Unbroken 2.13

FR waited there patiently. Kung tutuusin ay pauwi na sana sya ngayon pero naisip nya na may usapan pala sila ni Doc Erdie. Naisip nya na hindi pala sya nakakain ng sandwich kanina dahil sa kwentuhan nila ng nanay ni Daniel kaya sumasakit na ang tyan niya sa gutom.

Muli nyang tinawagan ang doktor pero hindi nito sinagot ang kanyang tawag.

Siguro nagdadrive.

Naglakad-lakad lang sya sa Gateway. Tila ba iniingit ang sarili sa mga materyal na bagay na hindi nya kayang bilhin ngayon. Nakita nya ang ilan sa mga magagarang damit na nakita nyang sinusuot ng kanyang mga kaklase.

Ayy! May ganun si Mars. Babagay kaya sakin yun?

Patuloy syang naglakad sa kalakihan ng mall na iyon. Nakita nya ang ilan sa mga gamit na gusto nyang makuha noon pa. Relos, Bag, T-shirt, Pantalon at mga bagong gadget. Pero dahil na rin sa kapos ay pinipilit nyang ilagay sa kanyang isip na hindi sya naiingit sa kung anuman ang meron ang kanyang mga kaklase. Mas mahalaga na may mailagay syang pagkain sa hapag.

He flashed a bittersweet smile.

Someday magkakaroon din ako ng ganyan. Kapag graduate na ako at nagwork.

Nakatitig sya sa ilan sa mga bagong labas na relo nang makaramdam sya ng bigat sa kanyang mga balikat. Mabilis syang lumingon rito. Nakita nyang nakangiti ito sa kanya.

“FR!” magiliw na bati nito.

“Hello Doc!” sagot niya rito.

Naramdaman nya ang pagpisil nito sa kanyang pisngi.

“Ang cute talaga nitong FR na to,” sabi nito sa kanya.

Ngiti ang sinagot nya rito. Tinignan nya ang suot nito. The old guy was wearing a printed polo, and a pair of jeans. Kahit na may edad na ito ay lumalabas pa rin ang kisig nitong taglay. Mataas ang ilong at bilugan ang mga mata. Hindi maikakaila ang edad dahil na rin sa mga pinong linya sa noo at mata.

“Ikaw talaga Doc. Nambola ka pa.”

Inakbayan sya muli nito.

“So where do you want to go now?”

“I don't know. Ikaw ang bahala.”

Napakamot sa ulo ang doktor.

“Ganyan ka naman lagi kapag umaalis tayo. Ako lagi ang bahala,” sagot nito sa kanya.

“Ofcourse, you know better.”

Pinisil nito ang kanyang ilong. Napangiti si FR.

Kung tutuusin ay dekada na ang tanda ni Doc sa kanya pero hindi nya alam kung anong mentalidad meron sya para masakyan ang mga trip nito. They often talk about music. Doc was surprised when he knew that FR likes American Standards. Marami pa silang mga bagay na pinagkakasunduan. Beyond that, sobra ang pagkagustong nararamdaman ng doktor kay FR.

“Do I?”

“You do.”

Inakbayan sya nito muli at naglakad sila para maghanap ng makakainan.

Si Doc Erdie ay isang balo. Nagkaasawa ito at nagkaroon ng mga anak. Nang makapagtapos na ang mga anak nito sa pag-aaral ay pumunta na ito sa Amerika para magtrabaho. He still practices his profession as a surgeon. Nakakatanggap rin ito ng padala galing sa mga anak kaya naman hindi naging problema ang pera rito.

“I just want to thank you for the companionship. I feel like I have found a friend and a confidante in you,” malambing na sabi nito kay FR.

Ngiti lang ang sinagot ng isa.

“Dahil dyan, I bought you something.”

Nagtaas ng kilay si FR. Napangiti ang doktor.

“I saw you looking at some, a while ago. I decided to buy this for you.”

Nakita ni FR ang isang box na may nakalagay na Swatch.

Relo?

Hindi makapaniwala si FR.

“But w-why?”

“I just want to.”

Inabot nya ang kanyang kamay rito at nakangiting isinuot ng doktor sa kanya ang itim na relo na binili nito para sa kanya.

“A-ang ganda.”

“You deserve even more than that.”

Namula ang mukha ni FR.

Sa tinagal-tagal ng pagsasama nila ay nakilala nya na ito. He has been so generous. Hindi nya pinabayaan si FR sa lahat ng naging problema nito. Kung tutuusin nga ay ayaw na nitong pagtrabahuin si FR sa lounge dahil kaya nyang suportahan ang mga pangangailangan nito. Ngunit matigas si FR. Ayos na sa kanya na lumalabas sila at paminsan-minsan ay nagaabot sya rito ng pangtuition. Alam ni FR sa sarili nya na hindi dapat ganun dahil dapat nyang pagtrabahuan ang lahat ng pera na kinikita nya.

“So what do you feel like having?”

“I don't know. Basta gutom na gutom ako.”

“Okay. Let's have pasta and pizza.”

FR grinned.

He kept on thinking about him. Hindi nya maipaliwanag kung ano ang nararamdaman nya para rito. The way he responded when he kissed him was a big fascination on his part. He can kiss whoever he wants but never get that feeling of happiness. But with him, it was very different. Nung nagtama palang ang kanilang mga labi, para na syang kinukuryente. It was intense and passionate.

Why do you have to be so lovely, FR?

He bent over. Nakita nya ang mga hugasin sa kanyang lababo dahil na rin sa paghahanda nya ng sandwich kanina. Hindi nya namalayan na naglalakad na siya patungo rito. He opened the faucet and started washing the dishes.

What's wrong with me?

Wala pang 15 minutes ay natapos nya ang hugasing iyon. Isa itong accomplishment para sa isang batugang gaya nya. Bumalik sya ng sala at nagpasyang manuod ng TV. Hindi sya mapakali. Mabilis nyang kinuha ang kanyang cellphone at tinawagan si FR.

Walang sumasagot. Bakit kaya?

Muli syang bumalik sa upuan.

Don't go running on my mind FR. Baka mapagod ka eh. Mababasa ka ng pawis eh.

Napangiti sya after realizing that thought.

He's being too cheesy.

FR, if you were here, siguro i'll have you locked in my arms and ask you how does it feel.

He started giggling.

Kinuha nya ang kanyang cellphone at mabilis na nagtype ng mensahe para kay FR.

“It's nice having you here at home. I hope makatambay ka ulit next time. Mom really likes you.”

He pressed sent. Muli syang ngumiti.

Am I actually in love?

Napakamot sya sa tanong nyang iyon. Hindi nya alam kung ano ang kanyang nararamdaman pero alam nya ay kinikilig sya. Ramdam nya rin na magaan ang kanyang loob na kasama ito. Para itong isang matagal ng kaibigan.

Humiga sya. Nakaramdam sya ng gutom. Hindi nya alam kung bakit. Kung tutuusin nga ay marami na syang nakain na sandwich. Naisip nya na siguro ay dahil sa harot nya.

“Daniel. Open the door.”

Napatigil sya ng marinig ang boses na yon. Sya ay napabuntong-hininga.

Naging patuloy ang pagkatok. Ngayon ay mas malakas na.

“Daniel I know you're there. I saw your car sa parking. Please open the door.”

Naiirita man ay pilit pa rin nitong tumayo. Hindi nya alam kung ano ba talaga ang pakay nito. Gusto na nya itong layuan. Hindi nya alam.

He unhappily opened the door. Nakita nya muli ang mukha nito. He actually looked thinner. At parang namumugto ang mga mata.

“Pwede ba akong pumasok?”

“What if I say no? Aalis ka na ba?”

Tumingin ito sa kanyang mata.

“Nope. I won't.”

“Then get in.”

Napahinga nalang si Daniel nang malalim. Umupo ito sa sofa. Nanatiling nakatayo si Daniel sa pinto.

“I-I just want to clear things out.”

“At para saan pa Miguel?” kaswal na sambit nito sa kanyang matalik na kaibigan.

“With what ha-happened.”

“You need not to.”

“Makinig ka Daniel. Hi-hindi ko sinasadya.”

“You expect me to buy that crap now huh?”

“I didn't cheat on you. I-i love you still. Don't ever think that.”

Napailing si Daniel. Hindi nya alam if bibilhin pa nya ang mga linyang yun mula sa lalaking kanyang minahal. Alam nya kung gaano ka-gago ito. At alam nya na pwede na naman nitong ulitin ang mga ginawa niya. He eyed him. He saw despair in his eyes. Nakaramdam si Daniel ng awa. Pero pinilit nyang magpakatigas.

I'm not giving him any chances at all.

“No. Not this time. If you ain't got anything to say, you may go. I'm having my time alone here.”

Tumayo si Miguel at tinahak ang direksyon ni Daniel. Nakita nya ang pag-iwas nito at mabilis nya itong naagapan. He then grabbed Daniel's arms. Madiin nyang piniga ito.

“Let me go. I'm hurting.”

“Give me a chance.”

“I won't.”

Mas humigpit ang hawak nya sa mga braso nito. Ang huling natandaan nalang ni Daniel ay naglalaban silang dalawa. Sya na nagpupumiglas at si Miguel na ginagawa ang lahat para muli syang maangkin.

I t u t u l o y. . .