ang paguhit ng isang pilit na ngiti.

Patuloy ang pagihip ng hangin. Kita natin ang pagbabago ng kulay ng langit, kung kanina ay matingkad na naranjo ito, ngayon ay makikita mo na ang lila rito, signos na nanaig na ang dilim sa liwanag.

Muli, may mga langay-langayang malayang lumipad sa kalangitan.

“Aalis na ako, magiingat ka lagi.”

“Sigurado ka na ba?”

Napalunok ako.

“Oo. Pasensya ka na.” kaswal mong sabi

“Magiingat ka.”

“Salamat.”

Tinanggal mo ang iyong kamay sa akin. Marahan kang naglakad papalayo. Naiwan akong nag-iisa. Tumingala ako sa kalangitan, naabot pa ng aking paningin ang mga langay-langayan. Papalayo ng papalayo. Papaliit ng papaliit. Hanggang sa naging tuldok.

Parang ang naging pag-ibig natin, lumipad tayo ng sabay, sinalag ang lakas ng hangin, ngunit kinapos, kaya naging tuldok nalang sa ngayon at mala-ube ng langit.

Ako ay napabuntong-hininga. Tuluyan ng kumawala ang luhang kanina pa nagkukubli.

W A K A S

Saturday, June 16, 2012

Minahal ni Bestfriend: Ryan part 4



Hello po sa lahat!! Kamusta? ^_^

Bilang panimula, gusto ko po magsorry sa lahat dahil ang tagal nasundan.. Promise, hahanapan ko po ng time talaga magpost! Kaya sana po maintindihan nyo po ako. Super busy lang po sa work.

Pangalawa, kung mapapansin po ng karamihan ay sumasagot po ako sa mga comments talaga, pero this time, di ako nakareply dahil po nga sa pagiging abala ko po sa trabaho.. Sana po ay maintindihan nyo. Meron din po akong natanggap na message asking for my fb acct po, ibibigay ko po muli ang email add ko po para kung may katanungan po kayo ay madali nyo akong macontact! ^_^ Ngunit po request ko din po sana na magmessage po kayo sa akin after adding me. Konting intro lang po :) Salamat po :)

dizzy18ocho@yahoo.com

Ngayon naman po ay gusto kong pasalamatan unang una ang Bembem ko na laging andyan para sa akin all the way! Kay Jojie na syang gumawa ng cover, Kay Zeke, at kay Erwin F. Syempre po kay --makki--,demure, ivan d., MaRIOnE, jemryo,mc ern james, Tommy,J, iamronald, cuirous19,youcancallmeJM, Roan,anton, kyle from clark, ANDY, robertmendoza94@yahoo.com, _rayne, Riley, Jeh (Thanks uli!), Rovi Yuno, j20green, Heaven, j.v, erion, price arl, Mark Jayson Pionela, Judaskyle13, JD Javra,Jasper, ZROM60, kapitanismo, Eiji_monster, =dereck=, Riley, Chris, Lei, arvie04,John Gino Basinang, Red of Singapore, Josue Altoveros, Nico, kean tongol, ryan lee,  at kay Kuya Mike. At syempre sa mga anonymous at silent readers po. :)

Di ko na po patatagalin. ENjoy na lang po!! ^_^

COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED
<hr color="grey" align="center" width="100%">


Saturday, June 9, 2012

Minahal ni Bestfriend: Ryan part 3



Kamusta po sa inyong lahat? ^_^

Una po sa lahat, ay gusto ko uli magsorry sa lahat kung di ako nakakapagpost agad. Sinusubukan ko naman po magpost as soon as I can kaso nga lang po ay marami din po akong ginagawa. Kaya po sana ay pagpasensyahan nyo.

Pangalawa, ako po ay lubos na nagpapasalamat sa mga positive feedbacks po ninyo. So far, wala pa naman nagagalit. Hehehe.. Pero inspirasyon po sa akin ang mga feedbacks nyo.

Gusto ko po din pasalamatan unang una ang Bembem ko na laging 
andyan para sa akin all the way! Kay Jojie na syang gumawa ng 
cover, Kay Zeke, at kay Erwin F. Syempre po kay --makki-
-,demure, ivan d., MaRIOnE, jemryo,mc ern james, Tommy,J, 
iamronald, cuirous19,youcancallmeJM, Roan,anton, kyle from 
clark, ANDY, robertmendoza94@yahoo.com, _rayne, Riley, Jeh 
(Thanks uli!), Rovi Yuno, j20green, Heaven, j.v, erion, price 
arl, Mark Jayson Pionela, Judaskyle13, JD Javra,Jasper, 
ZROM60, kapitanismo, Eiji_monster, =dereck=, Riley, Chris, 
Lei, arvie04 at kay Kuya Mike. At syempre sa mga anonymous at 
silent readers po. :)

Di ko na po pahahabain!! Enjoy na lang po uli!! :)

COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED.



Wednesday, June 6, 2012

Minahal ni Bestfriend: Ryan part 2





Kamusta po muli sa lahat? ^_^

Unang una ay gusto ko humingi ng sorry. Alam ko po na nagsabi ako na dapat kahapon ko ito ipopost, ngunit something came up kaya po hindi ako nakapagpost. Pagpasensyahan nyo na po.

Gusto ko po din pasalamatan unang una ang Bembem ko na laging andyan para sa akin all the way! Kay Jojie na syang gumawa ng cover, at kay Erwin F. Syempre po kay --makki--,demure, ivan d., MaRIOnE, jemryo,mc ern james, Tommy,J, iamronald, cuirous 19,youcancallmeJM, Roan,anton, kyle from clark, ANDY, robertmendoza94@yahoo.com, _rayne, Riley, Jeh (Thanks uli!), Rovi Yuno, j20green, Heaven, j.v, erion, price arl, MM, Jhaycie at kay Kuya Mike. At syempre sa mga anonymous at silent readers po. :)

Hindi ko na po patatagalin pa! Enjoy na lang po!

COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED!!


Saturday, June 2, 2012

SOMEWHERE IN THE MIDDLE

"Argh!", nagising akong masakit ang ulo.


Hangover na naman.


Adik naman kasi yung mga katrabaho ko eh. Lagi nalang, basta day off, mag-aayang uminom. Wala naman din akong magawa dahil mapilit ang mga abormal na 'yun.


Bumangon ako't tinungo ang C.R. para maghilamos. Nang matapos ay inabot ko ang face towel na nakasampay sa kanang bahagi ng lababo at pinunasan ang mukha ko.  Nag-angat ako ng tingin.



Ang laki na talaga ng ipinagbago ko simula nang magtrabaho ako bilang CSR sa isang call center. Napagtuunan ko ng pansin ang sarili ko. Pumuti ako, kuminis ang balat. Hindi na rin gaanong halata ang mga butas na dulot ng pimples sa mukha ko. Ngunit kasabay ng mga magandang pagbabago, natuto rin akong uminom at manigarilyo. Naging manhid sa mga taong nagpapahayag ng damdamin at naging mapaglaro sa larangan ng pag-ibig.


I smiled.


Kinuha ko ang sipilyo at sinimulang linisin ang mg ngipin ko. Nang matapos ay bumalik ako sa kama at ginisin ang lalaking nakaniig ko nang nagdaang gabi.


"Hoy! Bumangon ka na dyan. I need to go to work in a while. ", sabi ko rito.


He smiled. Gwapo rin sana 'tong mokong na 'to eh, kaya lang masyadong maraming sabit. Kaliwa't kanan ang karelasyon.


"Good morning!", bati nito. "You always kick me out of your house after a night of pure fun and enjoyment. Kelan mo naman ako hahayaang makapiling ka ng mas matagal sa isang gabi Mike?"


"Never."


Sanay na ako sa mga banat nito. Siguro kung may bayad lang na tinatanggap tong kumag na to sa tuwing babanat, malamang,mayaman na 'to.


Napatawa nalang ito sa sagot ko.


Tumayo ito at tinungo rin ang C.R. para maligo. Natawa ako sapagkat wala man lang itong suot na kung ano sa katawan. Sanay na rin akong nakikita itong ganito. Hindi naman kasi ito ang unang beses na nagtalik kami si Ryan.


Habang naliligo ito ay nagpasya akong magluto ng almusal para hindi na rin ako mapagastos sa labas.


Kumuha ako ng dalawang piraso na itlog mula sa ref at binate ito. Nagbukas ako ng lata ng flakes in oil na tuna at nagslice ng quickmelt na cheese. Tuna with chesse omelet. Natutunan ko kung paano ito lutuin noong nakatira pa ako sa apartment ng tita ko hindi malayo mula rito sa apartment na nakuha ko. Napagdesisyunan ko nalang rin kasing bumuwag para kahit papaano ay may privacy naman ako.


Saktong natapos ako sa pagprepare ng pagkain nang matapos si Ryan sa paliligo. At dahil wala itong dala nang pumasok sa C.R., hubo't hubad pa rin itong naglakad papunta sa kwarto para magbihis. At nang matapos ay sinimulan na naming kumain.


"Nga pala, I will need your payment for my services last night.", sabi nito.


"What services?", balik ko rito.


"Pfft! Kahit kelan talaga, hindi ka nagbabayad!"


"That's because I satisfy you as much as you satisfy me. That's all there is to it."


Gwapo si Ryan, matangkad, maputi, may magandang ngiti at may biloy sa kanang pisngi. Maganda rin ang pangangatawan nito na alaga sa gym. Maliban sa magagandang pisikal na katangian nito ay mabait rin itong tao. Lingid kasi sa kaalaman ng mga nagiging kostumer niya ay ibinibigay nito ang kinikita sa nanay niya upang makadagdag sa panggastos para sa edukasyon ng dalawa nitong kapatid.


"O, anong tinitingin tingin mo dyan? Mamaya mainlab ka pa sa 'kin, resgo ko pa.", natatawang sabi nito nang makitang nakatingin ako sa kanya.


"Patawa ka rin minsan no?", bara ko rito. "Bilisan mo nang kumain dyan at mahuhuli na ako sa trabaho."


-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-


Lunch time.


Nagkayayaan na kaming magtanghalian ng mga katrabaho ko.


"Hoy! Tara na!", tawag sa akin ni Josephine na naging kaklase ko rin noong high school pa lang ako.


"Mauna ka na Jo, susunod nalang ako. Tapusin ko lang to.", sagot ko naman.


"Sige. Sumunod ka ha! Wag ka ngang magpagutom, maawa ka naman sa katawan mo Michael!", sermon nito.


"Naku! Ayan ka na naman inay eh, nagsisimula ka na naman.", pambubuska ko rito.


Tinaasan naman ako nito ng kilay bago umalis. Natawa nalang ako.


Dali - dali kong tinapos ang paperworks na kailangan ko bago bumaba para mananghalian. Ngunit nang makababa ako mula sa opisina ay natigilan ako nang makita ko ang isang pamilyar na postura.


"Hi, I'm looking for Mr. Michael Urbano.", ani nito.


"Ah, hayun ho siya Sir.", sagot naman ng receptionist habang tinuturo ako.


"Salamat."


"Of all places and time, ngayon pa talaga?!", sigaw ng isip ko.


All the memories came flooding in. The good times, and the bad times. Pero ang pinakaklaro sa lahat, ay ang panahon na iniwan ako ng taong nasa harapan ko para sa iba.


Lumapit sa akin ang lalaking sumira sa tiwala ko. Ang taong pinagkalooban ko ng sarili ko sa unang pagkakataon. Ang taong sinaktan ako ng husto.


"Mike...", panimula nito.


I composed myself.


"Kamusta ka na? Naglunch ka na ba? Halika, sabayan mo ako.", nakangiti kong sabi.


Pagtataka ang nakita kong reaksyon mula sa mukha nito. Hindi niya siguro maintindihan kung bakit ganun ang pakikitungo ko sa kanya sa kabila ng mga ginawa niya sa akin.


"Ah, eh, si- sige.", ani nito.


Naglakad kami papunta sa pinakamalapit na Jollibee food chain. Alam kong paborito niya kumain rito kagaya ko. Habang nasa daan ay walang pag-uusap na nangyari sa pagitan namin.


 "Hindi mo pa rin nakakalimutan ang paborito ko.",  sabi nito nang matapos akong mag-order.



"How could I forget? You made it so damn hard.", sagot ko.


"I'm sorry.", sabi nito ulit.


"Sorry saan? Sa panloloko? Sa panggagamit? Sa ginawa mong pagmumukhang tanga sa akin? O dun sa pagdurog mo sa pagkatao ko?", tanong ko rito. Hindi ko na nagawa pang itago ang pait sa boses ko.


Nagbaba ito ng tingin.


"Bakit ka nga ba muling nagpakita Genesis? Hindi ka pa ba masaya na nang dahil sa'yo nagkaganito ako? Take a good look Genesis. Hindi na ako ang dating Mike na nakilala mo. I'm disgusting! ", dagdag ko pa na kinokontrol ang boses para hindi lumikha ng eskandalo sa loob ng fastfood chain.


"Nagkakamali ka Mike, andito ako para itama ang mga pagkakamali ko seven years ago. I'm here to apologize. Noong una akala ko okay na. Pero Mike, gabi - gabi kitang napapanaginipan. Araw - araw akong parang timang na wala sa sarili dahil naiisip kita. Tinatanong ko ang sarili ko kung nakakakain ka kaya ng maayos? Kung hindi ka ba nagkakasakit? Naghirap rin ako Mike. Naging mahina lang ako noon sa mga tukso ng mundo pero lubos - lubos ang pagsisisi ko nang ma-realize kong mahal kita."


"Kung ganon, I'm sorry. Because somewhere in the middle of trying to forget you, I also forgot how to love. Hindi mo na ako mauuto gaya ng dati Gen. Never again will I want you or any other guy or girl because people will never be contented. I have to go.", sabi ko.


"Maniwala ka sa akin Mike, I've changed. All this time inakala kong hindi kita kailangan pero nagkamali ako. I need you. Mahal kita Mike.", maluha-luha ang mga matang sabi nito.


"Mahal?!", napataas ang boses ko dahilan upang tumingin sa direksyon namin ang ibang kumakain. "You don't even know the meaning of the word!", pagpapatuloy ko sa dali-daling lumabas.


"Mike!!", tawag ni Genesis sa akin ngunit hindi ako lumingon, patuloy ako sa paglalakad hanggang sa may dumaang taxi. Pinara ko ito at dali-daling sumakay.


Bumaba ako sa tabing-dagat. Naupo sa ilalim ng puno ng niyog. Ito ang tanging lugar na pinupuntahan ko sa t'wing may dinaramdam ko. Dito ako naglalabas ng sama ng loob.


May isang oras rin akong nakatambay sa tabing-dagat. Nakikinig sa mahinang hampas ng alon sa dalampasigan. Maya-maya pa'y napansin kong may umupo sa tabi ko. Hindi ko na kailangan pang lumingon para malaman kung sino ito dahil kahit saan ako magpunta, alam na alam ko ang amoy ng perfume na gamit nito.

"Sabi ko na nga ba nandito ka.", basag nito sa katahimikan.


"Anong ginagawa mo rito Ryan?", tanong ko rito.


"Ano pa, syempre, hinanap kita. Alam ko namang dito kita makikita 'pag wala ka sa opisina eh. Susunduin sana kita kanina para maglunch, kaya lang nakaalis ka na raw."


"Dami mong alam.", bara ko rito.


"Totoo. Anyway, ano nangyari?"


"Anong ano nangyari?", maang kong tanong.


"Oh, come one, don't play dumb with me. I know may dinaramdam ka. Dito kita nakilala, remember?"


 I forced a weak smile.


"Oo nga pala.", sagot ko.


"So? Ano na?", pangungulit nito.


"Taxi ka? Nagmamadali?", bara ko ulit ngunit nanatili iton tahimik at seryoso.


"He's back.", nasabi ko nalang. Kasabay nun ang pagbagsak ng mga luha ko.


"Shh, tahan na. Panget ka 'pag umiiyak.", sabi nito saka kinabig ang ulo ko para ihiga sa balikat nito.


"Mahal mo pa rin siya?", tanong nito.


Umiling ako.


"Eh bakit mo iniiyakan?"


"Naalala ko lang kasi ang pambabalewala niya sa akin at sa mga ginawa ko para sa kanya noon. Ayoko nang maranasan ulit 'yung ganong pasakit."


"Shhh. Just stop crying okay? I didn't come all the way here para makita kang umiiyak.", sabi nito saka pinahid ang mga luha ko gamit ang kamay nito.


I forced a smile. "Salamat Ry."


"Siya na ba Mike? Siya bang ipinalit mo sa 'kin?", ani ng tinig sa likuran namin. Kilala ko ang boses na iyon. Si Genesis.


"Siya na ba Mike? Siya bang ipinalit mo sa 'kin?", bakas sa tinig nito ang sakit.


Nanatili akong tahimik. Nagtaka naman ako sa biglang pagtayo ni Ryan.


"So,  I guess ikaw ang dahilan kung bakit umiiyak tong isang to?", ani Ryan.


"Wag kang makialam rito pare, this is between me and Michael."


"No. May pakialam ako, dahil ayokong nakikitang umiiyak ang taong mahal ko.", pagmamatigas ni Ryan. "And everything that happened between the two of you is long over. You missed your chance with him. Panindigan mo nalang pare at wag mo nang guluhin ang buhay ni Mike.", dagdag pa nito. Halatang inaasar si Genesis.


"Ano bang problema mo ha?! Ba't ka ba nanghihimasok sa problema naming dalawa?!", iritadong sagot rito ni Genesis.


Sasagot pa sana si Ryan nang bigla akong magsalita.


"Please. Tama na. Genesis. Tama na. We're over. You made that perfectly clear nang iwan mo ako. I'm with Ryan now. He loves me for everything that I am at hinding - hindi niya ako hinahayaang masaktan. Kaya please, sana lang, respetuhin mo naman ang desisyon ko. The way I respected yours seven years ago."


Parehong natahimik ang dalawa.


"M-mahal mo ba siya?", tanong ni Genesis.


"Anong klaseng tanong yan?"


"Sagutin mo ako. Mahal mo ba siya?"


"Oo, mahal ko siya."


Sa puntong iyon ay bumagsak ang mga luha ni Genesis. Ni minsan ay hindi ko ito nakitang umiyak. Maya - maya pa ay humarap itong muli kay Ryan.


"Wag na wag mong sasaktan si Mike. Sa sandaling saktan mo yan, hinding - hindi ako mangingiming kunin siya mula sa'yo. Tandaan mo iyan.", iyon ang sinabi niya saka bumaling sa akin.


"If I hadn't made a mistake back then, if I wasn't so stupid back then, hindi sana ako umiiyak sa harap mo ngayon. Totoong mahal kita Mike, pero kung hindi na talaga ako ang nilalaman niyang puso mo, magpaparaya ako para sa ikaliligaya mo.", sabi nito sa akin saka tumalikod at tuluyang umalis.


May sampung minuto rin kaming tumambay pa ni Ryan sa tabing-dagat bago ako nagyayang umuwi. Hinatid ako nito hanggang sa amin. Hindi ako nagsalita pauwi at nirespeto niya naman ito.


"Salamat nga pala ha.", sabi ko nang makarating kami sa bahay.


"Para saan?", tanong nito.


"Sa pagtatanggol sa 'kin kanina, sa pagpanggap bilang partner ko. Napasubo ka pa tuloy."


"I meant everything I said."


"Anong ibig mong sabihin?", takang tanong ko rito.


"I meant everything. I like you Mike, ayaw kong nasasaktan ka. It's because of you why I ended all my relationships. Kasi I want to start anew. I want to change for you. I want to be deserving of your love."


"Ry--"


"It was last month that I realized I'm already falling for  you. Kaya agad akong nakipagbreak sa mga kalaguyo ko."


"Ry, I'm not sure what I'm going to say. Pero alam kong hindi pa ako handa."


"Handa akong maghintay Mike. Take all the time you need. I'll be waiting patiently hanggang sa maging handa ka nang magmahal ulit. Hindi kita pipilitin. Basta gusto ko lang malaman mong mahal kita. Because somewhere in the middle of flirting and "having fun" with you, I fell. At hinding hindi ko bibitiwan ang nararamdaman ko para sa'yo."


Dahil sa isang pangakong iyon, naging masaya ang takbo ng buhay ko. Tumagal kami ng anim na taon ni Ryan, hindi na siya nagpagamit sa iba. Pintunayan niyang akin lang talaga siya. Six years and still counting. Marami na kaming hinarap na hamon. Marami pang darating pero alam kong kakayanin namin yun dahil ngayon, sigurado na akong mahal na mahal ko siya at alam kong mahal niya rin ako. 


WAKAS

Friday, June 1, 2012

Minahal ni Bestfriend: Ryan part 1

            Magandang araw po sa lahat!! Kamusta po kayo? ^_^

            Taso puso ko pong ihinahatid sa inyo ang ikalawang yugto ng "Minahal ni Bestfriend". Kung matatandaan nyo po ay nasabi ko po sa Introduction ang magiging malaking pagbabago sa ikalawang yugto. Sana po ay maibigan nyo pa rin po ito. At ang tanging layunin ko lang po ay makapag inspire at "maka-touch" ng buhay kahit po sa simpleng paraan na ito.

            Hindi na po ako masyado magpapahaba ng remarks. Enjoy na lang po kayo!! ^_^

            COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED


            Hindi naman ako humihiling ng kahit ano pang higit sa meron ako ngayon. Masaya na ako sa estado ng buhay ko sa ngayon. Mababaw lang naman akong tao. I don’t like to complicate things. Hindi dahil sa takot ako masaktan, kundi dahil ayaw ko lang ng kahit anong makakagulo sa buhay ko. For me, I ‘m living a perfect life, or atleast for me it’s perfect. Or is it really?

            Ako si Ryan, Ryan Pabalan. 16 years old. Nasa 4th year highschool sa isang private school. Actually, di naman kami mayaman kahit pa nasa private school ako. Ginapang lang talaga ako ng aking mga magulang dahil gusto nilang maging maganda ang aking kinabukasan. Hindi ko naman sila binigo dahil laging matataas ang grades ko sa school. Isa nga ako sa mga sumusungkit para sa valedictorian para sa graduation.

            Sa unang tingin ay ordinaryong teenager lang din ako. Moreno, 5’7 ang taas, medyo may hubog ang katawan dahil na rin sa sanay ako sa mga gawaing bahay at mga mabibigat na trabaho. Twing summer vacation kasi nagtratrabaho ako kung saan saan. Nasubukan ko ng maging boy sa tindahan sa palengke, magboy sa talyer at maging delivery boy ng tubig. Sabi ko nga, kapos kami sa pera at ayaw ko namang pahirapan ang aking mga magulang.

            “Ryan! Ang aga mo namang dumating! Dinaig mo pa ko!”, sabi ng bestfriend kong si Larc.

            Hays, sya nga pala si Larc. Ang Captain ng basketball team ng highschool. Matangkad, maputi, maganda ang katawan dahil sa sports, medyo baduy nga lang manamit pero bawing bawi naman ng kagwapuhan at kakisigan nya. Sya ang crush ng bayan dito sa school. Pero ehem! Hindi dahil varsity sya ay dahil dun lang sya sikat. Matalino din sya at aktibo sa iba pang activities sa school. Napaka sociable pang tao. Mr.Popular ng aming school. Maraming nagkakagusto, mapababae man o lalake.

            “Aba! Ikaw kaya ang nagsabi na agahan ko! At tsaka may test mamaya sa Physics! Alam mo namang pag may test tayo ay mas maaga akong pumapasok para makapagreview pa ulit ako bago magsimula ang klase!”, pagsagot ko sakanya.

            “Nako! Wala namang aagaw ng pagiging valedictorian mo noh! Ikaw na!”, pagbibiro nya.

            “Edi pasa ko sayo para ikaw naman! Dami mong alam eh!”, pagbibiro kong sagot.

            “Ikaw talaga! Oh, pano butihing bestfriend ng taon ko, maiwan muna kita at simula na ang training.”, pagpaalam nya sabay gulo sa buhok ko.

            “Papansin talaga noh! Aalis na lang manggugulo pa ng buhok!”, inis kong sabi habang inaayos ang buhok ko. Nakita ko namang nginitian nya lang ako sabay lakad palayo.

            Hays nanaman. Ang mga ngiting yun. Nakita ko nanaman. Wala na! Kumpleto na araw ko. Sa totoo lang, matagal na akong inlove sa bestfriend ko. Though, hindi ko sinasabi at wala din akong balak sabihin. Sabi ko nga kanina, ayaw ko ng kumplikadong buhay. Hindi dahil sa takot akong masaktan kundi ayaw kong magulo ang buhay ko. Kuntento na ako na ako ang bestfriend nya. Ano pa bang hihilingin ko? Mabait sya sa akin, at proud sya na bestfriend nya ako. Pero teka, pangunahan ko na kayo, ha. Inlove ako sa bestfriend ko at opo, lalake sya at lalake ako. Pero di ako feminine na silahis ha. Nagkaroon din ako ng girlfriend noon. Pano ko ba sasabihin? Hhmm.. Ok, ganto. Oo, mahal ko nga si Larc ng higit pa sa isang kaibigan, pero nilinyahan ko na noon pa. Hanggang bestfriend lang kami. Tapos. At pag nagkakagirlfriend naman ako, seryoso din ako sa girlfriend ko. Hindi panakip butas lang para kay Larc. Parang kumbaga, pantasya ko lang si Larc.

            Nakatingin lang ako sa libro ko habang nakikinig sa mga dribble ng bola habang nagppractice sila Larc at ang kanyang team ng basketball. Ewan ko ba, kung ang iba ay gusto ng tahimik pag nagaaral, para sakin, dun ako nakakahanap ng concentration sa pagaaral. Pero siguro, inpirasyon na rin.

            Sa gitna ng pagrereview ko ay bigla namang bumalik sa ala-ala ko ang unang araw na nagkakilala kami ni Larc. Mga bata pa kami noon. Magkaklase kami noon. Grade 1 pa lang kaming parehas. Patpatin at lampa sya noon kaya tampuhan sya ng asar at kantyaw noon. Lagi yang hindi isinasali sa mga larong luksong baka, tamaang tao at mataya taya dahil tingin sakanya ay lampa nga. Pero ako naman ang lageng pumipilit na isali sya.


Grade 1
            “Huwag na yan isali si Larc! Lampa lampa naman yan! Matatalo lang tayo pag sinali pa natin yan!”, sabi ng kalaro naming si Dexter minsang naglalaro kami tuwing break namin sa school. Ibang section si Dexter pero madalas namin ito kalaro pag break. Nakita ko naman si Larc na biglang nalungkot kaya lumapit ako.

            “Sige Dexter, sa team na lang namin sya.”, sambit ko.

            “Bahala ka. Matatalo lang namin kayo.”, pagpapaalala ni Dexter.

            “Okay lang yun. Kaya ni Larc yan! Diba, Larc?”, ngiti kong sabi kay Larc. Biglaan namang nawala ang lungkot sa mukha nya.

            Aaminin ko. Talagang lampa talaga noon si Larc. At lagi kaming talo sa twing isinasali namin sya sa team namin sa kahit anong laro. Pero dahil kaibigan ko sya ay di ko sya basta maiwan.


Hanggang sa naging close na nga kaming dalawa. Buong elementary kami ay lage syang inaasar asar at nilalayuan. Pero nung naghigh school na kami  ay sinubukan nyang pumasok sa basketball team. Nung una ay pinagtatawanan sya dahil ang payat nya pa noon at mukha pang hikain. Pero sinuportahan ko sya kaya naman hindi sya nawalan ng loob.

Highschool 1st Year


            “Bes, magttry out ako sa basketball team.”, nahihiyang sabi ni Larc sa akin minsang kumakain kami habang break.

            “Oh! Edi ayos! Eh bat parang malungkot ka?”

            “Kasi baka pagtawanan nanaman ako katulad nung elementary lang tayo. Baka kahit man lang sa try out ay di ako makuha.”

            “Ano ka ba! Huwag mo nga isipin yan! Kaya nga kita laging sinasali sa team namin noon kasi malakas ang bilib ko sayo! Ikaw lang naman tong walang bilib sa sarili mo, eh! Kaya mo yan!:, ngiti kong sabi.

            “Eh pano kung pagtawanan nanaman din ako? Paano pag di ko naman pala talaga kaya at pinipilit ko lang? Paano kung-“

            “Eh paano kaya kung subukan mo muna?! Ang dami mong dada eh! Kaya mo yan! Sasamahan kita sa try out mo para pag nanghihina loob mo, ako magpapalakas ng loob mo!”

            “Sige. Gagalingan ko para sayo.”

            “Huwag. Dapat para sa sarili mo.”

            Dumating ang araw ng try out at nanonood nga ako. Marami talagang magagaling kesa sakanya. At ang iba ay pinagtatawanan sya kapag nakatalikod ito. At sa twing nakikita nyang tinatawanan sya ay sumisimangot sya. Tanda na pinanghihinaan sya ng loob. Pero lage akong sumisigaw na kaya mo yan! Larc, kaya mo yan! At bahagyang ngingiti ito. Hanggang sa natapos ang try out at kinausap na sila ni coach. Nakita kong tumungo lang sya, hindi ata nakuha. Hanggang sa natapos ang tryout ay hindi sya tumitingin sakin.

            Nalungkot ako dahil alam kong hindi sya nakuha. Lalo ko pang nakumpirma ng lumapit sya sa akin na nakayuko at biglang tingin at sumenyas na hindi sya nakuha.

            Ngunit habang nagaayos na kami ng gamit nya..

            “Mr. Larc Casanova. You may not be the best player we had today. Pero sayo ko nakita ang determinsayon na gusto mo talaga sumali. I was hesitant at first pero I think pagbibigyan kita. Pero kung gusto mo talaga sumali sa team ay kailangan mong mag ensayo ng maige. See you next week.”, matigas ng sabi ng coach. Bigla namang nagliwanag ang mukha ni Larc.

            Nakita ko naman ang biglaang tingin sakin ni Larc at pakawala ng isang malaking ngiti. He was really happy.

Simula noon ay nagkaroon na ng bilib sa sarili si Larc at talaga namang pinagigihan nya ang pagensayo. Uminom sya ng vitamins para pampalakas ng katawan at pinagbutihan nya ang pagttraining nya. At syempre, napakasaya ko para sakanya.

At ngayon, sino bang mag aakala na ang dating lampayatot ay ang captain na ng basketball team namin. At ang dating inaasar asar ay ngayong tinitilian at hinahangaan ng karamihan. Pero ang pinakamasayang part nun ay hindi sya nagbago sakin at proud syang bestfriend nya ako.

            Pagtapos ng training nila ay nag agahan muna kami ni Larc sa canteen ng school namin at sabay na pumasok sa klase namin. Magkahiwalay kami ng section since sa Varsity section sya.

            “Good Morning Ryan! Kinakabahan ako sa test natin ngayon.”, biglaan bati ng kaibigan kong si Karen na sya namang kinagulat ko. Close din ako kay Karen dahil isa sya sa mga naging unang kaibigan namin ni Larc nung 1st year high school pa lang kami. Medyo weird sya dahil minsan para syang may sayad magsalita. Sya rin ang binansagang “Sisa”

            “Huwag ka mag alala. Mas kinakabahan ako dahil ikaw agad ang nakita ko. Pambihira to. Makapang gulat lang.”

            “Ito naman. Sorry naman.”

            “Okay class. Before we start our class,  ibibgay ko sa inyo ang permit para sa retreat natin bago magtapos ang taon. Since graduating na kayo. Magiging magandang experience ito pa ra sa inyong lahat.”, sabi ng teacher namin sabay abot ng mga papel sa amin. Nang mabasa ko ang sulat para sa parents ay medyo nalungkot naman ako ng bahagya.

            “Wow! Overnight ang retreat natin! Naku! Exciting to!”, excited na sabi ni Sisa.

            “Oo nga eh.”, tugon ko na may tipid na ngiti.

            “Oh, eh bat parang malungkot ka?”

            “Huh? Hindi ah. Inaantok lang. Maaga kasi akong nagising.”





            “Bes! Oh, kamusta ang test? Malamang sisiw nanaman sayo! Sabihin mo naman kung ano itetest.”, sabi ni Larc habang kumakain kami ng lunch.

            “Ok lang naman. Madali lang naman. Multiple choice lang naman eh. Kaya mo yun.”

            “Ahh. Teka, bat parang malungkot ka? May problema ba? At teka, may retreat pala tayo. Nako, mukhang masaya yun! Huling outing kasama ng tropa.”

            “Hindi ako sasama eh…”

            “Huh? Bakit?! Sayang naman! Last bonding na to kasama tayong lahat. Sama ka na.”

            “Ano ka ba? Eh parehas naman tayo ng papasukan sa college. Kaya ok lang yun. Isang outing lang naman yun eh.”

            “Kahit na, noh! Sumama ka na.”

            “Huwag na. Kumuha ka na lang ng maraming pictures para makita ko.”

            “Ano bang problema? Bat ayaw mo sumama?”, paguusisang tanong ni Larc.

            “Larc, alam mo naman, diba. Retreat. Overnight. Sa malayo.”

            “Oo, alam ko. Nagbabasa ako ng letter noh. Marunong ako magbasa.”

“Wala. Basta. Enjoy enjoy na lang.

“Edi di  na din ako sasama!”, aroganteng sagot ni Larc.

“Sira! Sumama ka! Pano ko makikita yung mga pictures kung di ka sasama! Sayang naman! Sigurado magiging masaya yun.”

“Eh masaya naman pala eh! Eh bat di ka pa kasi sumama?!”, pagkukumbinsi ni Larc.

Natahimik lang ako at di sumagot. Nagpatuloy lang ako sa pagkain at di sumagot. Nakita ko naman sya na tumigil sa pagkain at tumitig lang sakin. As in titig. Lagi nya yang ginagawa sa twing alam nyang may sinisikreto ako at di sinasabi. Sinubukan kong di pansinin pero nakatitig lang talaga sya.

“Tumigil ka nga. Para kang baliw dyan.”

Pero nakatitig lang sya.

“Wala nga.”

Pero nakatitig pa rin sya.

“Larc, wala nga.”

Pero tumitig lang sya at hindi gumagalaw o kumibo.

“Ok! Suko na ko! Gusto ko sumama pero hindi pwede! Ok! Masaya ka na?!”

Pero hindi pa rin nya inalis ang pagtitig. Nakakainis pagmasdan dahil nakatitig lang talaga sya na walang expresyon sa mukha.

“Larc, alam mo naman na pag ganyan. May bayad. Ayaw ko namang bigyan ng problema sila Mama kung saan nanaman kukuha ng pambayad dyan!”

“Ayun! Yun lang pala problema mo, eh. Edi ako nalang magbab-“

“Larc tumigil ka. Masyado ka na maraming natulong sakin.”

Pero bigla nanaman syang bumalik sa pagkakatitig sakin.

“Larc Garcia Casanova, tumigil ka! Hindi.”

Wala pa rin syang sagot at nakatitig lang.

“No!”

No reaction.

“NO!!!”

Wala pa ring imik.

“Bahala ka nga.”

Nakatitig pa rin.

“Okay, pero babayaran kita sa summer. Pag nag summer job na ulit ako.”

“YES!!! Edi sumama ka din!”

“Ang kulit mo din kasi, noh?! Basta babayaran kita sa summer.”

“Bleh. Alam mo namang di ko din tatanggapin yun,, noh!”

“Ewan ko sayo. Ang kulit mo!”

“Ito naman. Edi wag! Bahala ka nga dyan!”

“Oh, bat ka galit?”

“Wala.”, sarkastiko nyang sagot.

“Oo na. Sige na. Sasama na nga, diba. Wag ka na magalit dyan.”

Pero di nya ko pinansin. Hmmmmm.. Makulit ka, ha. Kaya bumawi naman ako. Ako naman ang tumitig sakanya na may blangkong mukha.

“Hindi tatalab yan sakin.”

Tumitig lang ako.

“Manigas ka dyan.”

Hindi ako natinag.

“Kung ayaw mo sumama, edi wag.”

Pero tumitig pa rin ako.

“You’re creeping me out.”

No reaction. Pero sa loob loob ko gusto ko na matawa. FOCUS!

“Fine! Ikaw naman kasi. Gusto ka lang makasama eh!”, galit na sabi nya. Ngumiti naman ako ng pagkalaki laki. Nakita ko naman sya na bahagyang sumimangot.

“Oh, bat ikaw naman ang malungkot ngayon? Nanalo ka na nga diba? Sasama na ako.”, alala kong sabi.

“Gusto ko lang naman makasama ka kasi, eh. Syempre bestfriend kita. At simula bata palang tayo kasama na kita. Ayoko lang mamis ang isang mahalagang event sa buhay natin na di ka kasama. Ayoko magpicture lang at ipakita sayo. Gusto ko kasama kita sa mga pictures nay un.”, seryoso nyang sabi. Napangiti lang naman ako.

“So kailangan nagdadrama? Sasama na nga, diba?”

“Seryoso ako.”

“Alam ko.”, ngiti kong sabi. Napangiti lang din sya.

“Alam nyo, kung di ko lang kayo kaibigan, talagang iisipin kong hindi lang kayo magbestfriend eh! Para kayong mag jowa kung titingnan mo sa malayo eh!”, sabay singit ni Sisa.

“At alam mo, kung di ka sana epal, naging kami na. Ang dami mong alam eh. Umupo ka na nga at kumain. Daldal nitong babaeng to!”, pagbibiro kong sagot.

“Ay ang taray! Hindi pa magjowa, buntis ka na agad?”, birong tugon ni Sisa.

“Hindi. Pero rereglahin ako sayo. Kumain ka na lang.”, pagbibiro ko.

“Ano ka ba Karen! Alam mo namang bestfriend ko na tong si Ryan simula bata palang kami. Para na nga kaming tunay na magkapatid nyan eh. Kaya sweet talaga kami sa isat isa.”, singit bigla ni Larc.

“Oo nga. We just have each other’s back.”

“Ay?! Ang daming sinabi?! Defensive… Talaga lang, ha.! Hindi alam ang biro? Kaloka.”, sabay tawanan naming tatlo. Pagtapos naming kumain tatlo ay nauna muna umalis si Larc at naiwan kami ni Sisa sa lamesa.

“Nako friend, wala ka lang sa friend zone, kapatid pa ang tingin sayo. Kaloka.”, biglang sambit ni Sisa.

“Ano ka ba. Eh bestfriend ko naman talaga sya at kapatid lang talaga din ang turing ko sakanya.”, pagdedepensa ko.

“Nako friend, malilinlang nyo lahat ng tao dito sa school pwera ako. Hindi kita super power bestfriend simula bata, pero since 1st year tayo, kilala na kita at alam kong inlababo ka dyan kay Larc, noh.”, natahimik lang ako. Actually alam naman nya at nasabi ko na din. Kaso lagi kong sinasabi sakanya na hindi pwede dahil bestfriend ko sya at ayaw ko ng masira yun dahil sa pangsarili kong kagustuhan lang.

“Sisa, bestfriend ko sya…”, medyo malungkot kong sabi. Tiningnan nya lang ako sabay bigay ng tipid na ngiti.

“Alam ko. Pero don’t you think it’s about time para sabihin mo na sakanya yang nararamdaman mo? In a way, nagiging unfair ka kaya. Syempre hindi lang bestfriend ang tingin mo sakanya ng di nya alam.”, sagot ni SIsa.

“Wala naman siguro masama sa ginagawa ko. Ayaw ko lang maging selfish. Ayaw ko ipagpalit ang pagkakaibigan naming para sa sarili kong pangkaligayahan.”

“Eh pano. What if lang ha. Paano pala if he feels the same way for you? At naghihintayan lang pala kayo?”

“Larc? Kilala mo naman sya. He’s cool with gay friends pero hindi sya ganun. Napakababaero pa nun.”

“Nakoooooo. Hindi na yan ang batayan ng pagkalalake ngayon, noh.”





“San k na? Lapit na matapos training.”, ang natanggap kong text habang naghihintay kay Larc. Sabay kasi kaming umuuwi kaya pag may training sya ay tumatambay muna ako kasama ng iba kong mga kaibigan sa malapit na internet shop na isa ding cafĂ© shop.

“Dito ako sa may shop kasama sila Alex.”, reply ko.

“Sila nanaman kasama mo?”

“Oo. Andito lang kami shop. Wala magawa eh.”

“Ok. Ill be there in 15 mins.”

Si Alex, mas matanda sya ng isang taon sa akin dahil late syang nag aral. Hindi naman talaga mahina sa school si Alex, medyo may reputasyon lang to sa school na medyo maloko. Kaya karamihan ay tingin sakanya ay bad influence. Pero ang totoo, kahit astigin ang dating nya, ay napakasensitive nito at maalahanin. Natatakpan lang ng bad boy image nya.

“Oh, nagtext na sundo mo?”, sabay sulpot ng isang boses. Si Alex.

“Maka-sundo naman to. Si Larc yun.”, tugon ko.

“Edi sundo mo nga. Ewan ko ba dyan sa besttfriend mo, bat ba ang init ng dugo sakin.”

“Ikaw talaga. Hindi naman.”

“Anong hindi? Eh allergic nga ata sakin yun.”

“Akala mo lang yun. Mabait naman yun, topakin lang minsan yung bestfriend kong yun.”

“Oo, di tulad mo. Ang bait bait mo. Kahit sa lokong tulad ko.”

“Ayan tayo dre eh! Nagdrama tayo eh! Hahaha!”

“Totoo naman,eh! Ikaw lang nagtyagang kilalalanin ako. Akala nila astig astig ako at bad influence. Alm mo-“

“Oh, tama na ang drama. Hayaan mo na lang sila. Wlaa namang maitutulong sayo yung mga ganun”, ngiting tugon ko.

Maya maya ay dumating na din si Larc.

“Dre, andyan na si Larc.”, pagtawag sakin ni Alex.

“Uy bes. Andyan ka na pala.”, ngiting sabi k okay Larc.

“Dre, kamusta?”, pagbati ni Alex kay Larc. Pero tinitigan lang ni Larc si Alex.

“Ah, sige mauna na kami, ha. Kita kita na lang ulit bukas!”, masaya kong tugon.

At nagpaalam na nga ako kaila Alex at sa ibang tropa. Halata naman ang pagkainis at wala sa mood ni Larc abang nasa daan kami pauwi.

“Mukhang nawiwili ka kasama sila Alex, ha.”, biglang sambit ni Larc.

“Wala namang masama, diba?”

“Ryan, alam mo ang reputasyon ng taong yun. Mamaya mahawa ka pa sa pagkaloko nun.”
“Larc, hindi naman talaga ganun si Alex. Mabait naman yung tao, bakit ba ang init ng dugo mo sakanya? Wala namang ginagawa sayo yung tao, ah.”

“Sayo, mabait. Pero sa iba? Alam mo namang bully sa school yan si Alex! Ang hilig nyang pagtripan yung mga mahihina sa school.”

“Pinagtritripan? Larc, kaibigan naman nya yung mga yun at biruan lang yun. Kung talagang ayaw nung mga taong yun ang ginagawa nya, edi sana nilayuan na sya nung mga yun, diba?”

“Kaibigan ba ang tawag sa ganun? Pagtritripan mo sa harap ng maraming tao? Paano kung ikaw ang pagtripan naman nun?”

“Teka, ano ba talagang problema mo? Inaaway mo ba ko?”

“Hindi. Basta layuan mo yung taong yun!”, galit nyang sabi. Bigla naman akong tumigil sa paglalakad.

“No.”, matigas kong sabi.

“Anong no?!”, galit na tugon nya.

“I said no! Hindi ako iiwas sa isang tao ng dahil lang sa mga sinasabi sakanya ng ibang tao.”

“At ano gusto mo? Sabihin nila na ganun ka din? Baka nakakalimutan mo ang kasabihan na ‘Tell me who your friends are, and I’ll tell you who you are.”

“Oo, alam ko. Pero having friends like him doesn’t really define who I am.At bakit mo ba ako inaaway?”

“Don’t you get it?! I hate bullies! I’ve been bullied all my life at alam mo yan! Kaya ayoko sa mga taong tulad nya.”

“Kaya kailangan ayaw ko na rin sa mga taong tulad nya? You were once weak pero you managed to be strong. What if deep inside pala eh weak din sya? And just needs to be understood?”

“So ngayon pinagtatanggol mo pa sya? What if ikaw ang pagtripan nya? What if hindi pala sya tulad ng inaakala mo?!”, galit nyang sabi.

“Eh what if kaibiganin mo kaya muna sya?”

“NO! Mamili ka, friendship natin?! O sya?!!”, galit na sabi nya.

“Bat kailangan ko mamimili? Bestfriend kita, kaibigan ko sya.”

“Kaya nga. Bestfriend mo ko kaya making ka sakin!”, pagsigaw nya. Natigilan ako bigla.

“Oo. At bestfriend mo din ako. Kaya sana pakinggan mo din ako.”, sabay lihis ng daan. Ayoko ng argument pa. Ayoko ng mas kumplikaduin ang mga bagay bagay. Galit sya at mainit na ang ulo ko. Ayaw kong may masabi na hindi maganda dahil galit ako. Pero humabol sya at hinablot ako sa balikat.

“Teka lang.”, mahinahon nyang sabi.

“Ano?!”, galit kong sabi. Tumahimik sya at nagpakawala ng malalim na hininga.

“Ayoko lang isang araw, sa sobrang wili mo sakanila, malayo ka sakin.”

Itutuloy...