Unbroken 2.8

Mabilis na nakauwi si FR sa kanilang bahay. He got home worried with what happened. Hindi nya alam ang nararamdaman nya. He wants Daniel to realize that he's right when he told him he's a brat. On the contrary, nakakaramdam sya ng matinding sadness nang makita nyang umiyak si Daniel.

He put his bag sa kanyang upuan at mabilis syang nagpalit ng pantulog. Patuloy na nagfaflashback sa kanya ang mga nangyari ngayong araw na ito. Ang pagkikita nila ni Daniel, ang pagpasok nya sa theater, ang biglaang midnight snack nila ni Daniel sa McDo, ang mga away at sigawan nila. Siya ay napabuntong-hininga.

Mabilis syang humiga matapos punasan ang basang mukha dala ng kanyang paghihilamos. Nagpagulong-gulong sya sa kama dahil kahit sobrang pagod na ang kanyang katawan at isip, hindi pa rin sya makatulog.

He looked at his phone and saw missed calls. Tinignan nya kung sino, hindi nga sya nagkamali, si Daniel. Napangiwi sya sa hindi malamang dahilan. Nakita din nya ang mga messages. Lahat ng text messages ay galing pa rin dito.

“FR, I'm sorry.”

“FR, Nasaan ka na? I'll send you home. Babawi ako.”

“FR?”

“FR, reply ka naman. Di ako makakatulog ng di tayo nagkakabati.”

“FR? Pag di ka magrereply ngayon, gagawan ko ng paraan para makita kita kahit di ko alam ang bahay mo. Wag mo kong susubukan.”

Napabuntong-hininga si FR. Biglang pumasok sa isip nya ang kanyang nobyang si Cindy. Hindi nya alam pero naisip nya na kaya nyang iwanan si Cindy para kay Daniel. Bakit pumasok sa isip nya, hindi din nya alam. Hindi nya alam, pero parang droga ang dating ni Daniel sa kanya. His eyes, his lips, his face, could it get any better? Napangiti sya. Ilang segundo pa, bigla syang natulala. Hindi alam ni FR ang nangyayari sa kanya.

Hindi na sya nagreply kay Daniel. Pumikit sya pinilit na magconcentrate matulog.

He succeeded. Kinain na ng dilim ang kanyang katawang lupa.

Mabilis na pinaharurot ni Daniel ang kanyang kotse nang makitang sumakay na nga ng bus si FR. Nanlumo syang bigla. Alam nyang may pagkasutil sya pero hindi nya matanggap na brat sya. Para sa kanya, hindi sya brat. At hindi nya matatanggap na brat sya.

I'm not a brat.

Nagbuntong-hininga sya. Aminado syang mali nga sya sa pagsigaw kay FR pero alam naman ni FR na ayaw nya na tingin sa kanya ay brat. Mabilis nyang dinaanan ang norteng parte ng EDSA. Wala pang 30 minutes ay nakarating na sya sa pad na binili ng kanyang magulang sa Gilmore.

He looked at his unit. Kakabili lang nito months ago. He makes sure na laging napapalinis ang kanyang unit once a week. Ayaw nya ng mabaho. Ayaw nya din ng makalat at madiwara sa gamit. Feeling so low dahil sa nangyari, ibinagsak nya nalang ang kanyang patang katawan sa navy blue na sofa set. He covered his face with his hands. Seconds after, sya ay nagbuntong-hininga.

He grabbed his phone at tinext nya si FR.

Nairita sya dahil hindi man lang sumasagot ni FR. Naisipan nyang tawagan ito, but to his dismay, wala ding sagot.

He flooded FR's inbox by sending a lot of messages. FR never answered, even his phone calls. Daniel felt despair. He has to make it up with him. He has to. Kung hindi, hindi nalang nya alam.

Dinampot nya ang remote control ng kanyang TV at ibinukas ito. Wala syang mapanuod na matino. Pinanuod nalang nya sa HBO ang Mean Girls na ilang beses narin naman nya napanuod. He laughed at some parts of the movie pero he's still bothered with what happened sa kanila ni FR. Sya ay nagbuntong-hininga.

Naramdaman ni Daniel ang pagbigat ng kaniyang talukap. Maya-maya pa, sya ay nakatulog.

Maingay ang klase noong araw na iyon dahil sa isang debate patungkol sa isang paksa sa klase ni Mrs. Trinidad. It's their Philosophy class at pagibig ang kanilang paksa. Mrs.Trinidad asked the kids if they are still willing to take a risk with someone kahit alam nilang iiwan din sila nito. The students divided themselves at magkakampi sila ngayon sa kanilang debate.

“Franco.”

“Yes Ma'am.” nagulat na sabi ni FR sa kanyang propesora

“Umpisahan mo.”

“Ang?” nagtatakang tanong nito

“Gaga. Yung topic. Umpisahan mo na ng discussion.” sabat nito kay FR

“Hmm.” FR cleared his throat

“For me, I would surely take a risk kahit na alam kong iiwanan din ako.”

His professor smiled.

“Would you mind elaborating why Mr.Gamboa?”

FR took a deep breath.

“Go FR!” pabulong na sabi nito sa kanya

“Manahimik ka nga Pixel.”

“Chusera.”

“Mr.Gamboa, I'm waiting.” naiinip na sabat ng kanyang propesora

“Ahh. So-sorry. Let's put it this way. I have always believed that relationships are transitory.”

“Transitory?” his professor butt-in.

“Yep. Relationships are transitory, they are all good, but not the permanent one.”

“I see.” nakangiting sabi ng kanyang propesora

“Having said that, whenever we enter a relationship, we should be open-minded enough to know or even anticipate it's end. Kahit anong gawin natin, kahit gaano pa man natin pigilan, lahat ng bagay, kahit gaano pa ito kaganda, may katapusan. Ang mahalaga ay natuto tayo. At iapply natin ang mga bagay na natutunan natin sa relasyon na yon sa mga dadating pa sa atin.”

His professor looked impressed with his answer.

“How about the other team? Paano nyo tatapatan ang sinabi ni Mr.Gamboa?”

One of his classmates stood up.

“Staying in a relationship na inaanticipate mo ang end is just a plain hypocrisy.”

Pixel smiled with what she has heard.

“Bakit ka pa papasok sa isang relasyon na alam mo din naman na masasaktan ka? Who doesn't long for someone to hold and knows how to love you without being told? Who doesn't long for someone who would offer us unconditional love and someone who would assure us a lifetime of happiness?”

The professor nodded.

“Anyone from the other group who wants to butt-in?”

“Pixel. Ikaw na. Dali.”

“Nagiisip pa ako FR, wait lang.”

“Ma'am si Patricia Elise daw po.”

The professor smiled.

“Yes, Patricia, anything to add?”

Napangisi si FR. Namutla si Pixel.

“Uhhhmmm.”

“Yes Patricia?”

“Can I call a friend? Ang hirap naman ma'am.”

Tawanan ang buong klase.

Pasimpleng kinurot ni Pixel si FR sa likod.

“Araaay!”

“Yes Mr.Gamboa?” pagpuna ng kanilang professor

“Po?”

“I heard you're saying something?”

“Na-nothing ma'am.”

“Okay. It's your turn now Patricia.”

“Oh my God. Okay.”

Pixel took a deep breath.

“Para sa bayan to.”

“May I ask something to the one who said that it's plain hypocrisy to be with someone who's about to say goodbye?”

That member of the team stood up.

“Yes, Pat. Ano yun?”

“Bakit mo nasabi yon? I mean bakit mo nasabi na hypocrisy?”

“Kasi alam nating masasaktan lang tayo.”

“Must I assume that you are actually afraid of getting hurt?” balik ni Pixel

“Who wants pain by the way?” sagot nito.

“So you are afraid?”

“Yes.” Mahinang sagot nito.

Pixel looked at the other team.

“Let me quote a Spanish proverb. It says “A life lived with fear is a life half-lived.”

The professor smiled.

“What does that have to do with the discussion, Patricia?”

“If lagi tayong matatakot na sumubok, hindi tayo magiging masaya.”

Napatango si FR.

“Masyadong shallow kung sasabihin natin na natatakot tayong magcommit or hindi na tayo makikipagcommit kasi alam nating iiwanan lang tayo. Paano kung yung taong yun pala yung magtuturo sa atin ng mga bagay na hindi natin malalaman sa ibang tao? Paano kung yun pala yung taong magbibigay tunay na kahulugan at magmamaximize ng existence natin dito sa mundo? Paano kung sya pala? Dahil sa takot, we won't be able to experience and learn. The one that got away.”

The class remained silent. She saw some of them murmuring.

“Goodbyes are essential. Pain is essential too. Kahit naman sa isang relasyon na matagal na, I'm pretty sure that there would be a certain point in a relationship na magkakasakitan sila eh, it's on how you understand and forgive. It's on how you love. It's on how you give the unconditional love that each one of us deserves. So to say that committing to someone who's about to leave is not hypocrisy at all, those people, who believe that, are.”

Pixel beamed a triumphant smile.

“Pak na pak!” usal nito na kinatawa ng mga kaklase maging ng propesora. She sat down.

“Saan mo napulot yun Pixel?” FR teased her

“Nabasa ko sa LRT kanina tangi.”

They both giggled.

Natapos ang klase at naging mas makabuluhan pa ang kanilang discussion. Halatang impressed ang kanilang professor sa debateng naganap. The moment their professor waved goodbye, mabilis nagtayuan ang mga estudyante at mabilis na lumabas ng silid para umuwi.

Sabay na naglalakad pababa ng building sila Pixel at FR.

“Kamusta kayo ni Cindy?”

“Okay naman ata.”

“Ata? Bakit? May iba ba?” balik ni Pixel

The question caught FR off-guard.

“Wa-wala. Adik ka Pixel.”

“Hmmmmm.”

He looked at her.

“Ano na namang iniisip mo Pixel?”

“Wala. Basta.”

“Ano naman yung basta Patricia?”

“Pixel nga. Ang jologs ng Patricia.”

“Sya,sya. Ano nga Pixel?”

“Sino yung kasama mo kagabi sa McDo MCU kagabi?”

Nagulantang si FR sa narinig. Nanlaki ang kanyang mata at namutla.

“Pa-paano mo nalaman?”

“Gwapo pakshet. In fairness.”

“H-ha?” natatarantang tanong ni FR.

“Sino nga yun? Ireto mo nga ako sa barkada mo na yun FR. Gago ka kasi, iiwan-iwanan mo pa ako. Kaya ihanap mo ko.”

Nagpawis ang noo ni FR. Tila ba sya's madudumi. Paano nalaman ni Pixel? Paano nya nakita?

“I-isang kaibigan.”

“Single ba yun?”

“Hi-hindi. May GF. 3-taon na sila.”

Mabilis nilang narating ang ground floor. Kinuha ni FR ang kanyang panyo at pinunasan ang namuong malamig na pawis sa kanyang noo.

“Ha? Paano na kami? Gawan mo kami ng paraan FR!” panguurat ni Pixel

Tahimik si FR.

“Te-teka nga FR. Kanina ka pa tahimik. Natetense ka ba?”

“Ha? Hi-hindi ah.” pagkukubli nito

“Dali na kasi gawan mo ng paraan!”

Niyugyog ni Pixel si FR sa gitna ng hallway.

“FR!”

“Dali na kasi!”

Nagulat si FR. Nasaktan sa pagyugyog sa kanya ng kanyang best friend.

“Pixel masakit!”

Huminto si Pixel. May tinignan mula sa lamayo. Napatigil si FR.

“Achieve! Ang gwapo naman nitong otokong to. Laman-tyan din.”

Napakunot ng noo si FR.

“Sino ang tinutukoy mo Pixel?”

“Ayun oh! Yung kasama mo kagabi sa McDo.” sabi ni Pixel sabay ngiti ng nakakaloko

Dahan-dahang nilingon ni FR ang lalaki. Nanlaki ang kanyang mata.

Daniel was there.

Standing.

Wearing that same smile.

I T U T U L O Y. . . .

Shufflin' 1.19

Sumunod rin naman agad sa loob ng bahay nina ni Gap si Symon. Naabutan niya itong nagbe-bless kay Nancy bago bumeso sa kanyang ina.

‘Oh, kanina ka pa hinihintay niyan ni Symon.’, ang sabi ni Nancy nang nakita niya si Symon.

‘Yeah. Nagkita na kami sa labas.’, ang sabi ni Gap.

Pumunta si Gap sa kusina para uminom ng tubig. Agad namang sumunod si Symon sa kanya. Malakas ang kutob niya na alam na ni Gap ang nangyari sa kanila ni Darrel.

‘Hey, what do you know?’, ang tanong ni Symon kay Gap habang umiinom ito.

‘Everything.’, ang sagot ni Gap sa pagitan ng pag-inom.

Dating Tips?

Do's and Dont's in Dating

A lot of people complain about being in a relationship. A lot of people complain about being single. Due to the complaints people have regarding these things, the process of dating had emerged.

Dating, as defined by Wikipedia, is a form of courtship done by two persons with the aim of each assessing the other's suitability as a partner in an intimate relationship or as a spouse. Why do we go on a date? There are two possible reasons. 1. You want to escape singlehood and 2. You want to simply float along without getting stressed on what a relationship could give.

Whatever reason or reasons we have, I know we are rooting for one thing, to have our dates with us for a long time. Who doesn't want to have someone special during cold and lonely nights by the way?

In order for us to have those people with us for a long time, here are some things you must do and things you must not do when dating.

Here are some of the things you must always DO.

• Be Attentive.

-Ladies, pay attention that what he is saying. Listen to his ideas, rants and what he has to say. Try to understand his thoughts, if you really can't, pretend that you do. Try to always look interested. Do this and I'm sure, he'll treat you as his ears and his bestfriend.

• Compliment.

-Gents, Learn how to compliment your woman. Let's face it, girls like to feel that they are the most precious thing you have. By doing this, you would be able to build her confidence and I'm pretty sure, she would surely subliminally ask for more. Girls do fishing well. It's time you guys exercise you being a smooth talker. Do this and I'm sure, she'll find herself interested with what you have to compliment next. Isn't that exciting?

• Keep the conversation interesting as always.

-This applies to all of us. We all know that beauty fades. As a bitchy friend told me, if you are beautiful, try to be intelligent, if you are intelligent, somehow make an effort to look good. No matter how beautiful or handsome someone is, as long as he or she is not that sensible, things won't work. We have to deal with the fact that it has always been the “wit” that keeps us glued to someone. Honestly, I prefer talking with someone sensible, than someone who's an eye candy but an empty nutshell. Conversations are essentials, you'll be doing this for the rest of your waking life.

Now, we're done with the Yin, let's go with the Yang.

Here are some things we must not DO when we are dating someone.

• Don't be a perfectionist.

-Who says your perfect? Yourself? You might have thought highly of yourself. Let's face it, you're not. Whenever you date someone, get rid of your ideals. You have to remember that you are not a robot, you are human and you've got your imperfections. Whenever your date errs to you or does you wrong, reconsider, for you too might have done something that your date had already placed reconsiderations. As they say, mistakes make you human. Be not a perfectionist and learn how to forgive. The key term here is reconsideration.

• Never let money get in the way.

-We know that the love of money is the root of all evil, same goes with dating, money can be the root of heartache and pain. There are someone instances that dates don't go the way you want them to go because of money. Never let money become an issue. If one of you wants to go dutch, do it. If one wants to pay the bill for the two of you, be it. Understand and consider one's financial capabilities. It's never wrong to coordinate with the expenses you have whenever you dine in a fancy restaurant. Keep communication and mindsets open regarding the money matter.

• Never let someone feel disrespected.

-We all have differences. One might be the President of a multicorporation, another might be a simple salesclerk in a department store. Regardless of the status, despite the differences, never let someone feel disrespected while you are dating someone. You must not let someone feel inferior whenever you talk or go on a date. When someone started feeling small, that triggers the feeling of disrespect. Never let someone feel that you are eyeing them. Always make them feel respected in whatever ways possible. As we all know, respect goes well with romantic attachment. Respect eqautes to love, and that's what someone should feel.

Dating is one of the simple ways on how we know and screens our potential partners. Do it perfectly and smoothly, I assure you, you'll get one worthy and one who's gonna be with you for the rest of your life. It won't hurt to follow these steps.

Note: Nasulat ko to in just an hour or two dahil ngarag ako speech to ni someone. Hahahaha!

YOSI

Banayad ang pagtama ng araw sa ating mga balat habang tahimik tayong nagsiswing sa ating paboritong parke. Tandang-tanda ko, dito tayo unang nagkita at dito unang naging tayo.

Kasabay ng marahan kong pagulong-surong ay ang mahinang ihip ng hangin. Tumingin ako sa'yo pero ikaw ay nakatulala, tila ba malalim ang iyong iniisip, tila ba wala ako sa paligid. Ininda ko ito, patuloy akong nagswing at pinilit na i-divert ang aking mga sapantaha ukol sa pagtatagpong ito.

Lumipas ang minuto, dalawa o tatlo, nakaramdam ng pangangalay ang aking mga binti, hininto ko ang pagduyan.

“Mahal, ano ba yung sasabihin mo?” painosente kong tanong.

Marahan mo ibinaling ang iyong lumulutang na atensyon sa akin.

“Gusto mong kumain muna? Baka kasi nagugutom ka.” wala sa sarili mong sabi.

Nakita ko ang iyong mga mata. They were lost. You beamed a smile, it was not hypnotic, infact, it was a cracked one.

“I'm not hungry at all. Sabihin mo na.”

Matapos kong sabihin ang mga salitang iyon, nakaramdam ako ng kakaiba. Parang kinabahan ako na di ko maipaliwanag.

Tinignan mo ako, alam kong sinusuri mo ako mula ulo hanggang paa. Lagi mong ginagawa yan, napakapartikular mo sa bawat detalye, sa'yo ko natutunan na mahalaga sa appearance ng isang tao ang mga maliliit na detalye dahil kapag pumalpak ka rito, sira ang imahe mo.

My body tensed.

Nagsimula mong iugoy ang sarili mo sa duyang kanina pa sinasalo ang iyong likuran.

Dumukot ako ng yosi sa aking bulsa. Maya-maya pa ay nagtagpo na ang labi nito at ang sabik na apoy mula sa sabik na Zippo Lighter. Nakita ko nalang ang aking sariling naghihithit-buga.

“Yosi na naman.” pagsaway mo sakin.

I smiled.

“Isa lang to. Sabihin mo na.”

Hininto mo ang duyan.

“You're just perfect for me.”

That opening line got my attention. I looked at you with the white cigar smoke slowly puffing out of my mouth.

“Honestly, ikaw yung taong hihilingin na makasama habangbuhay ng kahit na sino.”

Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman, alam kong dapat maging masaya ako dahil sa compliments na sinasabi nya sakin pero di ko malaman kung bakit kinakabahan ako.

You met my eyes.

“Salamat sa lahat-lahat.”

Tumagos sa aking kaibuturan ang sinabi mong iyon. I smiled.

“Walang anuman. Mahal kita eh.” maiksi kong sagot

Muling dumarang ang aking labi sa yosing kanina pa inaabo.

“Dati, lagi akong nagagago. Lagi nalang ako yung niloloko at umiiyak. Nung nakilala kita, kabaligtaran lahat. Ikaw lang ang nagiisang nagparamdam sa akin na may kaya palang magmahal sa akin.”

I looked at you. You were sobbing.

“You're very young and very sweet. I must admit na napakarefreshing mo para sa isang workaholic na katulad ko. Sa buong buhay ko, ikaw lang ang nagparamdam sakin na may nagmamahal at nagpapahalaga sa akin and for that, I thank you.”

“Okay. I know. Salamat. Pero don't worry, di naman ako magbabago eh, bakit ba nagkakaganyan ka? Ano ba talaga ang problema? Nalilito na ako sayo.” mahina kong tanong

You took a deep breath.

“Okay, listen.”

Tumulo ang iyong luha.

I threw the cigarette butt. Nagsindi ako ng panibagong stick. I am tensed.

“I loved you.” mahina nitong sabi

I knew it. Mabilis na nalanghap ng aking katawan ang nikotina.

“Let's clarify. I love you o I loved you?” usal ko.

Tumingin ka sakin, umiiyak.

“I loved you.”

Parang bombang sumabog sa aking harapan ang mga salitang iyong binitawan. Nagunahan ang aking mga luha sa pagtulo.

“Why?”

Nagsimulang gumaralgal ang aking boses. Hithit-buga.

“Why? May iba ka ba? May nagawa ba ako?”

You looked even more confused.

“Wala.”

“Eh ano?” tanong kong umiiyak, pinipilit maging kalmado.

“I fell out of love.”

Natahimik nalang ako. Kahit gaano ko kagusto sumigaw at magwala dahil sa narinig, walang boses na lumalabas. Tingin ko ay sapat na ang mga luha kong walang tigil sa pagtulo. Di ko maramdaman ang sakit. I kept on thinking kung saan ba talaga ako nagkulang? Kung bakit ba nawala nalang bigla? At kung bakit ganun kabilis?

Dahil ba to sa mga maliit na bagay o maliliit na detalyeng nakakalimutan ko? Dahil ba to sa mga maliliit na detalye ng ating relasyong akala ko di makakaapekto? Bakit ka ba nagbago? Ano bang pagkukulang ko?

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Hindi na tumigil ang aking mga mata sa pagluha.

Tumingala ako sa langit. Maganda ang sabog ng kulay sa dapit-hapon.

“Gantihan mo ako. Saktan mo ako kung gusto mo. Para makaganti ka. Please? Alam kong nasaktan kita. Saktan mo din ako.” mahinang pakiusap mo.

Tumayo tayo sa swing. Hinithit ko ang wala ng 2-pulgadang yosi. Kita ko ang pamumula ng baga nito. Nilabas ko ang putting usok nito. Mahigpit kong hinawakan ang cigarette butt.

“Ganti ba?” tanong ko

“Kahit ano.” sagot mo.

Hindi na ako nagaksya ng panahon. Mabilis kong idinampi ang natitirang baga ng yosi sa iyong braso.

“Ahhhhhh!” napaaray ka sa gulat.

“Masakit ba? Hindi yan masakit. Kulang pa yan sa sakit na ginawa mo sakit. Kung kaya lang kitang pasuin lagi, gagawin ko, susunugin pa kita. Kulang pa yang sakit na yan. Kulang na kulang pa.”

Mabilis akong tumalikod. Muling bumaha ng mga luha.

Kung sakaling magmarka ang pasong ginawa ko sa kanya, maalala nya ako. Sa t'wing iiyak at malulungkot ako, maaalala ko sya. Patas na yun.

Natapos ang aming istorya sa lugar na yon. Natapos kung saan kami unang nagkita. Natapos kung saan una naging kami. Natapos ang lahat sa parke, sa may swing. Magkaparehong tao, magkaparehong lugar, magkaibang damdamin.

W A K A S

Ang Alay ng mga Babaylan

by Jayson Patalinghug

Blog : http://bulonghangin.blogspot.com/

Genre : Homo - Erotic Fiction

*****************************************

Mataas na ang sikat ng araw, naglalakad pa rin  si Leo sa isang banyagang lupain. Mga ilang oras na rin siyang naghahanap ng batis upang maibsan ang uhaw na kanyang nararamadaman. Ngunit wala siyang mahagilap sa lupain ng mga itim na engkanto. Natatanaw na niya mula sa kanyang kinatatayu-an ang itim na gubat. Buo ang kanyang loob, haharapin niya ang reyna ng mga engkantong itim at ibibigay ang mensahe ng pinunong babaylan upang magkaroon na ng kaayusan sa mundo ng mga engkanto at tao.

Habol ang kanyang paghinga ng marating niya ang bungad ng kagubatan. Pinahiran niya ang pawis sa kanyang ulo sa pamamagitan ng dala niyang itim na balabal. Nangingintab ang kanyang katawan sa pawis na lalong nagpapatingkad sa napakagandang hubog ng kanyang katawan. Nilibot niya ng tingin ang kanyang paligid, hinanap ang mga nilalang na sabi ng pinuno ay sasalubong sa kanya sa bungad ng itim na kagubatan, ngunit wala na kahit isang tao ang naroon. Tanging mga awit ng ibon at halinghing ng hangin ang kanyang narinig. Sa pagod nya ay naupo muna siya sa isang bato at nagpahinga habang hinihintay niya ang mga taong sasalubong sa kanya. May ilang minuto lang siyang naupo ng may narinig siyang kaluskos sa kanyang likuran at ng lingunin nya ito ay nagulat siya sa kanyang nakita. Isang malaking lalaki na nasa pitong talampakan ang taas, napakalaki ng katawan na animoy bato sa tigas. Asul ang mga mata nito at kulay kayumanggi ang balat. Wala itong soot na pan itaas maliban sa kulay pilak na gayak pandigma na nakasabit sa dib-dib at braso nito. May hawak itong napakalaki at napaka talim na sandata.

“Banyaga… naliligaw ka ba ng landas?” tanong nito na may nakakatakot na boses.

“Ikaw po ba si Aris?” pagbalik niya ng tanong, “Kung kayo po si Aris, ako naman po ang pinadala ng pinunong babaylan upang maghatid ng mensahe sa mahal na reyna..”

Lumapit sa kanya ang malaking lalaki “Oo…ako nga si Aris. Halika, sumakay ka na sa kabayo at hinihintay ka na ng kamahalan.”

Tumango nalang siya at sumakay sa likod ng kabayo at agad nilang pinasok ang itim na kagubatan. Halos hindi na mapasok ng liwanag ang loob ng gubat at kailangan pang magsindi ng apoy ni Aris upang makita nila ang daanan. Nang marating nila ang pusod ng gubat ay halos wala na siyang makita sa kapal ng usok, tinakpan na lamang niya ang kanyang mukha ng dala niyang balabal at hinyaan niyang dalhin siya ni Aris sa kanilang patutunguhan.

“Tao, nandito na tayo”

Tinanggal niya ang balabal na nakatakip sa kanyang mukha at namangha siya sa kanyang nakita. Mula sa kawalan, nakita niya ang mga tent na may matitingkad na kulay. Dinala siya ni Aris sa pinakamaaking tent na kulay lilac. May mga malalaking tao na nagbabantay sa pintuan ng tent na iyon. Namangha naman si Leo sa laki ng mga iyon at sa boong buhay niya noon lang siya nakakita ng mga nilalang na ganoon kalaki. Bigla na lamang siyang nakaramdam ng panganib sapagkat siya ay nag-iisa, kasama ang mga mala higanteng nilalang sa loob ng itim na gubat. Alam niyang wala siyang kalaban laban sa ano mang gustong gawin ng mga taong iyon.

Dinala siya ni Aris sa isang silid kung saan nakaharap niya ang isang napakagandang dilag. Kumikislap ang kanyang mata na kulay asul, ang kanyang mga buhok ay mahaba at kulay pilak. Napakaganda ng hubog ng katawan nito na kapansin pansin sapagkat tanging dib-dib lang natakpan ng pulang balabal na soot nito.

“Maligayang pagdating, taga lupa.” Bati ng magadang dilag kay Leo. Ang kanyang tinig ay napakalamig at tila nagmula sa ilalim ng batis.

“Kamahalan,” lumuhod siya at yumuko sa harap ng napakagandang diwata. Mas nakatulong sa kanya ang pagyuko sapagkat nanginig ang kanyang tuhod sa nasilayan nitong ganda. ‘Pinadala po ako dito ng pinunong babaylan upang iparating sa inyo ang kanyang pagnanasa na magkaroon ng katahimikan at maging magkaibigang muli ang mga babaylan at ang mga enkantong itim.” Inabot niya ang hawak na liham sa diwata.

                Tinaas ng diwata ang kanyang kamay at winagayway, hudyat ng pagtawag niya sa kanyang babaeng alipin. Lumapit ang alipin kay Leo at kinuha ang dalang liham saka tinungo ang reyna at inabot ito. Kinuha naman ng Reyna ang liham at nag wika “Batid kong salat sa kagandahang asal ang aking alipin, gusto mo bang parusahan ko siya?” tanong ng reyna kay Leo.

“Huwag po, wala naman pong ginawa ang alipin na hindi ko naibigan. Huwag nyo lamang siyang parusahan.” Pagtatanggol ni Leo sa alipin.

Ngumiti lamang ang reyna at binasa ang liham. “Ang sabi dito ay ikaw ang panganay na anak ng isang datu sa inyong pook.”

Napatingin si Leo sa reyna at nagulat kung bakit nabanggit sa liham ang bagay tungkol sa kanyang pagkatao, “Opo mahal na reyna…..”

Tingingnan siya nito ng daretsahan, isang tinging malagkit at nakakatunaw “At ano ang iyong pangalan?”

“Leo….” Naputol ang kanyang pagpapakilala sa sarili ng maramdaman niyang may humablot sa kanyang likuran. Dalawang gwardiya ang humawak ng mahigpit sa kanyang magkabilang bisig.

“Mahal na reyna… nasisiguro kung kapayapaan lamang ang hangad ng aming punong babaylan.” Nauutal niyang sabi. Di niya maitago ang nararamdamang takot at pangamba sa maaring mangyari sa kanya.

Humalakhak lamang ang reyna at nagwika “ Huwag kang mag alala tagalupa…ang kahilingan na kapayapaan sa pagitan ng mga tao at itim na engkanto ay matutupad. Ang kabayarang iyong dala ang nagtakda ng aking pasya.”

Hindi maintindihan ni Leo ang mga pangyayari, at kinilibutan siya sa kanyang naisip “Hindi…..”

Tumingin ang reyna sa kanyang aliping babe at nagwika “paparusahan ko ba ang aking bagong alipin Lucina?”

Ngumiti lamang si Lucina at kinagat ang mapupulang labi nito “Huwag po kamahalan…..hayaan mong ako ang maggawad sa kanya ng kaparusahan.”

Lumapit ang alipin kay Leo at humugot ng ng matalim na kutsilyo mula sa tagiliran nito at mabilis nitong nahiwa ang soot na balabal ni Leo. Galit ang alipin at di mawari ni Leo ang dahilan. Nanatili lamang siya sa pagkakatayo at di gumalaw, wala naman siyang magagawa laban sa mga itim na engkanto.

Binaba ni Lucena ang dala niyang  kutsilyo at dahan dahan nitong hinipo ang katawan ng binata. Parang nagsilab ang katawan ni Leo sa ginawang iyon ni Lucena. Pinagapang nito ang kanyang mga kamay mula sa dibdib, huminto sa may utong at sinalat ang mga ito sa pamamagitan ng kanyang daliri, pagkatapos ay dahan dahanng gumapang ang kanyang mga kamay sa may puson pababa. Habang ang isang kamay ng alipin ay nasa umbok ng pagkalalaki ni Leo ang isang kamay naman ay gumapang sa may likuran nito at bigla nalang tumirik ang mga mata ni Leo sa kiliting nadarama ng lumapat ang mainit na dila ni Lucena sa kanyang kaliwang utong.  Sinuso niya ito ng banayad sabay kagat. Palipat lipat siya sa magkabilang utong hangang sa halos di na matiis ni Leo at tumigas na ang kanyang alaga na nagnanais na makalabas sa kapirasong tela na nakabalot dito.

Gumuhit ang isang mapanudyong ngiti sa mga labi ng reyna “tagalupa, ikaw ay isang mainam na pandagdag sa aking mga alipin, sadyang napakabait ng inyong punong babaylan at ikaw ang inalay niya sa akin.”

Gumapang ang dila ni Lucena mula sa utong ni Leo pababa sa makinis nitong puson. Walang masabi si Leo sa mga nagaganap, di niya  sukat akalain na siya pala ang inalay ng punong babaylan upang magkasundo ang mga tao at itim na engkanto. Ang akala niya ay sinugo lamang siya upang magdala ng mensahe ng pakikipagsundo. Sa kabila ng sarap na nadarama niya sa ginagawa ng babaeng alipin ay tumulo ang kanyang luha. Batid niyang kinasangkapan lang pala siya. Bumaling ang kanyang paningin sa babaeng alipin na sa kasalukuyan ay dinidilaan ang kanyang puson. Tatanggallin na sana ni Lucena ang kaperasong tela na nakabalot sa kanyang pagkalalaki ng basagin ng isang malakas na boses ang katahimikan ng silid na iyon “Tama na iyan!!!” sigaw ng reyna.

Agad na tinigil ng alipin ang kanyang ginagawa at lumayo kay Leo.

Tiningnan siya ng Reyna at inutusan “Luhod!” binitawan siya ng mga gwardiya na nakahawak sa kanyang likuran, ngunit nagmamatigas siya.

“Luhod!” sigaw ulit ng reyna.

Lumuhod siya at nanginginig ang kanyang mga tuhod kahit hindi naman malamig ang silid. Naramdaman niya mula sa kanyang likuran ang dalawang pares ng malalaking kamay ang tumulak sa kanyang likuran upang maka tuwad siya.  Nasa ganoong posisyun siya ng maramdaman niya ang malaking daliri ni Aris na marahas na pinasok ang kanyang pwerta. Napakagat labi siya sa sakit at lalong napasigaw ng maramdaman niyang dalawang daliri na ang ipinasok ng lalaki sa kanyang pwetan.

“Maawa ka…patigilin mo siya….” Pagmamaka-awa ni Leo habang  ang lumuluha niyang mata ay nakatingin sa reyna. Ngunit ngiti lamang ang ginante ng reyna. Naramdaman niyang inalis na ni Aris ang malalaking daliri nito sa kanyang puwet, ngunit lumakas ang kabog ng kanyang dibdib ng makita niyang nakaluhod na ang malaking lalaki sa kanyang likuran habang ang malalaki nitong kamay ay hawak ang magkabilang pisngi ng kanyang puwet. Nakatutok sa kanyang lagusan ang napakalaking tarugo ni Aris, nasa sampung pulgada ang taas.

“Mahal na reyna….maawa ka…pakiusap….patigilan mo siya…!” pagsusumamo niya, ngunit hindi siya pinakingan ng reyna “ Arrrrggggghh…..! ahhhhhhhhhh!!!!” napasigaw na lamang siya ng maramdaman niyang parang mapupunit ang kanyang lagusan ng pasukin ito ng mala halimaw na tarugo ni Aris. Halos mawalan siya ng ulirat sa sakit at parang batang nagsisigaw, ngunit walang tumulong sa kanya. Binilisan ni Aris ang pag indayog sa likuran ni Leo….Taas..baba….labas-pasok…sarap na sarap si Aris kanyang ginagawa habang si Leo naman ay namimilipit sa sakit. Pinikit na lamang ni Leo ang kanyang mga mata hanggang sa kalaunan ay nararamdaman niya ang kakaibang sarap dulot ng gianagawa ni Aris sa kaniyang puwetan.

Minulat niya ang kanyang mga mata ng maramdaman niyang hinatak siya ni Aris upang umangat ang kanyang katawan, ngayon ay nasa nakaluhod na posisyun na siya ngunit patuloy parin si Aris sa kanyang ginagawa sa likuran ni Leo. Nakita ni Leo na papalapit sa kanya si Lucena at sa pagkakataong iyon ay hubot hubad na ito. Napakakinis ng balat, napakaputi, ang suso nito ay maumbok at ang mga labi nito ay nanunukso. Lumuhod si Lucena sa kanyang harapan at agad na sinubo ang kanyang tarugo. Di maipaliwanag ni Leo ang sarap na nadarama habang kinakantot siya ni Aris sa likuran at chinuchupa naman siya ni Lucena sa harapan. Nararamdaman niya ang kuryenteng gumapang sa kanyang boong katawang habang naninikip ang kanyang likuran, si Aris ay habol ang paghinga at lalong binilisan ang pag indayog hanggang sa naramdaman ni Leo ang mainit na likido ang dumaloy mula sa tarugo ni Aris daretso sa Kaloob loban ng kanyang pwetan. Para siyang matatae ngunit di niya ito alintana dahil nasa rurok na rin siya ng kasarapan habang chinuchupa siya ng mainit at masikip na bibig ni Lucena. Nilunok lahat ni Lucena ang dagtang lumabas sa kanyang tarugo hanggang sa walan nang natira. Kasabay nun ay hinugot na ni Aris ang tarugo nito sa kanyang likuran at dahil sa wala nang nakasuporta sa kanyang likuran ay humandusay ang kanyang pagod na katawan sa sahig.

Habol ang kanyang paghinga, masakit ang boo niyang katawan at ang kanyang pwetan ay wasak at mula sa wasak na butas nito ay umagos ang putting likido. Hindi na siya gumalaw pa o nagsalita. Natatakot siya sa kung ano nanaman ang susunod na gawin sa kanya.

“”Linisin ninyo ang kanyang katawan at pagkatapos ay dalhin sa aking kama…” utos ng reyna sa kanyang mga alipin.

Walang magawa si Leo, hindi niya lubos akalain na ganun ang mangyayari sa kanya sa pagsunod sa utos ng kanilang punong babaylan.

-        -  WAKAS -

Kailangan Kita: Kabanata 2

Kailangan Kita

Kabanata 2: Hindi Inaasahang Kalituhan

Halata sa mukha ni Ron ang pagkainip habang ina-update ang listahan ng enrollees ng kanilang pamantasan. Kasabay nito ay ang paghintay niya ng mga walk-in applicants.

“Haayy!” naitaas ni Ron ang dalawang kamay paunat. “Boring talaga sa opisinang ‘to.”

Bilang isang Student Assistant (SA) itinalaga siya ng presidente ng kanilang kolehiyo sa Center for Admissions and School Relations (CASR).

Kaiba sa mga nakaraang araw na halos mapuno na mga WI applicant ang CASR, ngayon ay paisa-isa lamang ang bilang ng mga dumarating.

“Ron?” tawag ng isang babaeng may katabaan sa naiinip na si Ron. “Pahiram naman ng cellphone mo, io-open ko lang Facebook ko.” maarte at tila nagmamakaawang sabi ng babae.

“O, ito.” sabay abot ni Ron ng kanyang phone na galing sa kanyang bulsa at wala ng iba pang sinabi.

Ilang sandali tumili ang babae na ikinagulat ni Ron at ng lahat ng empleyado sa loob ng opisina.

“Bakit?” nagtatakang tanong ni Ron habang siya ay nakaharap sa kompyuter at ina-update ang list of enrollees. “Ahh…alam ko na. Siguro sinagot ka na ng nililigawan mo. Haayy…kababaeng tao, siya pa ang nangungulit sa lalaki” pagkatapos ay umiling-iling pa siya.

“Hindi kaya” naiinis na sabi ng babae. “Ako, si Cecille Enrique Abila, hahabol sa lalaki?” sabi ng babae ng buong giting. “No way!”

Pagkatapos na pagkatapos ng mga huling sinabi ni Cecille ay lumapit siya kay Ron ng may mapang-asar na ngiti.

“Ikaw ha…” pabulong na panimula ni Cecille. “Mayroon kang hindi sinasabi sa amin.”

“Ha?” nagtatakang si Ron. “Ano naman ‘yon?” tanong ng kinakabahang si Ron sa kung anong nakita ni Cecille sa kanyang cellphone. Oo alam niyang mayroong mga pornclips sa kanyang phone, peo sigurado naman siyang may code iyon.

“May nag-text kasi sa’yo.” sagot ni Cecille. Basahin ko ha…”

Ron ko, gud mornin’ sau…missing u already, hope 2 see u ma2ya…muah…

“Ah…girlfriend ko ‘yan” tila siguradong si Ron.

“Charot!” sabi ng hindi naniniwalang si Cecille. “Nakakakilig na sana, kaso…” pambibitin pa niya. “Bakit Matt ang pangalan? Girlfriend? pero bakit Matt? Baka naman boy-“

Nakaramdam ng pagkainis si Ron sa ibinibintang sa kanya ni Cecille. Bilang isang lalaki, nakagagalit na pulaan ang iyong kasarian lalo pa’t alam mo sa iyong sarili na tunay ka namang lalaki. Kaya minabuti ni Ron na putulin ang dapat sana’y sasabihin ni Cecille.

“P’wede ba? May girlfriend ako. At ‘yang Matt na ‘yan…”tumigili muna si Ron upang maging kalmado. “Eh matagal na ‘yang nangungulit sa akin eh…patay na patay sa kagwapuhan ko.” dinaan sa pagpapatawang paninindigan ni Ron.

“Bahala ka…” si Cecille na hindi pa rin magawang maniwala. “Kunwari ka pa, bipolar ka rin…hihihi!” bulong niya sa sarili.

Kasalukuyang nakaupo si Ron sa harap ng kompyuter na nakatalikod naman sa salaming pader ng kanilang opisina. Kaya naman kahit na naglilikot ang kamay niya sa may keyboard ay kita pa rin niya ang kalawakan ng campus maging ang panaka-nakang pagdating ng mga tao mula sa may guardhouse.

Nakaupo’t nakasandal siya sa isang swivel chair. Nang mapagod ang kanyang mga daliri sa keyboard. Nilaro naman niya ang isang ballpen sa kanyang daliri habang nakatingin ng seryoso sa labas ng office.

“Siguro, sobrang init sa labas…” ani Ron.

Halos lahat ng opisina sa institusyong pinapasukan ni Ron ay sinusuplayan ng kuryenteng galing sa init na mula sa araw. Lahat ng airconditioning systems nila ay pinagagana ng solar energy na ikino-convert sa electrical energy ng isang malaking aparato sa tuktok ng bawat office. Isa itong bagay na makapagsasabi ng highly-equipped ang kanilang paaralan.

Tumagal pa ang pagkainip ni Ron ng makakita ng isang lalaking pawisan na papunta sa kanilang opisina. Isang tingin pa lang ay alam na niyang WI applicant ang lalaki. Kaya naman tumakbo na siya sa pinto upang pagbuksan ang lalaking halatang init na init sa labas.

Hahawakan na sana ng lalaki ang pinto ng buksan na ito ni Ron.

“Good afternoon po!” bati ni Ron ng may maluwang na pagkakangiti. “How may I help you?”

Sa halip na bumati pabalik at pumasok ang lalaking mas maliit ng kaunti kay Ron, malungkot itong umalis at payukong naglakad palayo.

“Gwapo sana…suplado nga lang.” ani Ron gamit ang tonong lalaking-lalaki, ‘yong hindi mo pag-iisipan ng iba oras na marinig mo ang mga salitang kanyang binitawan. “Haayy…makabalik na nga.”

Si Ron o Ronald Allen Sebastiano Ramirez, mula sa isang marangyang pamilya. Eredero ng iba’t ibang negosyo ng kanyang ama na si Don Herardo Carteza Ramirez. Anim na taon pa lang si Ron ng patayin ang ina ng grupo ng mga magnanakaw. Kahit na nga ba miyembro siya ng isang angat na pamilya ay sinisikap pa rin niyang makapagtapos gamit ang kanyang sariling kakayahan bilang SA (Student Assistant). Sikat sa buong campus lalo na sa mga babae dahil sa taglay na kagwapuhang nagpapatalon sa puso ninuman, isama mo pa ang boses nitong maaaring isalin sa mga animé dahil sa tindi ng dating nito. Sa madaling salita, isang perpektong leading man sa mga soap opera.

“O, anong nangyari?” takang tanong ni Cecille nang makitang wala namang kasama sa pagpanik si Ron. “S’ya ba si Matt? Ayiieee!” panunudyo pa nito.

“Tumigil ka nga…” naiinis na si Ron. “Baliw ‘ata ‘yon eh…o baka pipi…hindi man lang nagsalita…itong gwapong ‘to, dinedma lang?” pagbuhat pa nito sa sariling bangko. Saka pasalampak na umupo sa swivel chair na kinauupuan niya kanina at muling pinaglaro ulit ang isang ballpen sa kanyang mga daliri.

Maya-maya pa ay nakita niya ulit ang lalaking kanina lamang ay sinabihan niyang baliw at pipi. Subalit ngayon napako ang kanyang mga mata sa pagkakatitig sa lalaking una niyang nakitang basa ng pawis na ngayon ay nangakasuot ng dark violet fitted t-shirt, kaiba sa suot nitong t-shirt kanina na kulay pula. Ang buhok rin ng lalaki ay may tamang ayos sa hulma ng mukha nito na iba rin sa ayos nito kani-kanina lang.

Hindi alam ni Ron kung bakit ganito na lamang ang dating ng lalaking iyon sa kanya. Lumalakas at bumibilis ang tibok ng kanyang puso habang palapit ng palapit ang lalaki na sa kanyang tingin ay mas bata sa kanya ng dalawang (2) taon.

“Gwapo ha…” parang kuya sa batang kapatid bulong ni Ron kasabay ng paghatid ng tingin sa lalaki sa may pasukan.

Bilang kanyang trabaho, tumakbo siya sa pinto upang pagbuksan niya ang nilalang na pinagbuksan niya ng mga nakaraang minuto.

Subalit bigo siya sa kanyang nais ng magkusa na ang lalaki sa pagbukas ng pinto. Kaya minabuti na lang niya itong salubungin ng pagbati.

“G-“.

Magsasalita na sana si Ron ng mapansing napapapikit ang nasa harapan, iniangat nito ang kanyang mukha palapit sa kanyang matigas na dibdib. Hindi niya alam pero parang nagugustuhan niya ang ginagawa ng lalaki. Kung maaari nga lang, niyakap na niya ito palapit sa kanya.

Napansin ni Ron na nakakukuha na sila ng maraming atensyon, kaya siya na mismo ang nagbali ng sitwasyon.

“Ahh…Sir?” pagtawag ni Ron sa pansin ng lalaki.

Napansin niyang nagulat ang lalaki at gawa ng mga taong nakatingin, napagtanto niyang napahiya pa ito. Kaya naman nagpakilala na siya ng may ngiti ng sa ganoon kahit papaano’y masabi niyang hindi siya galit at wala itong dapat na ikahiya.

“I’m Ron. ” inilapit ni Ron ang kanyang kamay.

Tulala lang ang binata. Ilang sandali pa at…

“Huh?” turan ng lalaking wari mo’y wala pa rin sa sarili.

“What’s yours?” natawa ng kaunti ngunit nakaniti pa ring si Ron.

Napipi ng nga ng tuluyan ang lalaking kaharap ni Ron. Inabot na lamang ni Ron ang kamay ng binata at hinawakan ito.

Sa ginawang ito ni Ron saka nakuha ng lalaki ang nais ng nauna.

“Ahh…I’m Camillo.”

“Ah…gusto pa hahawakan ang kamay ko. Sige lang…bihira lang ang may makahawak ng kamay ko.” tudyo ng isipan ni Ron.

^^^^^^^^^^

fernandzsteppingstones.blogspot.com