Ang Mangaagaw 9

 Hello, good day! Alam ko po na marami sa inyo ang nagaantay para sa serye na to at lubos akong nagpapasalamat. Alam kong matagal ko kayong pinagantay at humihingi ako ng paumanhin. I really got swamped with work. Sana maintindihan nyo po. Marami rin akong mga minor reasons for not updating this blog much. Una, mata ko. Masakit ang mata ko kakatutok sa computer sa office, so kapag umuuwi ako ng bahay, pinapahinga ko nalang. Pangalawa, nakakabobo ang bagong interface ng blogger. It got even more complicated. I miss the simplicity  of the old one. Pangatlo, blocked ang blogger sa office, nilambing ko pa ang IT namin para ilagay nya ulit ang blogger ko. Pangapat, nagkaroon ng malware ang blog na ito ang kinailangan pang kemehin ng bongga para maiayos. Asar diba? Ahihih

Sana po ay naintindihan nyo ang aking mga paliwanag ukol sa bagay na ito. Ahihihi.

Sana rin po ay patuloy ang inyong suporta sa aking blogelya. :P

Comments, are highly appreciated. :)

-Rovi Yuno/Unbroken :)

* * *

W.A.L.O.

Arvin was feeling positive when he left home. He felt good dahil okay na nga sila ng kanyang partner. He was just worried dahil naging drastic ang pagbabago ng eating habits nito. Kung dati ay sobrang conscious nito with what he eats, ngayon ay iba na. JD eats what he wants and when he wants it. Wala syang pakialam kahit dis-oras na ng gabi. Para syang buntis na naglilihi, dapat lahat ng hingin ay masusunod.

Sana matapos na ang pagkain ng sobra ni JD. He's not mindful of what he's eating anymore. Paano nalang kung mapano sya? Ayaw ko namang magisa. Nasabi nya sa kanyang sarili

He grabbed his phone then dialled JD's number.

“Hello?”

“JD ko, anong ginagawa mo?”

“Hello, eto po kakatapos lang kumain ng chocolates.”

Chocolates?

“Kumain ka ng chocolates?”

“Yup.” JD sounded cheerful on the other line.

“Anong gagawin mo after?”

“Eto, nakahiga, matutulog muna ako ha? Ingat ka pagpunta sa factory ha? I love you.”

“Okay.”

The call ended. Napabuntong-hininga si Arvin.

Kain-tulog-inom-gala. Ang sarap ng buhay ni JD.

Napailing na lang sya. Alam nyang mahal nya ito kaya hinahayaan nya nalang pero alam nya sa kanyang sarili na any moment, maari na syang mapagod. Lalo pa't ngayon ay minsanan nalang ang kanilang pagtatalik. Mula ng tumaba si JD ay naging tamad na ito pati sa kama, kung dati ay nagagawa nila lahat ng pwede nilang gawin, iba na ngayon. Whenever Arvin wants to try something new, JD refuses. Frustrated si Arvin dahil hindi nya mailabas ang libog na nararamdaman nya sa kanyang katawan. Pero dahil alam nya ngang mahal nya ito, tiniis nya at pilit nya itong iniintindi.

Dumating na si Arvin sa factory. He was greeted by his employees. Dumiretso na sya sa office na matatagpuan sa dulong kwarto ng establisyamento. Nakita nya ang tambak na trabaho, napailing sya.

I need to do this today. I have to finish this today.

He sighed.

Akala ko pa naman makakauwi ako ng umaga.

Nabaling ang kanyang atensyon sa kalendaryo, ngayon ang kanilang anibersaryo. Pero parang wala man lang nakaalala sa kanilang dalawa.

He frowned.

Eban was wearing a black shirt and a cap. Tinungo nya ang destinasyon ng una nyang misyon. Napangiti sya sa nakita.

Napakalaki naman ng lugar na to. Masyadong madali ang pinapagawa ni Philip.

Patuloy nyang binaybay ang paligid ng lugar. Nakita nya ang lawak nito. Kita rin nya sa gate ang mga taong mukhang magdedeliver ng mga produktong di nya maaninag kung ano. Umupo sya sa gutter na katapat nito.

Nilabas nya ang kanyang cellphone at tinawagan nya ang kanyang mga tauhan.

“Napuntahan ko na ang lugar, mamayang gabi, kakanain natin to.”

“Sige boss.” sagot ng bruskong boses sa kabilang linya.

“Dalhin mo lahat ng kailangan.” habilin nya dito.

“Opo.”

Natapos ang tawag. Tumayo si Eban at tinungo ang lugar. Kumatok sya at magiliw syang pinapasok ng isa sa mga trabahante dito.

He smiled.

Oooohhh...

Ahhhh...

Sige pa...

Dun sa ibaba...

Ahhh...

Sige pa Philip...

It brought him to ecstacy when he heard Charles moaning with real pleasure. Napatunayan nya sa kanyang sarili na wala pa rin syang kupas sa kanyang craft-ang sex.

Charles was still blindfolded. Patuloy si Philip sa pagdila sa mga bahaging alam nyang kahinaan nito.

“More please. Ahhhh.. More..” hinihingal at sarap na sarap na wika ni Charles.

“You want more, baby boy?” may panunukso sa kanyang tono.

“Yeahh..”

Pinadapa ni Philip si Charles, parang bata itong sumunod. Philip grabbed his arms and locked them in his. Nabigla si Charles sa mga nangyari.

Mabilis na kinuha ni Philip ang kanyang dalang handcuffs at ipinosas ito sa mga kamay ni Charles. Pinilit na umigtad ni Charles pero huli na ang lahat. Mabilis na naposasan ni Charles ang kanyang mga kamay.

“Shit. What are you doing?”

Pinilit nyang kumalagpas pero hindi nya kaya.

“Trust me on this,Charles.”

Mas naging malakas ang kabog ng dibdib ni Charles. Hindi nya alam kung anong kademonyohan ang nasa utak ni Philip ngayon. Muli nya itong pinagulong para makahiga ng maayos. Nasa likod ang nakaposas na mga braso ni Charles, Philip is totally in control.

“Wha-what are you doing?” may pangamba sa boses nito.

The fear that registered to his ears made him harder. Natuwa si Philip na magagawa nya ang ganito kay Charles.

“Need not to fear me. Need not to fear this.”

Charles was gasping for air.

Hindi na ito makakilos. Philip then held Charles' legs. He used his leg cuffs to had his prey tied and locked. Hindi na makakilos ng maayos si Charles. Rinig ang kanyang hingal. Alam ni Philip na nasasaktan na ito dahil sa pangangalay ng kanyang mga braso.

“Let's begin.”

Mariing hinalikan ni Philip si Charles. He felt that he's still responding. May mga pagkakataon na kakagatin ni Philip ang labi nito at bigla nalang itong mapapaungol sa sakit at sarap.

“Ahhhh...”

Nagsimulang gumala ang kanyang mga kamay. He started playing with the nipples. Charles moaned to death.

Naghahalo ang sakit at kiliti na nararamdaman ni Charles. Ngayon lang sya nakaranas ng ganito. Hindi nya maipaliwanag ang nararamdaman.

“Ahhhh. More.. More..” nauulol na ungol nito.

Philip smiled. He knows he's pleasing his prey.

Ngumiti sya at kinuha ang kandila. He lit candle. Rinig nya ang paghinga ni Charles. Sarap na sarap ito. Halatang nagaantay kung anong mangyayari.

“Let's try new stuff.”

“S-sure.”

Kahit na nagaalangan ay mas nanaig ang libog na nararamdaman ni Charles. Hindi nya alam ang dapat iexpect dahil na rin sya ay nakapiring. Ang pagkakapiring nya ay naghatid sa kanya sa sobrang kalibugan.

Philip wildly sucked Charles' right nipple. He was very crazy. Walang paglagyan ang ungol ni Charles. Maya-maya pa, pinatak ni Philip ang tulo ng kandila sa abs ni Charles. Halata sa ekspresyon sa mukha nito ang pagkagitla at kirot.

“A-ano yun?”

“This is the game.” malanding bulong nya dito.

Mas naexcite si Charles. Ngayon lang nya naramdaman ito. Iba ang pakiramdam. Philip brought him to a new level of excitement.

Nagpatuloy ang ganitong routine. Patak ng kandila-dila sa utong. It drove Charles loco. Sarap na sarap sya sa sakit at sarap. Hindi sya makapitlag dahil na rin sa gapos sa kanyang kamay at paa.

“You love pain my slave, don't you?” there's dominance in his voice.

Dala na rin ng sobrang init na nararamdaman, Charles agreed.

“Yes. Yes!”

“You love pain!”

“I do!” sigaw nito.

Then let's bring it to the next level.” sagot ni Philip.

“Yeah.” sagot nito.

Walang ideya si Charles sa mga nasa utak ni Philip.

“Wait for me here.”

Tumango ang walang kalaban-laban na si Charles.

Kinuha ni Philip ang kanyang latigo.

Arvin was soundly sleeping. Napagod sya kakapirma ng kung anu-anong papel para sa factory. Bigla nalang syang napasandal sa kanyang office chair at nakatulog. Naalimpungatan nalang sya dahil sa usok na bumabalot sa buong kwarto.

Pupungas at wala pa sa ulirat, hindi maaninag ni Arvin kung ano ang nangyayari. Para bang maulap ang kanyang paningin. Ilang segundo pa, kumapal ang ulap na nababanaag ng kanyang mga mata. Sumakit at nagluha ang mga ito. Hindi rin sya makahinga ng maayos. Nahihirapan syang huminga.

It was then too late when he saw the place burning.

Nasusunog ang lugar! My factory's burning!

“Sunoooooog! Sunooooog!”

He was yelling to death.

Naramdaman nya ang init na nakakapaso. He tried to run pero nagliliyab na ang kanyang mga dadaanan. He was crying. He was shouting.

“Suunnooooooogggg! Suuunnooooooggg! Tulungan nyo ako! Tulungan nyo ako!” patuloy nyang pagsigaw.

Walang nakarinig sa kanya. Hindi nya alam kung anong mangyayari.

Patuloy sya sa pagtakbo. Hindi nya alam kung paano sya makakalabas.

“Suuunnoooooooooooggggg!!!”

I T U T U LO Y . . . .