Chapter 6
Ninais magwala ni Pancho pagkatapos ng eksenang iyon sa pagitan nilang dalawa ni Gboi sa likod-bahay. Hindi siya makapaniwalang naapektuhan siya sa ginawa niyang paghalik dito. Walang-wala iyon sa hinagap niya na maaari siyang makaramdam ng atraksiyon sa paglalapat ng kanilang mga labi.
He could still taste his lips. Naaalala pa rin niya ang pakiramdam ng pagkakahugpong na iyon ng kanilang mga dila. It was divine! Divine?! What in the world was that? Anong nangyayari sa kanya?
Hindi kaya siya ang nababakla sa kanilang dalawa ni Gboi. Sigurado siyang lalaki siya. Hindi na rin mabilang ang naikama niyang babae. At lahat ng iyon ay siniguro niyang masasatisfy sa kanilang mga pagtatalik. So ano itong nangyayaring kakaiba sa kanyang damdamin? Isa itong malaking kalokohan!
Kalokohan nga ba? Kung ganoon nga, why in the world would he thought about Gboi's lips as sweetest and the softest pairs he ever tasted. There's nothing soft and sweet with the man in the first place dahil hindi mo aakalaing may nadarama itong atraksiyon sa kapwa lalaki. Nagawa na niyang pumatol sa mga katulad nito ng dahil lamang sa tawag ng pangangailangan at kuryosidad.
Hindi siya kailanman nagkaroon ng damdamin na ganoon kasidhi sa kapwa niya anak ni Adan kahit gaano pa kagaling ang mga ito na magpaligaya sa kanya. All of his male to male sexual encounters are for his benefit.
Hindi pa kagandahan ang buhay nila noon dahil hindi pa siya nakokontak ng kanyang ama. Nang magpangyaring nakita na siya ng ama na nasa Japan ay itinigil na rin niya ang pagpatol sa kapwa lalaki. There's no need for that anymore.
So what's with the erection? He could not believe how hard he was while kissing Gboi. He actually made him aware of that. Nagamit pa tuloy nito ang nalaman sa kanya. Mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Kung hindi, malamang na kung saan sila humantong. Mabuti na rin siguro ang ganoon.
Tinungo niya ang hardin kung saan nagaganap ang kasiyahan. All of the people there are the richest of the society. Kahit pa ilagay niya ang posisyon na dapat ay naroon din siya at nakikihalubilo sa mga ito, ay hindi niya magawa. Not that he is not allowed to do so, he could just not bring himself to.
Masyado kasi siyang nabababawan sa takbo ng usapan na naririnig niys sa madalas na pagpunta niya sa mga ganoong pagtitipon noon. Sinubukan naman niya na makihalubilo sa mga mayayaman. May kaya na rin naman siya kung tutuusin. Hindi nga lang talaga siya uubra sa mga ito dahil napakababaw ng kagustuhan ng mga may-kayang tao.
He let out a deep sigh. Hinamig niya ang sarili. Tigib pa rin ng pagnanasa ang ibabang bahagi ng kanyang katawan. Ipinuwesto niya ang jacket na dala sa harapan para takpan ang eskandalosong bukol sa harap niya. Kumuha siya ng alak na isine-serve ng mga arkiladong waiter na lumilibot. He needed that to calm his nerves.
Napansin ni Pancho ang amo niyang si Elric. Ito ang dahilan kung bakit siya naroroon ngayon. Kailangan niyang mag-isip ngayon ng paraan kung paano ito higit na magagantihan.
Minsan gusto na lang niyang hamunin ito ng suntukan at lamugin ang katawan nito sa bugbog. Ngunit talo siya doon. Kahit anong gulpi niya rito ay walang binatbat iyon sa ginawa nito kay Ara. The pig needs to feel the pain of losing something.
Inayos niya ang pagkakatayo. Nag-isip siyang mabuti. Pinag-aralan ang sitwasyon. Ngayong si Gboi na ang presidente ng kumpanya ay lalong nawalan ng tsansa ang pabagsakin niya si Elric.
Ngunit naisip rin niyang kung sakaling hindi na bumalik si Gboi at ang huli ang naging presidente, it would take time bago niya masakatuparan ang plano laban dito. At mukhang hindi iyon sapat para sa kanya. Kahit na alam na alam niyang matagal ng minimithi nito ang pamahalaan ang kumpanya ng amain.
Nakita niyang lumapit si Elric kay Katrina. Isang napaka-gandang babae. Kung ito lang ang pakakasalan ng una ay gagawin niya ang lahat para maagaw ang babaeng ito ng mapagbayaran na ng hayup na si Elric ang kawalanghiyaan nito. Tumatawang hinampas pa ni Katrina sa dibdib ang kapatid ng mapapangasawa. Itinaas nito ang kamay at ipinakita ang diamond ring na inilagay doon ni Gboi kani-kanina lang.
Sa hindi maipaliwanag na dahilan, lumapit siya ng kaunti sa dalawang nag-uusap. Itinago niyang bahagya ang sarili sa mga ito sa pamamagitan ng pagtayo sa halamanan sa likod ng mga ito. Keeping a tolerable distance enough for him to eavesdrop. Hindi ugali iyon ni Pancho pero sa pagkakataong iyon ay naku-curious siya sa maaaring pag-usapan ng mga ito.
"Look at this ring Elric. Napakaganda! Mukhang gumastos ng malaki ang kapatid mo rito." buong ning-ning at kasiyahan na pahayag ni Katrina sa kausap. Itinaas pa ng bahagya ang mga kamay na may suot ng sing-sing. Hinawakan ng kanyang amo ang kamay ng huli. Nakita niyang sumeryoso ito at bahagya lang sinulyapan ang ipinagmamalaking sing-sing dito ng kasama.
"Maganda nga siya Kat. Siguradong ang Tito Armand ang bumili niyan para sa iyo. Pero Kat, are you sure about this marriage?" puno ng panibughong wika ni Elric dito. Hmm.. Nagiging interesante ang kanyang mga naririnig. Napansin rin niya ang bahagyang pagbadya ng pag-aalinlangan sa mga mata ni Katrina. Ngunit sandali lamang iyon. She pouted her lips beautifully and replied.
"Hay naku. Ayan ka na naman sa pag-porma mo Elric. Hindi na tayo pwede. I'm already your brother's fiancee. Para namang hindi mo narinig at alam iyon." Sa ibang pagkakataon, matatawa si Pancho sa kanyang narinig at nakitang reaksiyon naman ng amo. Nalukot ang mukha nito at hinila ng bahagya ang braso ng kausap.
"Don't give me that crap Kat. At hindi ko siya "kapatid". Stepbrother ko lang siya. Namin ni Jorge. Alam kong alam mo iyan. At hindi ba, nauna naman ako sa kanya sa iyo. We were doing fine baby. Ibalik natin iyon. Choose me Kat. Please. Ditch Gboi on your wedding day. I know you know that I know the reason behind this marriage. It's only for the merger right? I'm the one who makes you happy, baby. I'm good in bed, aren't I? So why choose him when I'm better than that bastard stepbrother of mine." bakas na bakas ang desperasyon sa tinig na iyon ni Elric.
Napailing na lamang si Pancho sa naririnig at nakikita. Hindi siya makapaniwala sa mga nalalaman niya ngayon. This is indeed a revelation. Bahagyang ipiniglas ni Katrina ang braso mula sa pagkakahawak ng kausap. She hissed and moved her face an inch closer to Elric's face and spoke in a controlled voice.
"How dare you say that here! Kapag narinig ng lahat ang mga sinasabi mong iyan ay isang malaking kahihiyan ang aabutin ng mga pamilya natin. I don't think your mother and Tito Armand would be happy about it. At anong sinasabi mo? You're way better than Gboi? Oh! Maybe you're fucking right about that, but you know what? Gboi's way much better than you, you jerk! Kung sinasabi mong ikaw ang nauna ay bakit hindi mo agad sinabi sa Tito Armand na tayo ang may relasyon ng ipakilala ako ng mga magulang ko kay Gboi. At least Gboi had the decency to woo me and court me like you never did. Kung maka-asta ka ay parang inagawan kang batang inagawan ng candy, when you didn't have the balls to tell them the truth about us. Some nerve you got!"
Mahabang turan ni Katrina. Nakakabigla talaga ang mga nalalaman niya ngayon. Halatang sadyang hinihinaan nga lang ng mga ito ang mga boses at itinatago ang mga damdamin sa pamamagitan ng pagsasalita habang nakangiti. Sa malayo ay iisipin mong nagkakasayahan lamang ang mga ito.
He discreetly moved closer to the bushes behind them. He can't afford to be seen. Marami pa siyang gustong marinig. Bahagyang humalakhak si Elric. Muling hinawakan sa braso si Katrina at bahagya lang isinandal sa halamanan sa likod nito.
"I could have done that a long time ago baby. Alam mo iyan. Had it not been too obvious on your part to show interest when Gboi came in the picture. Alam mong dati pa ay ayaw na ng mga magulang mo sa akin dahil hindi ako tunay na anak ng Tito Armand. At baka nakakalimot ka? Hindi ba at ikaw ang unang kumalas sa relasyon natin ng magpahayag sa interes sa iyo ang magaling kong kapatid? Please don't do this Kat. I love you, you know that." desperadong pahayag ni Elric sa kausap.
Disimuladong pinakawalan ni Katrina ang sarili sa kamay ni Elric. Ngayon ay malinaw na nakikita niya ang pag-aagam-agam sa mga mata nito. Ibinuka nito ang mga labi. Ngunit muling isinara ang mga iyon and opted not to say something. Sa halip ay puno ng kalituhan na tumalilis ito sa bahaging iyon ng hardin at tumungo papasok ng mansiyon.
Naiwang desperado ang hitsura ng kanyang amo. He should be! Naisip niya. Ngali-ngaling humalakhak si Pancho sa pagkakataong iyon. Tingnan mo nga naman ang pagkakataon. Nang sa tingin niya ay wala ng pag-asa para makaganti rito, there came an idea na maaari niyang gamitin.
Muling niyang tinanaw ang umalis na babae. Sa mga sandaling iyon ay nakita niyang sinasalubong ito ni Gboi na papalabas naman ng pintuan. Nagyakap ang dalawa. That's it! Sigaw ng isipan ni Pancho. He could make use of the two as his collateral damage. An evil plan suddenly popped-up his brilliant mind.
Bibigyan niya ng pagkakataon si Elric na muling makasama si Katrina. That could be arranged. Kung paano niyang gagawin iyon ay siya na ang bahala. Ang mahalaga ay mabigyan niya ang una ng false hope na maaari nitong makuhang muli ang huli.
Alam niyang ang iniisip ng amo ay maagaw si Katrina kay Gboi and ask her to give the presidency to him as well kapag nakapag-merge na ang mga kumpanya ng mga ito. Of course, as for Gboi, aakitin niya ito. Kapg hulog na sa kanya ang loob nito ay ibubulgar niya sa madla ang kabadingan nito sa tulong ni Elric.
Susugalan niya ang eksena na maaring kalabasan niyon. Iyon ay ang akalain ni Elric na ibibigay dito ni Don Armando ang pamamahala sa kumpanya. He knew that the old man did not trust his boss. That because Elric is good for nothing SOB.
He could handle the department he's in sa kumpanya ng mga ito pero natitiyak niyang hindi ipagkakatiwala ng Don ang kumpanya rito. The Don believed in old school tradition. Only his son is the sole heir of his company.
Duon niya susulsulan ang amo na kumbinsihin ang amain na dito ipasa ang pagka-pangulo ng kumpanya kapag naisiwalat na niyang bading si Gboi. Siyempre, wala ng kasalang magaganap. Pero sigurado siyang si Gboi pa rin ang presidente.
Iyon ang tatayaan niya. Ang tsansa na patunayan na blood is still thicker than water. Maaring magalit ang Don pero ito lang ang anak niya.
A sly smile came formed his lips. Napapahalakhak na siya sa isip niya. This could work. Nakikita na niya ang pagbagsak ni Elric. Pasensiyahan na lang sa mga madadamay. Hindi talaga maiiwasan iyon. Oh boy! He would be the devil personified.
Itutuloy....
Chapter 7
It was his third day as president of their company. Dapat ay noong mga nakaraang araw pa siya nag-assume ng office subalit iminungkahi ng kanyang ama na magbakasyon muna siya.
So, he took the liberty of going on a week vacation sa grand villa nila sa isla ng Mindoro. Presko ang hangin doon at tiyak na makakapag-pahinga siya ng maayos from the stress. And so he's back and on his third exciting day as the new company president.
Nasa opisina siya at ngayon ay pinag-aaralan naman ang libro ng kumpanya. It was under Elric's department. Isa raw ito sa magagaling na empleyado doon ayon na rin sa matatandang department heads.
Natural na hindi siya agad maniwala at ipakuha ang evaluation reports nito kasabay ng sa iba pang department head. Para hindi halata. Pasable naman ang mga nabasa niyang reports tungkol dito.
Nahilot niya ang sentido sa pagkaka-alala ng naging sagutan nila ng kapatid pagkatapos ng kanilang meeting kanina. Hindi talaga maaaring magtapos ang linggong iyon na wala silang magiging pagtatalong magkapatid.
"I'd like to talk to you my dear brother." walang pakundangan nitong salita pagka-adjourn niya ng meeting nila.
Hindi na makapag-hintay ang kumag. "Alone." patuloy pa nito na patungkol naman sa sekretarya niyang nakatayo lang sa tabi niya na ni hindi nito tinatapunan ng sulyap.
"Yoly, excuse as for awhile." Tinanguan at nag-excuse sa kanila ang empleyado niya at lumabas na ng conference room.
"What is it this time?" hindi tumitingin na tanong niya rito.
"So the bummer suddenly became the president of Arpon Developers? Pati rin ba sa kabila ikaw rin ang mamamahala? I wonder kung hanggang kailan tatagal ang kumpanyang ito na itinatag at pinaghirapan ng ama mo bago pabagsakin ng walang alam na katulad mo." ratsada kaagad nito. Wala man lamang pause. Puro fast forward.
Amusingly, itinaas niya ang kilay and gave him a mocking smile. Hindi siya dapat magpa-apekto sa mga sasabihin nito. Alam na niyang nasira na ang ilusyon nito na maging presidente ng kanilang kumpanya. Elric always resented the idea of being under his supervision since time immemorial.
"You know what? For a certified player and a stud like yourself. You seemed to talk too much. Are you...? pambibitin niya sa sabi habang naka-upo sa mesa. Pikon-talo. Yung ang labanan nila. Iminuwestra pa niya ang isang kamay na nakapameywang at ang isa ay nakalaylay paitaas.
Agad na namula ang mukha nito sa sinabi at ginawa niya. "Damn you!" wika nito at akmang susugod. Iniharang niya ang kamay dito at nagsalita.
"Hep, hep!" awat niya rito habang naiiling na nagpatuloy. "What? Tuning violent this time?" Nang-aasar na wika niya. "Baka nakakalimot ka dear brother. Hindi uubra ang stunts mong iyan sa akin. I studied martial arts in Tibet. Iyon ang natutunan ko sa pagiging bummer ko." nakangisi pa niyang wika rito. Hinahamon na pasubalian nito iyon at hamunin ang lakas niya.
Natigilan ito at huminto sa akmang paglapit. May dumaang bahagyang takot sa mga mata nito. Marahil ay naalala nito ang minsang pag-bugbog niya sa mga barkada nito who poorly picked a fight with him years ago.
Kumalma ito. Humugot ng malalim na hininga at inayos ang pagkakatayo. Muli itong ngumiti ng nakakaloko. His arms akimbo while saying, "Why don't you just give me the presidency Gboi. You always end up giving me everything I wanted since you don't have any options, remember? So bakit pa natin patatagalin ito since I always win anyway?" mayabang na wika nito.
Natawa siya. Hindi niya itinago ang pagka-aliw. Para itong batang nanghihingi lang ng kendi. Napaka-imposible talaga nito. He was actually referring to his golden days as a brat. Kung saan lahat ng mayroon siya ay kinukuha nito sa kanya.
Laruan, sasakyan, girlfriends at pati na ang atensyon ng ama ay kinukuha nito sa kanya noon. Well, almost lahat ng bagay. Dahil bukod-tanging si Katrina ang hindi nito maagaw-agaw sa kanya. For seven years, sa kabila ng pagporma nito ay nanatiling nobya niya ang dalaga at ngayon nga ay fiancee na niya.
Ibinalik niya ang tingin dito. "Not this time bro'. I've given you time para maging presidente dito pero di mo ginawan ng paraan. Siguro dahil at the back of Papas' mind you are not a capable President." sabay tawang nakakaloko ni Gboi.
Elric turned furious again but stayed on his ground. He would not dare pick a fight with him physically. But it was a sight to see him control his emotions sa kawalan ng magawa.
Still, the bastard don't know how to quit. "Kumpara sa iyo bro' ay mas karapat-dapat akong presidente dito. I'll make sure na magiging akin din ito sa takdang panahon. After all, pwede ko ng simulan ang pang-aagaw kay Katrina ngayong nandito ka na." nakangisi nitong sabi sa kanya.
"Naloloko ka na, Elric. Kaka-engaged lang namin. You witnessed it. Tapos sasabihin mong aagawin mo siya?" nakangisi ring balik niya rito."And besides, again, bakit di mo ginawa iyon habang wala ako dito? Ang tagal na panahon ang ibinigay ko sa'yo yet di mo man lang siya naagaw sa akin. Ngayon pa kaya?" dagdag pa niya.
Humalakhak ito. A sly one. Alam niya ang ganoong halakhak nito. Parang kay Cruella Devil. It was a knowing laugh. Parang siguradong-sigurado.
"Yeah, I know. You are getting married to Katrina. In spring... If I can't do something about it." nakakalokong turan nito.
There he was, blatantly telling him he was going to steal Katrina away. Napakalakas talaga ng loob nito. Maroon kayang pinagkukuhanan ito ng ganoon at gayon na lamang ang lakas ng loob nito na sabihin iyon sa kanya?
Bahagya tuloy siyang nangamba sa banta nito ngunit hindi siya nagpahalata. Maybe he was just bluffing. Out of desparation maybe. But he knew better. Nagpasya siyang umarteng nabo-bore na at bahagya pang humikab. " Again, why the long wait?" tanong niya rito at pakunwaring tumingin sa orasan.
"I would never have grabbed the opportunity to take her without you here. Where's the challenge in that? Now that you're back, I guess the game is on. You have the upperhand, brother. You've always had it. But watch me win. And no hard feelings when she's mine." nakaka-lokong wika nito na ikinahulagpos ng pagtitimpi niya. Oh! He was raving mad!
"You son of a bitch!" Sinugod niya ito at pinetsirahan. Isinalya niya ito at isinadsad sa pader. Nakahanda na ang kamao niya sa pagsayad sa mukha nito ng magsalita ito.
"Hep, hep! What now? Turning violent this time?" nanunuyang wika. That was a retaliation. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Pasalya niya itong binitawan sa sahig.
Gboi composed himself. His lips pressed. Tinapunan niya ang walang-hiya ng makamandag na tingin. A kind of stare his employees abroad would not like to see. In a calm yet very dangerous tone he replied. "This time you're wrong asshole. You've always wanted her, she's never really liked you. I gave you years yet you weren't able to take her away from me. Maybe its time you accept the fact that you are for good times and I am for a lifetime. Now get the hell out of here before I wring your neck." his voice so low and cold.
Bahagya lang itong natinag at inayos ang sarili. Marahil ay dahil sa kaalamang nagawa nitong inisin siya ng husto. Gumuhit ang ngiti sa mga labi nito. "I'm not an asshole. Ikaw lang ang may ganyang opinyon sa akin. The rest of the world adores me. So why don yo..."
"Scram!!! You good for nothing son of a bitch!" sigaw niya rito at akmang susugurin ulit na ikanripas nito ng takbo at labas ng conference room.
Natalo siya sa naging engkwentro nilang iyon. Hindi siya makapaniwalang naiwala niya ang composure ng ganon-ganon na lang.
Nainis siya sa kaalamang parang mayroon itong alam na hindi niya alam. There is really something fishy about the situation.
Ah!!! Kailangan niyang malaman iyon.
Rrrriingggg!!! Ginambala siya ng tunog ng intercom.
"Sir, our chief mechanic is here. He said you ask for him to be summoned here." anang sekretarya niya sa linya.
"Yes. Send him in." sagot niya.
Kailangan niyang magpa-maintain ng sasakyan na ipina-deliver niya from states. It was his Hummer na paborito niyang sasakyan at ang Harley Elektra na binili niya when he earned his first millions. Ayaw niyang bumili ng mga bagong sasakyan bagaman ang halaga ng tax na binayaran niya ay spat na para bumuhay ng ilang pamily sa mga susunod na taon.
Hindi na ksi niya maaasikaso ang mga iyon sa dami ng ginagawa. Wala na siyang time na pumunta sa car shop. Pakiki-usapan na laman niya ang mekaniko nila to handle his cars. Ito kasi ang inirekomenda ng kanyang sekretarya ng magpahanap siya ng magaling na mekaniko.
Hindi nagtagal at narinig niya ang katok sa pintuan ng kanyang opisina.
"Come in." he said.
Nasa mga papeles ang kanyang atensyon at hindi na pinansin ang pagpasok nito. "Take a seat Mr. Vergara." utos niya rito habang nasa mga papeles pa rin ang mga mata.
Makalipas ang ilang segundo ay nakdama siya ng kakaiba. A commanding presence. He felt he's being watched. Marahas na napa-angat siya ng tingin and there he was.
Ang taong nagpapagulo ng isip at puso niya nitong mga nakaraang araw.
Ang taong nangahas na magpadama sa kanya ng iba't-ibang damdamin na nagpapalito sa kanya.
The only man who had kissed him that made him want and succumb to his arms wantonly.
There he was. His eyes were piercing through his soul. As if seeing the very heart of him. The brown of his eyes were igniting feelings that disturbed his senses.
Ayun na naman ang mga paru-paro sa kanyang tiyan. Parang may mainit na likidong tumatagos sa kaibuturan ng pagkatao niya. What is with this man, really? Tingin pa lang nito ay nag-aalburuto na ang kanyang puso.
He mentally shook all the feelings that this man had awaken from him. A fierce aura of passion was emanating from his stare. Bakit parang gusto niyang matunaw sa mga titig nito? At ang talipandas na puso niya ay nagwawala at parang gustong lumabas sa ribcage niya.
Umangat ang sulok ng labi nito. It formed a smile. "We meet again." anang baritonong tinig nito.
That woke him finally from his deep slumber. "I-ikaw s-si M-Mr. Vergara?" Damn! What's with the stammering? Napa-iling siya sa nasabi.
Bahagya itong lumapit sa lamesa niya. Nakatayo pa rin. "Yes. It's me." nakangiti nitong sabi. Then, he crossed the space between them by bending over his head towards him, lifted his chin and their lips meet.
He was now giving him an earth-shattering kiss with the table separating their bodies.
Itutuloy...
No comments:
Post a Comment