"MRT 5"

"MRT 5"
"Brick by brick"
"You gave up so what am I supposed to do?"
-unbroken-

Natameme ako sa nakita. This is very Cherie-Gil vs. Sharon Cuneta scene.


“Remember what you did dati? Binuhusan mo din ako ng kape.” humahalakhak na sabi ni Choi.


“How dare you Choi! How dare you!” nanggigil na sabi ni Rex.


“Bumabalik lang lahat ng ginawa mo sakin Rex!” nangiinis na sabi ni Choi.


“Ginawa? Ikaw ang may ginawa sa akin Choi! How dare you!” galit na galit na sabi ni Rex habang pinupusan ang tumutulong kape sa kanyang mukha at damit.


Speechless ako. Naloka sa nangyari.


“Ang lamig ng kape no? Pasalamat ka nga di Frappe ang binuhos ko sayo. Mas malala yun.” nangiinis na sabi ni Choi.


“Tangama ka naman Choi oh! Ano ba kasing problema mo?” sabat ko.


Biglang gumana ang utak ko. Dali dali kong tinulungan si Rex sa pagpupunas ng mukha nya. Pero halata pa rin na malagkit ang kape.


“Ginagantihan ko lang naman yang lumalandi sa'yo Rob.” sarkastikong sabi ni Choi.


Mabilis na lumapit ang store manager sa amin para pigilan ang away na nagbabadya.


“Sir ano pong problema? Sir isettle po natin to agad.” natatarantang sabi ng matabang manager.


“Wala. Nevermind.” maiksing sagot ni Rex.


Nagulat ako sa narinig. Binuhusan na nga sya ng kape tapos nevermind pa gusto? Adik din ata tong isang to. Makikita sa mata ng manager ang pagaalala dahil kung sakaling magaaway ang dalawang ito,siguradong maapektuhan ang image ng Kopi Roti. Tinignan ni Choi ang manager.


“Okay na kami. No worries. Walang iskandalo o away na magaganap.” biglang hinahong sabi nito.


Parang batang tumango ang manager. Tumalikod at lumakad papalayo.


Nakaramdam ako ng paghupa kahit papaano ngunit mababakas mo pa rin ang panggigigil sa mukha ni Rex. Nanatiling tahimik si Choi at tinitignan ang mga galaw ni Rex. Ilang saglit pa ay tumabi ito sa couch na kinauupuan ni Rex habang nagaayos ng gamit at sarili.


“Wag mo kong tabihan hayop ka Choi.” mahina at nanginginig na sabi ni Rex.


“Bakit naman? Di mo ba ko namiss dear?” nangaasar na sabi ni Choi.


“Paano ko mamimiss ang isang mangaagaw na tulad mo?” sabi ni Rex kay Choi sabay tingin dito ng matalim.


May agawang nangyari?


“Well now,it's the other way round,ikaw ang nangaagaw sa BF ko kaya ako naman ang nagbuhos sayo ng kape.” sabi ni Choi sabay turo sa akin.


Gustong magfreak out ng nerves ko.


“Bf kita? Damn you! Di kita bf Choi!” giit ko.


“Rob,bakit mo ba ko pinapahirapan? Alam ko nagtatampo ka kasi di ako nakasipot sa lakad natin,pero please naman. Wag mo naman ako pahirapan.” sabi ni Choi.


Putang bakla to? Gagaguhin na naman ako? Siiiyyyeeettt!


“In your dreams Choi. Dream on.” sarkastiko kong sabi.


“Rex,may extra shirt ako. You want to borrow?” baling ko kay Rex na di pa rin mapakali


“Meron ako. Magpapalit lang ako.” sabi nitong halata pa rin ang gigil sa ginawa ni Choi.


Ilang segundo pa ay dahan dahang tinanggal ni Rex ang butones ng kanyang suot na Polo. Hindi ko malaman pero napako ang mga mata ko sa ginagawa nya. Natanggal na nya ang unang butones,pangalawa,pangatlo.... pangpito. May isang adonis na hubad ang nakahain sa aking harapan.


Ako ay natulala. Napatulo ang aking laway.


Jesus Christ. Bakit naman ganito ang katawan nito? Pakiramdam ko nagiinit ako ante. Wag naman ganun. Nasa coffee shop ako. Bawal ang tigas pato sa Kopi Roti. Nakakaloka.


Tumambad sa akin ang katawan ni Rex. Napalunok ako. Hindi ko alam kung sinasadya nyang ibuyangyang yun o talagang lagkit na lagkit lang sya dala ng kape na sinaboy ni Choi.


Choi. Salamat at binuhusan mo sya ng kape. Atleast nakita ko na ang katawan. Winner!


Nanatiling nakatitig ako sa katawan ni Rex. Nakakabato-balani. Maganda ang dibdib ni Rex,maputi ito at maganda ang pagkakatubo ng chest hair nya. Kita ko rin ang kanyang nipples,napakagat labi ako sa kulay, medyo light brown ito. Maya maya pa,napadako ako sa kanyang pusod, pababa, pababa, may karooooooggg why not. Pababa ng pababa ng pababa ng pababa....


“Rob? Kanina ka pa nakatitig?” seryosong sabi ni Rex.


Naramdaman ko ang pamumula ng mukha ko sa sobrang kahihiyan.


“Ah? So..So..Sorry.” nauutal kong sabi.


“Ano ka ba naman babe? Nakakita ka lang ng ganyang katawan natulala ka na? Di hamak naman na mas maganda katawan ko dito kay Rex no.” nagaangas na sabi ni Choi.


“Tangina ka Choi. Manahimik ka.” Naiirita kong sabi.


“So ano Choi? Masaya ka na? Sinira mo gabi namin?” sarkastikong sabi ni Rex.


“Kulang pa. Pasalamat ka nga binuhusan lang kita ng kape. Mabait pa rin ako,ikaw nga dati,binuhusan mo na nga ako ng kape,sinuntok mo pa ako.” palabang sabi ni Choi.


“Mangaagaw ka kasi!” gigil na sabi ni Rex


“Teka teka. Sino ba inagaw ni Choi sayo Rex?” tanong ko kay Rex.


Pero parang hangin lang ako na di napansin.


“Inagaw mo na nga sakin sya ngayon,ngayon naman pati tong si Rob kakalantariin mo? Bakit di ka nalang humanap ng ibang lalaking maniniwala sa lahat ng kagaguhan mo?” nagngangalit na sabi ni Rex.


“Sabihin nalang natin na nasa job description ko ang mangagaw ng magsyota?” sabi ni Choi.


Tumaas ang kilay ko sa narinig. Automatic.


“I never thought you're that kind of a bitch.” nausal ko.


Napabaling sa akin si Choi. Nakikita ko ang paglagablag ng mga mata nito.


“Ulitin mo nga.” seryosong sabi nito.


Nakaramdam ako ng kaba. Pakiramdam ko ay gagawa si Choi ng hindi maganda kapag inulit ko pa ang salitang yon. Nakatitig sa aking mga mata si Choi. Nakaramdam ako ng takot. Nakatitig din si Rex kay Choi,halatang nagaabang ng mga susunod na mangyayari. Napasandal ako sa malambot na upuan,hinahabol ang aking hininga sa kabang nararamdaman. Naramdamanan ko nalang ang pagpatak ng aking luha. Hindi ko alam kung bakit,dala marahil ng takot.


Nakakita ako ng pagkaalarma sa mga mata nila Rex at Choi. Agad agad humakbang si Rex sa mesang naghahati sa dalawang malambot na kutson at umupo sa tabi ko.


“Oh? Bakit ka umiiyak?” bakas ang pagaalala sa tono nito.


Hindi ako makapagsalita. Patuloy ako sa paghikbi na parang bata. Ilang segundo pa ay naramdaman ko ang paglatag ng aking mukha sa kanyang dibdid. Ramdam ko ang init nito. Ramdam ko ang assurance na di ako magiisa tuwing naririnig ko ang init at pintig ng kanyang puso.


“Ang sweet nyo talaga! Gusto mo buhusan kita ulit ng kape?” parang gagong sabi ni Choi.


Mararamdaman mo ang bahid ng pagkatalo sa kanyang boses.


Abs bitter herbs ka gago.


“Get a life Choi. Get a life.” mariing sabi ni Rex.


Ilang segundo pa ay agad kinuha ni Rex ang bag nya,isinampa din sa kanyang balikat ang bag ko at kinuha ang kamay ko. Dali-dali kaming lumabas ng Kopi Roti. Nilingon ko si Choi na muling naiwan sa dulo.


I showed him my middle finger then I said “Fuck you Choi.”

***

Agad kaming sumakay ng taxi. Umangkla si Rex sa akin. Ako naman ang nagpaubaya. Wala kaming imikan. Tahimik lang syang nakaakbay sa akin habang ako naman ay nagiisip ng kung anu-ano.


“San kita ihahatid?” tanong nitong naglalambing.


“Ikaw? San ba?” tanong ko nagpapacute.


“Sa bahay nyo?” tanong nito.


“Sa Pagasa.” sabi ko.


“Sure ka ha?” sabi nito.


“Ayos lang.” sabi ko sabay ngiti.


“Manong Pagasa tayo.” sabi ni Rex sa driver.


Tumango ang driver.


“Umamin ka sakin Rob.”


“Ano yun Rex?”


“May namamagitan ba sa inyo ni Choi?”


“Wala.” seryoso kong tugon.


“Eh ano? Bakit ganun sya sayo?” tanong nito sa akin.


“Ewan ko nga eh. Officemate ko sya. Hindi ko alam kung bakit sya nagkakaganyan. Dati naman di sya ganyan,I mean casual lang. Tapos bigla na syang nagkakaganyan.” sagot ko.


“Nakakapagtaka naman. Hindi kaya may sayad yun?” tanong ni Rex sa akin.


“Ewan ko,diba kayo ang matagal na magkakilala?” tanong ko kay Rex.


Natahimik si Rex. Nagbuntong hininga. Pumikit. Nagbuntong-hininga ulit.


“Paano ba kayo nagkakilala? Ano ba talaga? Nalilito ako? Bakit ka nya binuhusan ng kape?” sunod sunod kong tanong sa kanya.


Nakita kong napalunok si Rex sa mga tanong ko. Ako naman ay parang timang na nagaantay na masagot ang mga tanong na kanina pa bumabagabag sa akin.


“Okay.” pasimula ni Rex.


“Fine. Makikinig na ako.” sagot ko.


“It happened parang ilang taon na ang nakakalipas.”


“Uh-huh?”


“Inagaw ni Choi ang ex ko.” mapait na sabi ni Rex.


“Bakit? Paano? Paano mo nalaman?” tanong ko.


“Nahuli sila ng bestfriend kong babae. Si Wendy. Ipapakilala kita don don't worry.”


“San sila nakita? I mean paano mo nalaman or naconfirm or what?”


“I tried spying. Yung mga galaw nya tinitignan ko. Nakaramdam nga ako na medyo nanlalamig sya sa akin. Tapos may mga panahon na di ako tinatawagan sa bahay. Nakakapanibago.” mahinang sabi nito.


“Tapos?” chismoso kong tanong.


“Ayun na nga,isang araw,nagpaalam tong ex ko sa akin. He has to go early daw at may family event daw sila. Ako naman pinayagan ko. Tapos itong si Wendy,sabi sa akin bakit daw di namin sundan kung family event nga ang pupuntahan? Pumayag ako. Pagkita ko,nakita ko sila dito sa Kopi Roti nga,magkasama. Nakita ko kung paano sila maglandian sa don. Di ako nakapagtimpi. Umorder kami ni Wendy ng cold coffee,di ako nakapagpigil binuhusan ko talaga sya sa harap ng madaming tao.” mahaba nitong paliwanag.


“So kaya ka nya ginantihan?” tanong ko.


“Siguro. Pasalamat nga sya hindi hot coffee binuhos ko sa kanya.” pabirong sabi ni Rex.


“So anong nangyari sa kanila ng ex mo?” tanong ko.


“Di ko alam. After that incident hindi ko na alam kung nasaan o ano man ang nangyari sa ex ko. Nawala sya sa school. Di ko din alam kung san sya nagpunta. Pero gago sa pagaaral yun,di ko din alam kung nakatapos sya ng psychology sa Ateneo. Ewan ko sa kanya.” sabi nito.


“Eh di wala palang closure?” natanong kong all of a sudden.


“Kailangan pa ba yun?” tanong ko.


“Oo naman. Para pag kung sakaling makita mo sya, di ka na masyado affected. I mean okay ka na.” sabi ko.


“Okay na naman ako. Mga 8 years na ata yun eh.” sabi nito.


“Ang tagal na pala ha? Bakit ganun pa rin si Choi? Isa pa,kinukulit nya ako na magpanggap ako na bf nya para daw sa guy na yun. Kasi daw narinig nga nya na bumalik na daw.” sabi ko.


“Ha? Bumalik na sya? Kailan pa daw?” nagitlang tanong ni Rex.


“Oo. Yun ang sabi nya. Ewan ko ba dun.” sagot ko.


“Hayaan mo na sya. Basta mahalaga okay na tayo.” sabi ni Rex sabay himas ng buhok ko.


“Teka. Yung bestfriend mo pala? Kailan ko sya imemeet?” tanong ko.


“Ahh,si Wendy? Pag di na busy. Alam mo naman balikbayan,madami pa ring inaayos yun.”


“Ahh nice. Hope to meet her soon.” sabi ko.


“Sure. I'll set a date. You'll meet Wendy.” sabi nito sabay dampi ng kanyang labi sa aking noo.


Ilang minuto pa ay dumating na kami sa bahay. Hininto saglit ang taxi at ako'y kanyang niyakap.


“Sure ka bang di ka na sasama sa loob? Okay lang naman sa kanila eh.” sabi ko.


“Oo. Next time nalang at isa pa ang lagkit na ng pakiramdam ko. Gusto ko pogi ako pag nakita ng mga magiging in-laws ko.” sabi nito sabay ngiti.


“Gumaganoon pa. Adik!” sabi ko sa kanya.


“Sige na baby. Baba na,uuwi na ako.” sabi nito sa akin.


Baby daw oh? Kaloka.


“Oo na po.”


Bumaba na ako at itinulak pasara ang pinto ng taxi. Habang umaandar ang taxi papalayo ay para kaming mga batang kumakaway sa isa't isa. Nang tuluyan ng makalayo ang taxi,naging kasama ko ang malamig na dampi ng hangin sa akin balat. Dahan dahan na akong pumasok sa gate ng bahay. Bukas pa ang ilaw,nakakapagtaka. Binuksan ko ang pinto at bumalandra sa akin ang isang mukhang

ayoko na makita. Si Oel. Sa tapat nya ay ang aking kapatid na babae. Napatingin sa akin ang aking kapatid na babae,tinitigan ko ng masama. Halata ang takot sa kanyang mga mata,agad itong tumayo at nagmadaling tumakbo patungo sa kwarto.


“Kuya Sorry! Gusto ka nya kasi makita kaya pinapasok ko ng bahay.” nanginginig na sabi ng aking kapatid.


At bago pa man ako makapagsalita,binagsak na nya ang pinto ng kanyang kwarto.


It's me and Oel again. Unexpected. Uninvited. Unwanted.


“Oh Oel,bakit nandito ka?” nagtataray kong tanong.


“Can we talk?” mahinang sabi nito.


“We can,but we may not.” sagot ko.


“Please?” sagot.


“Para saan?”


“Sating dalawa.” sabi nito.


Naguat ako sa narinig.


“Meron pa bang tayong dalawa?” sarkastiko kong tanong


“Sa akin meron pa.” nakatitig sa mata kong sagot nito.


Nakaramdam ako ng init sa narinig. I felt something na naramdaman ko na dati. Nagulat ako pero hindi ko alam kung maniniwala pa ako. After ilang taon? Ganon nalang yun? Isa pa ano ako? Kabit? May asawa kang tao pero lalandi ka sa akin na ex mo? Gaano ka kagamol?


“Meron pang ano?” tanong ko.


“Pagmamahal. Mahal pa rin kita.” sagot ni Oel sa akin.


Nakita ko ang sarili kong naghahabol ng hininga. Naiiyak na ako. After kang iwan tapos babalik ngayon at sasabihin na mahal ka pa rin? Ano ba yun? Pero hindi dapat ako magpaapekto. May pride ako,mahal ko ang sarili ko. Hindi ko hahayaan bumagsak na naman ako sa bitag ng gagong to.


“Mahal mo ko? Ulol.” gigil kong sabi.


“Maniwala ka. Makinig ka sakin,kailangan kitang iwan. Pero mahal kita, I was forced.” pagpapaliwanag nito.


“Forced to what?” naguguluhan kong tanong.


“Forced to leave. Forced to marry someone. Forced to live someone else's life.” mahina at umiiyak na sabi nito.


“Forced mo yourself. Alam mo libog lang yan eh. Ano sex na tayo? Baka sakaling pagnakantot mo na ko ulit mawala na yang kagaguhan mo.” galit at umiiyak kong sabi.


“Rob. Maniwala ka naman please. Ano ba gagawin ko? Mahal pa rin kita. Hindi ba pwedeng maging tayo ulit?” nagmamakaawa nitong sabi.


“With your wife and your child around? I don't think so.”


“Please Rob. Desperado na ako. Please! I want you back!” napasigaw na sabi nito.


“You gave up. Pinilit ka? Bakit ka nagpapilit? Kung talagang ayaw mo hindi nagmaterialize lahat ng mga sinasabi mong mga bagay. Kung ayaw mo bakit may anak ka na? Ano yun? Pinwersa ka lang ring buntisin yung babae? Ano yun? Inupuan ka lang habang natutulog? Ano yun? Pati pagkana mo sa babae pwersado! Umalis ka na Oel. Ayoko na. Please.” mahaba kong sabi.


Di ko na napigilan ang sarili ko. Bumigay ako sa sakit na nararamdaman ko. Bakit ganito? Hindi naman madali pero bakit ganito? Bakit ka pa bumalik? Ang sakit sakit. Sasabihin nya ngayon na pinilit sya? Bakit sya nagpapilit? Bakit! Ano ko? Parang bagay lang sa baggage counter na iniwan tapos babalikan pag gusto mo na? Bakit ganito! Ang sakit sakit.


“Rob. Please? Please? Nagmamakaawa ako oh. Let's start again. Isa pa,di ako sumuko. Kinailangan ko lang talaga. Don't ever give up on me.” umiiyak na sabi nito.


It hurts me more. Ayokong nakikita syang umiiyak. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Ang sakit sakit.


“You gave up,what am I supposed to do?” nasabi ko habang umiiyak.


ITUTULOY...

Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako (Chapter 4 and 5)

Chapter 4

Isang mahinang katok ang gumambala sa pananahimik niya sa kanyang silid. ¨Senyorito, bumaba na raw po kayo sabi ng Papa ninyo.¨anang isang kasambahay nila mula sa pinto.

¨Pakisabi na susunod na.¨at agad niyang tinapos ang iniinom na isang shot ng Jack Daniels mula sa bar counter ng kanyang kwarto.

Bumungad ang malamyos na tugtugin ng banda na inarkila para sa gabing iyon. Isang jazz band ang kasalukuyang nagpe-perform. Paborito niya ang awitin.

Hinayon niya ng kanyang tingin ang mga naging bisita nila para sa gabing iyon. Nakita niya mula sa pintuan ng kanilang mansiyon ang kanyang ama na malapit sa entablado katabi ang kanyang madrasta.

Pamilyar na mga mukha ang nakikita niya ngayon. But somehow , It bore him to know that these familiar faces are actually the plastics of their so-called ¨Elite Society¨ .

Nagpakawala siya ng malalim na hininga at tuluyang lumabas ng mansiyon. Napuno ng mga bisita na magwe-welcome sa kanya ang kanilang bakuran. Sa laki niyon, hindi pa rin nakuhang magsiksikan ng mga tao sa kanilang hardin. Why, kahit na may fountain sa gitna ng garden nila ay di pa rin ito mukhang crowded. Maganda ang pagkaka-ayos ng setting.

¨There you are, Sweetheart.¨si Katrina iyon. Ang kanyang nobya ng pitong taon. Nakangiti niya itong sinalubong. He didn’t expected what she would do next. She kissed her full on the lips. Isang malalim na halik na kanya namang agad na tinugon.

¨I missed you, Sweetheart. How was your flight ?¨nakangiti nitong sambit pagkatapos ng kanilang halikan. ¨I missed you more sweetie, and my flight is always like that. Tiring.¨pabiro niyang tugon dito. Niyuko niya ulit ito at kinintalan ng halik sa mga labi. Not that he wanted everyone to know na miss na miss niya ito. It was all for a show actually. All for Elric’s eyes.

Nginitian niya ang nobya. Alam niyang pinopormahan ito ng stepbrother niya. For the same lame purpose. For the merger and so he can be President of their company, once married to her. Katrina is very beautiful tonight. She wore a body-hugging mint-green gown of Vera Wang that showed her slender body a very provocative view for Adam species. It was a serpentina style creation that was accentuated by sequins from her chest downwards. It has not-so-tolerable slit that allowed men to think various of not-so-wholesome thoughts about this girl.

But, tonight. She is going to be his fiancee. He encircled his hands to Katrina’s waist. He guided her to the dance floor. ¨My, my ! You’re so full of energy tonight sweetheart. We never dance before.¨ naiiling na wika nito bagaman at nababakas ang kasiyahan sa mukha.

¨Then, let me dance with you forever Katrina.¨bulong niya rito. Gboi lifted Katrina’s hands up and turn her around. ¨You look so lovely tonight.¨he added. She giggled. ¨And so are you, Handsome.¨malanding wika nito.

Gboi thought it was an endless dance already. Tiningnan niya ang paligid. Pahapyaw ay nakita niya ang mukha ni Elric. Still for the show, he maneuvered Katrina to his body and kiss her fully on the mouth.

On the other hand, Katrina seemed to be enjoying it. In one quick move, he slipped a ring on her hand to her amazement and excitement. Gboi sighed inwardly. This is it. Tiningnan niya ang mata ng kasintahan.

¨Would you let me dance with you forever sweetie ?¨madamdamin niyang pahayag. Sa kabila ng konsentrasyon niya ay may nahagip siyang pigura mula sa di kalayuan. Isang pigurang madilim ang mukha ngunit nagbabadya ng panganib. Nag-angat siyang bahagya ng paningin, ngunit nawala na ito. Maaring guni-guni lamang iyon.

Ibinalik niya ang mata sa nobya. Namamasa ang mata nito. Tanda ng kaligayahan. Oh Great ! Sigaw ng isip niya. ¨This is really beautiful darling. I did not expected you to do this tonight. But yes ! ¨naluluhang sambit nito.

¨Will you marry me Katrina Menandrez ?¨nakangiti niyang tanong dito. ¨Of course, sweetheart. Why wouldn’t I ?¨sabay yakap nito sa kanya. They kissed again. As if on cue. His father and stepmother approached them, alongside his new fiancee’s parents.

¨I guess this calls for a celebration.¨nakangiting bati ng ginang ng mga Menandrez. Pumunta silang lahat sa entablado at pinatigil sandali ang kumakantang jazzer after exchanging pleasantries to each parties.

Kinuha ni Don Armando ang mikropono. ¨Ladies and gentlemen, may I have your attention please.¨nakangiting wika nito habang di maalis ang abrisiyete ng magaling na esposa sa tabi.

¨Tonight dear guest is a very special night for I have three important announcements. One is to welcome my dear son Gboi Arpon as he stays here for good.¨the crowd applauded. Some greeted Gboi who is at the stage this time.

¨Second, is a very wonderful news. For my son, Gboi Dela-cruz Arpon is finally engaged, with his long-time girlfriend Katrina Menandrez. The only heir Menandrez Shipping Lines.¨pagpapatuloy na anunsiyo ng Don sa kagalakan ng lahat. Well wishers almost went wild for their shouts are intolerable. Parang di mayayaman.

Don Armando scanned the crowed and showed a big grin from his face as he make the final announcement. ¨Lastly Ladies and Gentlemen. My son Gboi Arpon. Is now the new President of Arpon Developers and Arpon Telecoms !¨mataginting na pahayag ng matandang Don.

Lalong umugong ang palakpakan ng iabot sa kanya ng Don ang mikropono. Gboi swallowed a lump in his throat as if he would be reciting in front of his high school homeroom subject. He scanned the familiar faces in front of him. Kanina pa naka-plaster ang ngiti sa kanyang labi. Napapagod na siya ngunit hindi niya pa maaring itigil ang palabas.

¨I would like to thank everyone whose gathered here tonight. Salamat sa pagpunta at sa mga pagbati. The announcement of my wedding details would be on the papers tommorow. But as the new President, It is really a big surprise. You caught me there Old man.¨he said grinning to his father.

He looked for his stepbrothers face after receiving a slur from Mildred, his stepmother kahit na bahagya lang nitong naitago ang pag-ilap ng mata. He matched Elric’s fake smile. Then, he continued. ¨To Elric, Bro, I really would need the help of a trustworthy Vice-President like you.¨nakangiti rin niyang sambit dito.

Elric nodded and mouthed ¨Anything , Bro !¨he knew better that it was a sarcastic remark. Wala lang itong magawa sa ngayon. ¨Thank you again guys and Enjoy.¨he ended. Kinamayan siya ng mga partidos ni Katrina at ng ama pati na ng Madrasta. Sinubukan niya itong asarin. ¨Really Papa, I can’t believe I’m President now. Isn’t it sweet Tita Mildred ?¨nakangiting baling niya rito.

Bahagyang tumalim ang mga mata nito. Ngunit nakangiti pa ring sumagot sa kanya. ¨You deserve it darling. I knew you’d take care of the business just like my sweet Elric.¨plastik talaga ang hitad at nakuha pang isingit ang anak.

Nag-excuse siya sa mga ito at sa nobya na gagamit siya ng banyo. Pumasok siya sa mansiyon at dumiretso sa kusina. Hindi na siya umakyat sapagkat sa backdoor ng mansion ay may CR din.

Napapa-iling na hinagod niya ang mukha ng dalawang palad. Hindi siya makapaniwalang nalusutan na niya ang gabing iyon. Ah… Hindi pa pala. May problema pa siya.

Nagsindi siya ng yosi mula sa bulsa ng coat niya. Pagbugha niya ng hangin ay ginulantang siya ng isang baritonong tinig.

¨Anong ginagawa mo rito ? May party para sa iyo sa loob at nagtatago ka rito ?¨si Pancho na naka-upo sa isa sa mga upuang kahoy na nanduon.

Nabosesan niya lang ito. Hindi niya gaanong makita ang mukha nito bagamat ang suot nito ay naaaninag niyang kaunti. Naka-moccasin shoes ito. Pantalong maong at simpleng polo-shirt na white. Nakasandal ito sa upuan with legs stretched like logs in the forest.

Napatagal na naman ang titig niya rito na pinutol lang ng magsalita ito. ¨Pasado ba ?¨Tanong nito. Napahiya siyang bahagya at kahit alam niyang madilim sa kinatatayuan niya ay alam niyang namumula siya. What the… ? What’s with the blushing ? sigaw ng isip niya.

Nilapitan niya ito. ¨Hindi ka talaga marunong lumugar sa pwesto mo no, Pancho ?¨nakataas-kilay na bawi niya rito. Tumayo ito. Napaatras siyang bahagya. ¨Talaga bang pakakasalan mo siya ?¨tanong nito sa kanya.

¨What kind of stupid question is that ? Of course I will !¨kulang sa kumbiksyon na sagot niya. Hay naku ! Taksil na puso ! Bakit ang lakas ng tibok ng puso niya ngayon. Parang bullet train sa bilis ng pagpintig. Was he palpitating ? Sure there are men na ka-excite sa kanya before. But not like this. Para siyang school girl na nilalapitan ng crush niya. Damn !! Erase !! Erase !! Erase !!

¨Oo nga naman pala. I-nannounce mo nga pala kanina. May paluhod-luhod ka pang nalalaman. Parang tunay Gboi.¨saad nito habang patuloy na lumalapit sa kanya at patuloy naman siya sa pag-atras. Oh my !! How come his name sounded so sweet in his lips.

Speaking of lips. Parang doon na yata napagkit ang mata niya. Naramdaman niya ang lamig sa likod. Pader ?! Hala ! Mukhang wala na siyang kawala. Nasa harap na niya ito in an instant.

Panco looked in his eyes firmly. Parang ayaw siyang paibahin ng tingin. Parang nanghi-hipnotismo. Inaakit siya ng kumag. At ang talipandas na tuhod niya ay parang gustong matunaw. Letse ! Parang may mga paru-paro siya sa tiyan. Kaloka !

He decided to close his eyes. But to his dismay, ang amoy naman nito ang napagdiskitahan ng senses niya. Why in the world his senses worked double time everytime this man is near.

He opened his eyes. Errr !! Wrong move. He was now an inch closer. His breath fanning to his face. He looked down his lips. Man ! Wrong move again. He looked up. Then looked down his lips again. Darn ! He felt his member hardened. What ? Just a mere sight of him gave him a hard-on ? This is insane.

¨Magpapakasal ka sa kanya pero ito ang gusto mo ?¨then his lips descended on his. And his damned !….

Itutuloy


Chapter 5


Pancho's lips was slowly descending on his. Napaatras siya ng husto, pinagana niya ang ng husto ang utak niya. Hindi maaring basta na lamang siyang halikan nito. Mabilis na umangat ang kamay niya. His fingers curled and splayed automatically, he wanted to hit his face hard with the heel of his hand. That would have hurt another man had his hand hit its target.

But he wasn't just another man. Ni hindi man lang nakuha ng kamao nya na makalapat sa mukha nito. He realized that a moment too late. Instead, strong fist grabbed his wrist and he was pulled and was rammed into chest that was massive as the rock of Gibraltar.

At bago pa makagawa ng kahit na anong ingay si Gboi, Pancho's mouth was on his, stealing the breath from his lungs. He stiffened. But, he's stillness is only temporary. Soon, Heat burned through him. Naramdaman niya ang mainit na likidong tila tumatagos sa kanyang mga buto. Mas matangkad lang ilang pulgada sa kanya si Pancho, ngunit sa pagkakataong iyon, tila tinakasan na ng lakas ang kanyang katawan at napaliyad na lamang siya sa sensasyon na kanyang nadarama.

He clung to him as soon as the kiss deepened. Namalayan na lamang niyang naka-kapit na ang kanyang kamay sa batok nito. His lips were soft yet firm. Bagay sa nagmamay-ari ng mga pares na iyon. He felt the muscles of his stomach contract as his slick and wet tounge slid erotically over his.

He is no amateur when it came to kissing. In fact, he kissed a lot that he lost count already. But the kisses that they're sharing right now is really a mind-boggling one. His hard body pressed against his. Nangamba siyang bigla na baka maramdaman nito ang kanyang arousal sa likod ng kanyang slacks.

To his horror and delight, one sinewy leg wedged between his as he rubbed his thigh against his sex. Biglaang pagkalito ang kanyang naramdaman. Marahil ay nadama rin ni Pancho iyon kaya biglang nag-iba ang paraan nito ng paghalik. He was now kissing him sweetly. A kiss he has never done before. His tongue delved deeply in his mouth. Searching. Begging. Seducing. As if asking him to abandon reality and be with him amidst the wilderness of fantasies.

A soft moan came out of Pancho's mouth. Was he aching too? As much as he ached for this man. He leveled with his kissing. Ignited by the fire that Pancho started, he returned his kisses with equal fire. His hands roamed the muscled back of the man that was kissing him. He didn't want him to stop. Not when desire already melted all his inhibitions and discarded the thought that someone might actually pop out of nowhere and see them kissing.

He's hot all over with desire he never felt before that numbed his mind. Tinutugon niya ang mga halik nito ng mas mapusok. Mas mainit. He's mad. Wild. Never had a man's or a woman's kiss affected him so much. And their kisses were unshamedly carnal.

He wanted him. Higit pa sa kung anupaman. Binago nitong muli ang paghalik sa kanya. As if making love to him right there and then. His tongue were mimicking the act. Withdrawing his tongue back and forth his mouth. Oh man! This is really crazy! His mouth was unapologetically hungry. Napasinghap siya sa natuklasan. He's also aroused like him! Isang nagbubunying kalooban sana ang kanyang mararamdaman ng biglang katulad sa mga pantasya at fairytale books. The fantasy had to end.

He abruptly ended the kiss. Leaving him hanging. Nakapikit pa siya at ang tanging nararamdaman ay ang hanging mabining humahaplos sa kanyang mukha. Napadilat siya. Bakas ang pagtataka sa mukha.

"Magpapakasal ka sa kanya pero sa akin ka nakakadama ng ganito. Does she kiss you like this?" nanunuyang tanong nito sa kanya. That hit him hard! Biglang parang binuhusan ng malamig na tubig ang kanyang pakiramdam. Nahimasmasan siyang bigla. So lahat ng iyon ay para lang pamukhaan siya?

Nag-igtingan ang mga ugat niya sa leeg. Alam niyang namumula siya sa labis na pagkakapahiya. "Kaya ka ba niyang pag-initin ng katulad ng ginawa ko sa iyo kanina lang?" pagpapatuloy nito. His warmth still affected him. Ngunit hindi niya hahayaan ang damuhong ito na magtagumpay sa pagpapahiya sa kanya. Hindi nito makukuha ang reaksyon na gusto nitong makuha.

His face went blank. Inayos ni Gboi ang sarili. Kinalma ang isipan. He wanted to hurl at him. Pero sa kadahilanang hindi niya alam ay hindi niya magawa. Tinapatan niya ang tingin nito. His face devoid of any emotions. "Have I failed you, Pancho? You also returned my kisses with equal passion. And from the looks of it, mukhang di ka pa rin nakaka-recover." At sinulyapan niya ang kayo ng maong na suot nito. Naroroon pa ang ebidensya ng pagpapa-init niya rito.

The bulge on Pancho's crotch is really amazing. He can only imagine what else it could offer. Tiningnan din ni Pancho ang sinusulyapan niya. Isang nang-iinsultong tingin at ngiti ang ibinalik nito sa kanya. "Ano? Gusto mo bang makita ito? Gusto mong hawakan?" Pancho referring to his member.

Gboi smirked. "I also have a thing like that." he retaliated. "Besides, you won't dare show it here. At mukhang maliit lang yan." pang-iinsulto pa niya.

Tumawa ng malakas ito. His laughter echoed in that portion of their backyard. Naaliw siyang bigla na pagmasdan itong tumawa. Parang bumata ng ilan taon ang edad nito. How old is he anyway? Thirty? Thirty-two? Nah!! Sinaway niya ang sarili. Muli niyang ibinalik sa pagiging blangko ang mukha ng magbalik ang tingin nito sa kanya.

Pancho's brows arched and lop-sided smile that's as deadly as viper formed in his lips. Ang talipandas. Hindi nauubusan ng pang-gayuma sa kanya. Ibinalik niya ang composure. Simula ng makilala niya ang lalaking ito, nasisira na ang kanyang resolve. Hindi siya ganoon kahina sa pakaka-alam niya.

Ngumiti ito. As saccharine as the sunrise at nagwikang "Hypocracy becomes you Gboi. Considering how you sucked my tongue a while ago. Or maybe you're doing some sort of reverse-psychology. Well, if you think that I would give you a fucking chance to see my dick. You had another think coming." diretsong pahayag nito sa kanya bago tumalikod at bumalik sa loob ng mansiyon sa gulat niya! That was a revelation. Napasinghap siya sa dalawang reyalisasyon niya ngayong gabi. At hindi iyon nakakatuwang pakinggan!

Itutuloy....

"Sunsets"

Note:I do not own this story. Too busy to make one pa. So I'll be posting stories that touched me muna. This story was written by my ante Jun Aquino. Enjoy!

"Sunsets"

by:Jun Aquino

The sunset had always had an effect on him, had always been such a dramatic scene for his dementia. It was his refuge, the only one he knew. Sunsets embodied the end, but it wasn't so for him. For him, it was the picture of a new beginning, of rebirth... like spring. The night would come, a time when the day starts to be reborn.

Yet, as he watched the sun slowly being engulfed by the mountains, he didn't feel like a day was being reborn. He felt alone. Instead of feeling bubbly over the sheer beauty of the natural set, he felt devoid, as though he was floating in dark oblivion.

Darkness started to imbibe him so slowly, cold wind slapping his cheeks, stinging him. Still, he remained unmoved, simply standing beside an aged pine tree. He wished it was raining, because he was starting to cry. He wanted nature to grieve with him. He wanted heaven to shed tears for and with him.

He was mournful, too badly. She had left him all alone.

It had been one long year since she abandoned him, for reasons that he could not take in. Ever since, he went to this side of the mountain, hoping that the sunset would give him the wisdom to move on. Always, he wished that the old pine tree beside him would administer him even a bit of courage to continue with his life, as the tree obviously had so much of life to taste.

In the days of that year, he tried to live his normal life, trying to pretend she never existed in his life. He tried all he could to forget, tried every way he knew just to omit her memories from his already nebulous sanity. However, he never succeeded. Not one day passed his in life that he didn't think of her; her lovely wholeness was tattooed on his mind.

She was his life, his love. The only one he ever loved.

He'd had too many women in his life, women of all kinds - flirts, sophisticates. He'd had them all, but they were all just playing, like him. He knew they were players, because he was one of them. Except this one... she had the power to make him fall in love with her, just because her love for him was all too real for him not to notice.

Then why did she go away? Why did she leave him alone?

Oh, he wasn't supposed to ask himself. He knew why. He just didn't want to admit it.

Raindrops started to fall; just what he was waiting for. He longed for the rage of the harsh winds that threw the raindrops into storm. He wished for a typhoon!

"Nice idea!" he murmured, talking to nobody in particular. Just the wind and the rain were his company. And he laughed a low hollow laugh that reverberated, echoed through the same hollow atmosphere. Anyone who heard would have shivered for it was a laugh a lot colder than the wind; the kind of laugh that sounded so very wicked, yet so very lonely. It was the laughter of solitaire.

The rain started to pour stronger, hitting him hard on the face with every drop. Every tiny globule of drenching rain was sting, painful on his skin. Yet none can ever be more painful than how he felt, because he felt like his heart was ripped out fresh from his chest, leaving him null and void inside. So very barren, blank... he couldn't handle the scorching, searing pain.

Strong winds blew harder, so strong yet he remained very still. The tall grasses around him swayed, dancing in blessed mirth. He watched as pine needles snapped out of their nodes thinking that it must be painful.

Yes, it was how he felt -- like his heart being snapped out from his arteries, and he whispered to himself a question: "Why did I never tell her I loved her..."

He howled, but not in physical pain. His shout would have deafened the whole world, deafened not their ears, but their hearts. He shouted, just before blankness ruled over.

***

She was there; he could see her. She must have followed him to the cliff. She must know; this place had always been memorable for both of them. They met here, how could they forget?

With easy grace, she slowly walked towards him, taking every step gingerly. She hadn't changed. She was still beautiful.

He waited for her to reach him, a smile creasing his lips. Blithe, that was how he felt, so heavenly. She returned to him, she came back. It took him every ounce of self-control not to jump for joy. He was just so overwhelmed with indescribable rapture.

As soon as she reached him, he took her in his arms. He could see the regret in her eyes, pleading to him to take her back. Her heart was in her hands, offering it back to him. And she took it with care although greedily. He took it back to make him whole again, took it with staggering joy that he hugged her so tight. One that never told her he'd never let her go. Never.

With a kiss, he told her of his love... for the first time. Although he knew she didn't need his words, he spoke it over and over...

Again and again...

Echoing...

***

He woke to the shadows of the still early morning; he was still alive, still breathing, still at the edge of the cliff, still alone. It had been a dream.

The storm had passed. Everything was silent. Sunrise was three hours away, he realized as he looked at his watch.

He got up from the hard grassy ground, barely noticing the aches of his body. For the first time, tears trickled down from his eyes to his cheeks. He looked pathetic, a man in pain. He didn't mind wiping his tears away, he knew they wouldn't stop flowing. He didn't bother about how dirty he was. He simply didn't care. He didn't even bother to stand, he just advanced kneeling...

Kneeling towards the edge...

Kneeling...

Slowly advancing...

Advancing...

Until he fell off the cliff...

Once and for all, to end his miserable life.

Sunset at last!

She left him alone though he didn't want her to go away. There was nothing else he could do. He wanted to be with her, his only love. For him, the taste of death was better than the taste of life without her. He could never imagine living without his only love...

So he followed her to the afterlife.

"Mortecno's Nocturnal Emission"

Note: I do not own this short story. This story was written by a dear friend named Mortecno. Let's have a Hard Christmas. Enjoy. Cheers!

"Mortecno's Nocturnal Emission"
by:Mortecno

one of my hottest wet dream wasn't exactly wet but still quite awesome. here goes:


I was walking down a corridor and i was wearing jeans, a shirt or polo shirt and rubber shoes. i suddenly stopped at one of the doors in the long corridor of endless doors, which seemed to be something like apartments or condos. i knock at the door and this guy who i seem to know opens the door, and was wearing jeans, rubber shoes and a polo and we kiss or rather gives me a peck before he lets me in through his place. now i don't exactly remember what he looked like but from the smile in my face he was incredibly cute and i was also as incredibly attracted to him.


he apparently lives with either his little sister or his daughter, i know i like the little one and care for her but i digress.


we both feel the heat of the kiss earlier...of wanting to touch and taste each other so we go to another room and lock the door. as soon as the door closes we kiss so fervently we barely have time to breath..his face against mine so close and i wanted more. i kiss him again with the same passion as before but going downwards.. i bite his lower lips...kiss his chin going slowly to his neck like a beast trying to get at his jugular. i go lower still from his neck to his collar bone and rip his polo from its button exposing him wearing a white shirt underneath.


I kiss him on his cheek and then dive to near his crotch all the while pushing him to a wall for leverage in one switch motion. my face in front of his crotch with a very noticeable bulge in it. i open my mouth and raise his shirt with my mouth and use my hands to further raise his shirt upward up to his shoulders. I go back down and kiss his stomache and upwards to his belly button and further to his chest and back again down below. my hands squeezing, groping and grabbing any part of him that i can as i kiss his delicious body. i continue to kiss his body like i was trying to drink every last drop of him like he was water and i was very thirsty. i suddenly jerk upwards and kiss him on the lips so strongly that we gasp for air after the kiss and then i unbuckle his pants while kissing him still on his lips. the button of his pants comes off and i unzip it and slowly kissing his body on the way to his crotch...


(sa totoo lang dito na natapos yung panaginip ko kase nagising na ako bigla...panira noh? ahahahaha)


I turn him so his back is in front of me. he removes his polo and white undershirt and of course i help him. his pants are on his ankles and he's only wearing his black underwear which clings to his round ass and leaves nothing to be imagined in the front. i push him again to the wall, all the while sticking his ass outward to me. i kneel and give his ass a little nibble on his right cheek. I then start to lick from his lower back up to his neck tasting his sweat and enjoying his slightly muffled moans. My body hugging him from behind while my hands caressing his chest and playing with his nipples while my mouth on his neck and the bulge in my pants pressing in between his cheeks.


His moans making me harder and hungrier to be inside him, I start to remove his underwear revealing his throbbing member full of precum and ready to burst. He bends over knowing full well how much we both cant stand the foreplay any longer. I start to prepare his hole using a natural lubricant, my saliva. i first insert my index finger and i could feel him cringe as it almost made him cum, but i still continue keeping in mind that even if he came there were more of that were it came from. my second finger now enters him and i start moving them around inside him, which inadvertently was too much for him as it made him cum. i then put in my third finger and start to move it inside and out of his hole. i use his own cum as a sort of lubricant. his now limp member slowly hardening again.


finally unable to control myself i unbutton my pants and take out my throbbing cock. i spread his ass cheeks revealing his inviting hole which i had worked over earlier. i slowly enter him, the tip of my dick pushing into him while his moans from earlier turned into panting. his hole now welcoming me up to my shaft and wicked me suddenly pushed it up to the hilt. he gasp at the sudden strong entrance, his head thrown back and the panting replaced again with moans. i move inside and out of him with a mixed rhythm of fast and slow thrust. the squelches from our union drive me hotter as his moans start pleading to a higher power. unable to contain myself any longer i start stroking his cock with my right hand, my left hand playing with his nipples and my hips moving faster and harder. i could feel through his stiff member's shaft his cum about to explode as my own had reach its limit long ago, but stopped with sheer will. his back suddenly throws back as he cums violently in my hands as my own cum burst inside him. his body slumps into mine as i kiss him on his lips.

F I N

CHAT WITH YOUR TASK FORCE ENIGMA AGENTS

Gusto niyo bang MAKA-CHAT ang Favorite Task Force Enigma Boys mo?


Bilang handog at pasasalmat ko sa inyo sa walang sawang suporta ninyo,


This SUNDAY, 3PM to 5PM, the enigmatic Lt. Colonel Rick Tolentino, the main man of TASK FORCE ENIGMA SERIES


will be CHATTING with YOU!!!


(VISIT THIS LINK)

http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com/


To my followers and readers, sa MISMONG CHATBOX ko po sa FALL IN LOVE WITH DALISAY

and get ready to ASK him ANYTHING and EVERYTHING under the sun. :)




To Confirm, just post your comment here. Merry Christmas Darlings!!!

"MRT 4"

“Ano na? Sagutin nyo ako! Magkakilala ba kayo?” nalilito kong sabi.


Tila natameme ang dalawa. Nagulat sa mga nangyayari. Halata sa mukha nila ang matinding emosyon hindi ko mawari kung ano. Galit ba sila sa isa't-isa? Ano ba?

“Rob,tara na. Umalis na tayo.” sabi ni Rex.


“Huh? Okay.” sabi kong natataranta na rin.


“Tara na. Baka ano pa magawa ko sa lalaking yan.” gigil na sabi ni Rex.


Ay Ante,afraid ako.


Hinatak ni Rex ang braso ko. Madiin. Dominante. Nakakatakot. Nakatitig si Choi na parang natulala na ewan. Ano ba talaga to? Bakit ganito? Sino sila? Ano ang koneksyon nila sa isa't isa. Bakit parang nagiging sandwich na ako sa kanilang dalawa?


I never wanted to be a filling to this sandwich. I am my own jam. I am my own spread.


Ilang hakbang pa lamang nang kami'y makalayo ni Rex ay nakita kong nagmamadaling lumapit si Choi suot ang kanyang gusot at nagngangalit na mukha. Biglaang hinatak ni Choi ang aking kaliwang braso na naging daan para ako'y makabitawan ni Rex. Sa lakas ng impact nito ay bigla akong napasubsob kay Choi.


“Aray naman!” sigaw ko.


“Saan ka pupunta Rob? May lakad tayong dalawa!” sigaw ni Choi sa akin.


“Anong san pupunta Choi? Ano bang nangyayari sayo? Bitiwan mo ako masakit!” angal ko.


“Ano ba Pare? Bitawan mo nga si Rob! Babasagin ko mukha mo!” pagaangas ni Rex.


Ayy bongga! Pinagaagawan ako ang haba ng hair ko. Wooohooo!


“Hangang ngayon pa ba di ka pa rin nakakamove on sa mga nangyari Mr.San Diego? Get a life.” sagot ni Choi kay Rex.


Napataas ang kilay ko sa mga narinig. Ano ba talaga to?


“I am sorry. Pero I think you're being too clingy on my property.” sabi ni Rex habang nakatitig kay Choi.


“Property?” tanong ni Choi.


“Yes. Kung hindi mo alam. Yang lalaking hinahawakan mo ngayon ay akin. Kaya kung ako sayo bibitiwan mo na sya.” matigas at malakas na sa Rex kay Choi.


Nanatili akong tameme. Hindi ko alam,wala akong masabi.


“He's not yours. Akin si Rob.” sabat ni Choi.


Lumipad ang kilay ko sa starry starry sky.


“Ano Choi? Bitawan mo nga ako.” sabi ko sabay kalas sa kapit ni Choi sa akin.


“Akala ko ba tayo na?” pasigaw na sabi ni Choi.


“Tayo? Kailan ko sinabi sayo ha?” singhal ko sa kanya.


“Kanina. Sabi mo sakin Rob mahal mo ko. Sabi mo sakin mahal mo na ako. Tapos nakita mo lang tong gagong to eh iiwan mo na ko? Grabe ka.” seryosong sabi nito.


Putangama. Ang galing umarte ng kupal. Eh kung maniwala si Rex? Wala na akong booking. Hindi pwede!


“Rob? Totoo ba?” mahina at malungkot na sabi ni Rex.


“Ha? Hindi totoo yan Rex. Wag ka maniwala kay Choi. Hindi totoo.” sabi kong natataranta.


“Rob please? Mahal na mahal kita. Tara na wag ka na magalit sa akin. Alam ko naman kaya ka gumaganyan sa akin kasi nagtatampo ka. Sorry na please.” umaarteng sabi ni Choi.


“Choi shut up! I never thought that you're a good liar. Pag may hindi magandang nangyari sa lovelife ko sa gabing ito,tandaan mong hindi na kita kilala.” galit kong sabi.


“Rob,bakit? Akala ko ba single ka?” mukhang naniniwala-kay-Choi mode na sabi ni Rex.


“Single ako. Wag ka maniwala dyan kay Choi. Tara na Rex. Iwan na natin tong gagong to.” sabi ko sabay tingin kay Choi.


“Ako gago?” tanong ni Choi,halatang pikon na pikon na.


“Choi please. Tigilan mo na nga kami. Umuwi ka nalang. Inaabala mo kami.” sabi ni Rex.


Ulol ka Choi. Kala mo naman maiisahan mo ko.


Sumilip ako sa paligid at wala naman masyadong tao. Wala naman nakapuna ng eksenang nangyari. Hinatak ako ni Rex ng marahan at inakbayan. Amoy na amoy ko ang pabango nito. Soothing. Bruskong brusko. Macho. Mabigat ang mga braso ni Rex. The way I love it. Dahan dahan kaming lumakad papalayo ni Rex sa nanggigil na si Choi. Nilingon ko syang muli at kita ko ang apoy na lumalagablab mula sa kanyang mga mata. Kita ko ang galit. Parang gago lang.


Bakit ka ba nagkakaganyan Choi? Kala ko ba acting lang? Bakit ayaw mo ko maging masaya?


Malamig ang hangin pero pinapainit ako ng body temperature ni Rex. Winner!


“Saan tayo pupunta Rex?” tanong ko habang ninanamnam ang kanyang akbay.


“I know a place Rob. Coffee?” tanong nito.


Ayy! Why not? Ang wholesome. Coffee muna bago jerjer. Pwede!


“Coffee? Sure. Saan?” tanong ko.


“Teka. Sure ka na there's nothing going on between you and Choi?” tanong nito.


“Yep. Sure yun. Wala po talaga.” sabi ko.


“Eh bakit ganun sya umarte?”


“Ewan ko din. Hayaan na natin.” sabi ko.


“Sure ka ha?”


“Oo nga po.”


“Seloso kasi ako.” sabi nito sa akin.


“Awww. Seloso ka dyan? Eh di ka pa nga nagtatapat ng pagibig mo.”


Ang kiri kiri ko. In all fairness.


“Di ba obvious?” tanong nito.


“Obvious na ano po?” tanga-tangahan kong tanong.


“Di ba obvious na gusto kita?” tanong nito.


“Ang bilis ha?” pabiro kong sabi.


“Kailangan ba matagal? Di naman kita babakuran ng husto eh. Masaya na ako sa kung ano man ang pwede mong ioffer.” sabi nito.


“Aww. Yung ganyang setup? Magulo yan. MU?” tanong ko.


“May kaguluhan nga,pero yan ang set up ng karamihan ngayon.” paliwanag ni Rex.


“I don't want to be one of them.” maiksi at pranka kong sabi.


Totoo naman no? Bakit papasok ka sa MU-MUhan na yan. Sakit lang sa ulo. Dalawa lang ang relationship status, Single at In a Relationship. Hindi pa napaprocess ng 52mb kong utak ang M.U effect na yan.


Ngiti ang sinagot nito sa akin. In fairness,pantay naman ang mga ngipin nya. Why not?


“Wag kang magalala,sa edad nating to,eto na yung settling down age diba? So asahan mong hindi tayo magagaguhan.” sabi ni Rex sa akin.


Nakaramdam ako ng security sa mga salitang rumehistro sa aking tainga. Ako'y napabuntong-hininga. Napaisip ako na probably,tama nga si Rex. Sa edad ko na to,alam kong kalinga ng isang mapagmahal na kabiyak ang aking kailangan. Kailangan ko ng magmamahal sa akin. Sana nga. Oo,sana nga.


Lumingon ako sa likod kung saan namin iniwan ang nagngangalit na si Choi. Wala na ito,nawalang parang bula,tinangay ng hangin? Siguro. Pumara si Rex ng taxi,nagulat ako ng binukas pa nya ang pinto para sa akin. Napakagentleman nya. I feel like a real woman na inaalalayan ng kanyang eskorte. Iba ang pakiramdam kapag tinatrato ka ng mabuti ng isang gwapo,stable,mabait at masarap na lalaki. Perfect!


“Saan po tayo boss?” tanong ng driver.


“Katipunan Manong. Kopi Roti.” maiksing sabi ni Rex sabay tabi sa akin.


Nagulat ako sa narinig. Kopi Roti? Ilang taon na akong di nakapunta don ah? Naalala ko na naman sya. Bakit alam ni Rex ang lugar na yun? Ako'y napabuntong-hininga.


“Oh bakit ka nagsasigh?” tanong ni Rex sabay pout ng kanyang lips na nakapagpangiti sa akin.


“Wala naman. Matagal akong di nakapunta ng Kopi Roti. It's a bit nostalgic.” sabi ko sabay patong na kamay ko sa hita nya.


“At bakit naman nostalgic? Why won't you tell me?” sabi ni Rex.


“Wala naman. Sabihin nalang natin “memories of the past.” sabi ko sabay ngiti ng plastik.


Ouch!


“Do you still miss him?” tanong ni Rex.


“Sometimes.” maiksi kong sagot.


“Thanks for the honesty.” sabi nito sabay halik sa aking noo.


Kinikilig ako.


“We all deserve honesty. So asahan mong hindi ako magsisinungaling sa kung ano mang nangyayari sa atin.”sabi ko sa kanya.


“Wag ka magalala. I know na gusto kita. We just need time to strengthen this. Pero If you were to ask me, I really do like you.” sabi nito.


Nakaramdam ako ng pamumula. Nanlalaki ang ulo ko. Maybe kinikilig ako? Siguro nga.

“Salamat ha?” maiksi kong sagot.


“No worries. Wag ka magalala. Give me a chance. I'll prove my worth.” sabi nitong nakatitig sa akin.


Walang salisalita,nakita ko na lamang ang sarili ko sa front mirror ng taxi na nakasandal sa kaliwang balikat ni Rex. Ilang segundo pa,naramdaman ko ang paglock ng kamay nya sa kamay ko. Nakaramdam ako ng kakaiba. Nagiinit ang pakiramdam ko. Pakiramdam ko na parang tumatalon ung puso ko mula sa dibdib ko. After ng maraming taon,nakaramdam muli ako ng ganito.


If this isn't love then what it is? It's like i've been dreaming or just plain crazy. L O V E. la la la la.


Nasa ganoong posisyon pa rin kami nang biglang magsalita si Rex.


“Alam mo,ang bango mo.” sabi nya.


“Ako mabango? Mas mabango ka.” sabi ko.


“Rob,this is serious. May sasabihin akong importante.” seryosong tono ni Rex.


“Ano yun?” kinakabahan kong sabi.


“I like you.”


Kinikilig ako.


“Wow thanks.” sabi ko.


At isang mainit at mamasamasang halik ang dumampi sa aking noo.


Ilang segundo pa ay dumating na kami sa Kopi Roti sa may Katipunan. Nakakatuwa at nagexpand na sila. Dati ay maliit lang,ngayon ay puno na ng tables at chairs sa labas kung saan nakatambay ang mga students ng Ateneo at UPD. Mangilan-ngilan lang ang tao ngayon sa labas. Napakaconducive ng lugar na ito sa pagaaral. Tahimik,maganda ang bossang tugtog,pangmayaman.


Nostalgic ang lugar na ito. Dito kami tumatambay ni Oel kapag may mga exams kami,minsan nagpapaumaga kami dito lalo na kapag gusto lang naming maglambingan or magaguhan. Nandun pa rin ang mga taong nagtatrabaho. Sa dalas namin dito ay malamang kilala na nila ako sa mukha,si Oel din. Pero mas sikat si Oel sa Kopi Roti, Mr.Congeniality kaya yun.


“Tara na?” tanong ni Rex.


“San?” wala sa wisyo kong sabi.


“Sa loob?” nakangiti nitong sabi.


“Ahh. Ahh. Oo,sige.” natataranta kong sagot.


Bumaba kami n taxi. Inalalayan ako ni Rex na bumaba. Pagkababa ay inayos ko ang aking damit maging ang aking bag. Humanap na si Rex ng pwesto sa loob ng shop at sumunod na ako. Inilapag namin ang aming mga gamit sa mesang nasa dulo ng kapehan. Magkasabay kaming pumunta doon sa cashier para umorder,inakbayan ako ni Rex.


Nakita ko ang paboritong barista ni Oel sa counter. Ngumiti ito sa akin na aking kinagulat. Ang tagal na nyang nagtatrabaho sa Kopi Roti bilang barista. Ganun pa rin sya,payat at pangahan pa rin. Wala masyadong pagbabago.


“Uy Sir!” sabi nito sabay ngiti sa akin.


“Hi!” nagaalangan kong sagot.


“Musta po? Ilang taon kayong di nagawi dito ah.”


“Okay naman. Ikaw?” tanong ko.


Mababanaag mo sa mukha ni Rex ang pagtataka.


“Ayos naman po.” sabi ng barista.


“Kilala mo sya?”tanong ni Rex.


“Sa mukha oo. Lagi kasi kami dito dati ng kaibigan ko eh.” sabi nito.


“Ah okay.” maiksing sabi nito.


“Sir ano pong order nila?” sabi ng nakangiting barista kay Rex.


“Hmmm. Coffee Bun 2 siguro.” sabi nito.


Coffee bun? Ano ba to? Pag kinakantot ka talaga ng memories.


“Sige coffee bun.” dagdag ko pa.


“Anong kape natin?” tanong ni Rex.


“Kaw na bahala. Basta may coffee bun ako.” sagot ko.


“Ayy sir nga pala. Sayang di kayo nagabot nung lagi nyong kasama dati dito?” parang batang sabi ng barista.


“Ha?” nagulat kong tanong.


“Yung lalaki pong kasama nyo dito dati lagi? Nung nagaaral pa kayo?”


Si Oel ang tinutukoy nya.


“Ahh. Sya ba? Ahh. Oo nga sayang. Ang sharp ng memory mo ha?” sabi ko sa kanya.


“Oo Sir. Makakalimutan ko ba kayo nun? Hindi ah. Kasama nga nya yung asawa nya kanina Sir.” sabi ng barista.


“Asawa? Kasama nya dito yung asawa nya?” tanong ko.


“Oo sir. Kasama nya yung ang asawa nya. Ang cute nila tignan.” masayang sabi nito.


“Ahh ganun ba. Good for them.” sabi kong hindi nagpapahalata ng pait.


So sinama na pala ni Oel ang asawa nya dito sa Kopi Roti?


“Sige Rex. Mauna na ako sa upuan natin baka mawala ang mga gamit natin.” sabi kong nagpapalusot.


“Sure sure. Susunod ako.”sabi nito sabay ngiti ng pagkatamistamis.


Hindi ako alam pero nakaramdam ako ng lungkot nang marinig na kasama ni Oel ang asawa nya sa kapehan. Espesyal na lugar namin ang Kopi Roti,bakit kailangan pa nyang isama ang asawa nya? Bakit naman ganun? Bakit ako nagkakaganito? Ang hirap. Bakit ko pa rin ba kasi sya iniisip? Sana madaling makalimot. Sana nga.


“Uy Rob.” pagputol ni Rex sa kung anumang iniisip ko.


“Ah. You're here na pala.” kikay kong sabi.


He sat beside me. Gave me my Coffee Bun then Cold Coffee. Why not? Ang tagal kong nagtiis na di pumunta dito. I guess it's time for me to move on. As if naman madaling magmove on? As if naman di ko na mahal si Oel? Eto ang problema ko,kinakausap ko ang sarili ko,nagdedebate ang mga characters ng sarili kong mundo. Ang tanga ko minsan.


Lumipas ang ilang oras ng pagkekwentuhan ay gumaan ang loob ko kay Rex. Isa pala syang lawyer. In fairness sa kanya halatang halata na matalino sya. Prangka din sya at ang bilis kumilos. I mean mabilis pumorma. Sa ilang oras na paguusap namin ay inaakbayan nya ako,paminsan minsan ay nagnanakaw sya ng halik pag walang nakatingin na tao,minsan naman ay kinakagat nya ako sabi kiss sa parteng kinagat nya.


Masaya lang ang pakiramdam na naging komportable ako sa kakulitan ni Rex. Ang cute naming dalawa ngayon ko lang narealize. Para lang kaming magjowang hindi na mapapaghiwalay. Why not? Ang kiri ko talaga.


Inakbayan ako ni Rex at hinilig ko naman ang aking ulo sa kanyang balikat. Katahimikan.


“I can stay this way with you forever.” maiksi at tumatagos na sabi ni Rex sa akin.


“Wow. Kinikilig ako.” nagbablush kong sinabi.


Nasa ganung posisyon kami ng may lumapit na isang pamilyar na lalaki. May hawak itong isang cup ng cold coffee. Tinatahak nito ang aming lugar suot ang kanyang nagngangalit na mga mata. Nakaramdam ako ng kaba sa kung ano mang gulong dala nito. Nakakatakot.


“Ang sweet nyo namang dalawa.” sarkastiko nitong sabi.


“Choi pati ba naman dito susundan mo kami?” nanggigil kong sabi.


“Sabi ko kasi sayo,akin ka lang!” sigaw na sabi ni Choi sa akin.


Nagitla ako sa narinig. Maging si Rex ay nabigla.


“Choi. Tigilan mo na nga kami!” sigaw ni Rex dito.


Walang kaabog abog,sinaboy ni Choi ang malamig na kape sa mukha ni Rex.


Shotanginamels.


I T U T U L O Y. . .

Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako (Chapter 2 and 3)

Chapter 2

CAN YOU HANDLE WHAT I’M ABOUT TO DO? I’M HERE FOR YOUR ENTERTAINMENT…. -Adam Lambert CHAPTER 2 Hindi inasahan ni Pancho na isang makisig na lalaki ang kanyang susunduin. Hindi niya kasi ito nakita kahit sa larawan man lang. Pinagmasdan niya ito ng husto habang may kausap ito sa cellphone nito. Hindi nakaligtas sa kanya ang panaka-nakang pagsulyap nito sa kanya partikular sa pagitan ng kanyang mga hita. Alam na niya ang ibig sabihin nun at hindi siya tanga para hindi mahinuhang isa itong bading. Walang kabakas-bakas sa mukha nito na maaari itong magkagusto sa kapwa lalaki. Paano’y napakaraming babae ang na-link na dito. Patunay lamang nun ang kausap nito ngayon na sa balita niya ay siyang pakakasalan nito. Ah, marahil ito ay isang silahis. Marami na siyang na-engkwentro na katulad nito. Mayroong hayagan ang pang-iimbita sa kanya at ang iba ay talagang hanggang tingin lamang ang paanyaya. Hindi sa pagmamayabang ay may hitsura naman kasi talaga siya. Siya raw ang epitome ng tall, dark and handsome. Hindi niya alam kung paano iyon pakikitunguhan sa simula ngunit nabatid niyang sa adbentahe niya na rin ang pagkakaroon ng isang magandang mukha. He had tan skin na sa pagkabilad niya madalas sa araw ay hindi nasusunog ng husto. Mapalad siguro siya. Ang katawan niya ay alaga sa gym at sa pagbabanat ng katawan simula pagkabata. Ngunit ang pinaka asset niyang matatawag ay ang kanyang kulay tsokolateng mata. Marami ang nagsasabing ang mga mata pa lang niya can speak volume of expressions just by staring to anyone in particular. Pwede na niyang iparating agad ang ibig niyang makuha sa titig pa lamang. Subalit ang pinakasentro ng pansin niya ngayon ay kung paano maisasagawa ang kanyang plano laban sa kapatid ng katabi. Siya si Ito. Panchito ang kanyang tunay na pangalan. Ngunit sa paghahanap niya kay Elric na siyang sumira sa buhay ng kanyang kapatid na naging sanhi ng maagang kamatayan nito ay nagpalit siya ng pangalan. Madali lang sa kanya ang gawin iyon. Isa sa mga ugali ni Elric ang maging mapagtiwala sa mga aong kinabibiliban nito. Ginusto na niyang saktan ito pagkakita pa lamang niya rito. Ngunit sa kasamaang palad. Naisip niya na mas magandang pagdusahin ito ng matindi para sa kapatid. An eye for an eye ika nga. Nang makatapos siya ng kolehiyo ay may ipinagtapat sa kanya ng kanyang Tatay Ben ang tunay na pangalan ng kanyang ama. Buhay pa pala ito at nasa Japan lang kasama ng bagong pamilya. Sinulatan niya ito at hindi inaasahang sasagot kaagad. Nagpadala ito ng emisaryo at inayos ang papeles niya upang mapasunod siya ng mabilis sa Japan. Naka-alis siya ng bansa at nag-aral habang nasa piling ng ama. Ang kanyang madrasta ay isang purong haponesa na napakabait at talaga namang inacknowledge siya ng husto. Hindi niya inaasahan iyon bagamat walang anak ang mga ito sa panahon ng pagsasama. Nakapagtapos siya sa Japan at pinagtrabaho ng ama sa car dealership business nito. Mayroon iyong limang sangay sa buong metro ng bansang iyon at limang sangay rin sa Pilipinas. Tatlo sa Luzon at dalawa sa Cebu. Nang mamatay ang ama ay ipinamana sa kanyang lahat ang mga iyon at hindi kinontesa ng madrasta. Nararapat daw iyon sa kanya dahil matagal siyang napabayaan ng ama. From time to time ay binibisita na lang niya ang kanyang madrasta kapag kinakailangan niyang asikasuhin ang mga negosyo sa Japan. Hindi siya umalis bilang Chief Mechanic ni Elric. Hindi porke’t naging maalwan na ang buhay nila ng Tatay Ben ay kakalimutan na lang nila ang bagay na ginawa nito. Hinding-hindi. Lalo na siya. Nasobrahan yata siya sa pag-iisp at hindi napansin na napabilis na sila ng takbo. Muntik na niyang hindi mapansin ang nag-overtake na truck kaya nag-swerve ang kanilang sasakyan pakanan. Mabilis niyang naapakan ang preno tiyempong wala silang kasunod. “What the… Anong klaseng pagmamaneho ba ang alam mo? Hindi mo ba alam na maari tayong mapahamak sa kapabayaan mo?” nanggagalaiting sigaw sa kanya ni Gboi. Namumula ang mukha nito sa galit at bahagyang takot na nakita niyang gumuhit sa mga mata nito. “Ipagpaumanhin mo Sir. Medyo wala pa kasi akong tulog at hindi ko napansin na bumubilis na pala tayo. Huwag kang mag-alala at hindi na mauulit.” Maamong sagot niya rito sabay ngiti ng pagkatamis-tamis. Ipinasya niyang huwag patulan ang paninigaw nito sapagkat maaring hindi makapag-pigil ang isa sakanila at magkasakitan sila. Ayaw niyang ibuko ang sarili ng ganito kaaga. Tutal, alam naman niyang isa itong “pa-mhin”, agamitin na lang niya iyon sa kanyang bentahe. Napansin niyang napalunok ito. At napatingin sa mga labi niya. “Ayos!!” napapangiting sabi niya sa isip. Hindi ligtas sa appeal niya ang isang ito. Mukhang may naisip na siyang magandang gawin para gantihan si Elric. “Ayos ka lang ba Sir?” sabay hawak sa balikat nito at ininspeksiyon ang katawan nito. “May masakit ba sayo?” may papisil-pisil pa siyang nalalaman. Naaliw na tiningnan niya ito sabay sabing, “Okay ka naman pala. Huwag kang mag-alala Sir, kapag ako ang kasama mo hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa’yo.” Sabay kindat dito. Napamaang na lamang ang amo. “What the heck is that?” sigaw ng isip ni Gboi. Hindi niya mapaniwalaan na ganoon na lamang ang mangyayari pagkatapos niyang sigawan ito kanina. Nakahanda na siyang sapakin sana ito ngunit napigil iyon ng ngumiti at humingi ng pasensiya. Buti na lang at tapos na siyang makipag-usap kay Katrina sa cellphone niya kaya hindi na nito narinig pa ang pagmumura niya. Nakakalito rin ang mga sinabi ng Panchong ito sa kanya. “Huwag kang mag-alala Sir, kapag ako ang kasama mo hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa’yo.” Was it a come on? How come it did not sounded gay? Did he see through him? Alam kaya nito na silahis siya? Ahhh!! Napapasigaw na siya sa frustration sa isip niya. Ang dami niyang tanong. Ngunit hindi maaring hindi niya malaman kung bakit ganoon ang aktwasyon nito sa kanya. Kailangan niyang malaman kung lumalandi ito sa kanya, one way or another. Ipinasya na lang niya na gawin ang naiisip. “Bakit mo naman nasabi yan? Ano ka super-hero ko?” nakakalokong tiningnan niya ito. Naglapat ng isang linya ang mga labi nito habang tutok na tutok sa daan ang mga mata. “Dahil ayokong makitang may nasasaktan na katulad mo.” Walang lingong tugon nito sa kanya. An “O” formed his lips. Bahagya pa siyang napatulala rito. Hindi siya makapaniwalang itutugon nito ang eksaktong inaasahan niyang sagot. Bago pa siya makapag-salita ulit ay inunahan na siya nito. “Alam ko kung ANO ka. Pero huwag kang mag-alala at safe ang sikreto mo sa akin.” Nakangiti na ito ngunit hindi pa rin ito tumitingin sa kanya. A mutter of expletives should be going out of his mouth right now kung hindi lang siya nag-alala na lingunin ang kasama nilang si Britney na sa kabutihang-palad ay nakatulog nap ala sa likuran. Tiningnan niya ng masama si Pancho sabay sabing. “Anong pinagsasasabi mo dyan? Anong alam mo tungkol sa akin?” Mapanganib ang tono niyang ginamit ditto. Mahina lang iyon bagama’t tiniyak niyang maipararating niya rito ang lahat ng ibig niyang sabihin sa katanungan niyang iyon. Tumaas lang ang kilay nito at walang anu-ano’y inihinto ang sasakyan sa isang tabi. Pinindot nito ang signal para sa Hazzard at binalingan siya. “Gusto mo bang ipaliwanag ko pa sa’yo Sir kung ano ang ibig kong sabihin? Alam natin pareho na ang umbok sa pagitan ng mga hita ko ang tintingnan mo kanina sa airport. Alam ko ang uri mo Sir, bagama’t hindi isang masamang bagay iyon ay ikinabigla kong malaman.” Sagot nito sa kanya sa napakalapit na posisyon ngmukha nito sa mukha niya na hindi niya kailanman inaasahan. Napatingin agad siya kay Britney at mukhang tulog pa rin. Ibinaling niya agad ang mata pabalik rito at hindi inatrasan ang nanghahamong tingin nito at nang-uuyan na ngiti. “Alamin mo kung saan ka nakalugar Pancho. Bagama’t wala akong alam na ginawa para malaman kung paano mo nalaman ang pagkatao ko ay isina-suggest kong manahimik ka na lang tungkol rito.” Walang paki-usap sa tinig na sabi niya. Wala ring silbi kung itatanggi niya dahil kung ng itinago niya ay nalaman pa rin nito. Ano pa kaya kung inihantad niya. “Maari ba, Pancho?” dugtong niya ng hindi ito tuminag. Nagbago ang ekspresyon nito at ngumiti ulit at nagwika ng “Nasa sa iyo yan Sir. Kung hindi ka magiging pasaway sa akin, baka hindi ako magsalita.” Nakakalokong sagot nito. Napailing siya sa sagot nito. “Hindi iyan ang inaasahan kong isasagot mo Pancho.” Nagsimula na itong paandarin ang sasakyan ulit. Tiningnan siya nito ng hindi inaalis ang ngisi sa labi. Ngali-ngaling sapakin na talaga niya ito. “Sige.” “Hindi ko ipagsasabi, nangangako ako. Pero..” nakabitin ang hininga niya sa isinagot nito. Akala niya okay na, may pahabol pa pala. Kaasar. “Pero ano?” sagot niya. “Pero, di ko ipapangakong hindi na kita lalapitan at kukulitin. Kasalanan mo kasi, ang cute-cute mo!” sinserong pahayag nito habang nakatingin ng diretso sa daan. Again, an “O” formed his lips. He ought to say something. But. That rendered him speechless!!! Itutuloy…..

Chapter 3

Isang nakaka-binging katahimikian ang namagitan sa kanilang dalawa ni Gboi. Alam na niyang nakuha niya ang atensyon nito ng husto. Hindi niya akalaing ganoon kadaling makakapag-establish siya ng panibagong plano para sirain ang kapatid nito. Kailangang magbayad si Elric sa kahit na anong paraan.

“Ay!! Aym su-re Ser por ay hab islep her. Ay dedn’t min tu bi isleyping her.” Tinig iyon ni Britney mula sa likuran. Muntik ng makapag-preno ng wala sa oras si Pancho kung hindi niya naalala na kasama nila ang talipandas na iyon sa likuran.

“Ano ka ba naman Britney! Nakakagulat ka! Sa susunod, mag-inat ka naman muna.” Naiiling na sambit ni Pancho. Tiningnan ni Gboi ang bading sa likuran. Mukhang pinagprituhan na ng itlog ang mukha nito. Bahagya tuloy siyang napangiwi sapagkat sa kanya ito nakatingin.

“Haw ar yu ser?” nakangiting sabi nito sa kanya. Napansin niya ang bahagyang pagsulyap ng katabi niya sa kanya kaya hindi niya maangilan ang nagsalitang monster.

“I’m okay, Britney.” At bahagya itong nginitian bago umayos ng upo.

“Ser, wud yo like to eat? Ayl by Mcdu.” Biba pa nitong pakikipag-usap muli sa kanya.

“No, I’m okay.” At bahagya lang itong nilingon. “Sigi na Ser. Ayl buy Mcdu por yo.” Muli nitong paanyaya.

Sasagot sana siya kung hindi lang siya inunahan ng nagmamaneho. “Hindi kumakain si Sir ng Mcdo, Britney.” Nang-iinis na wika nito. Hindi niya pinatulan ang pang-iinis sa kanya nito at sinagot si Britney. “No, I’m still full Britney. And besides, He’s right. I don’t eat fastfood. But, maybe next time.” Sabay ngiti rito.

Nakita pa niya ang bahagyang pagsinghap nito sa pagngiti niyang iyon. Noon niya naunawaan na nagpapa-cute ito at mayroong crush sa kanya.

Tiningnan niya si Pancho na katabi niya. Nakita niya ang pagtaas ng sulok ng labi nito na parang sa isang nang-uuyam na ngiti. Hindi niya napigilang punahin iyon. “What is your problem?” nakakunot-noong tanong niya rito.

Nilingon siya nito ng nakangiti pa rin. “Wala po akong problema Sir. Bakit kaya parang mainit ang dugo mo sa akin Sir?” tanong nito sa kanya kapag-kuwan.

Hindi siya naka-imik sa naging tugon nito sa kanya. OO nga naman? Bakit nga ba siya masyadong apektado sa mga kilos nito. Pinili niya ang manahimik na lang.

Maya-maya lang ay nasa bahay na nila sila sa Quezon City. Iyon ang lumang mansion nila sa New Manila. Ilan sa mga naunang residente doon ang pamilya nila. Iginala niya ang paningin sa buong paligid. Wala pa ring nagbago sa lugar na iyon. Maliban sa ibang renovation na ginawa, walang naging malaking pagbabago ang lugar na kinalakihan niya.

“Magandang araw po Senyorito Gboi.” Bati sa kanya ng mayordoma. “Magandang araw din Manang Mercy. Kamusta nap o kayo rito?” nakangiti niyang sabi then looked at the old woman fondly. Isa ito sa mga naunang katiwala doon.

“Ay, okay lang ako at ang mga kasama ko rito Senyorito Gboi. Maayos naman ang lahat. Umakyat na muna kayo sa library at nandoon ang inyong Papa. Nagbilin siya na doon kayo dumiretso pagkarating ninyo.” Sabay talikod nito sa kanya.

Pagpasok niya ay nagging nostalgic na naman ang kanyang pakiramdam. Iginala niya ang kanyang paningin at hinanap ang paboritong lugar sa mansion. Nakita niya ang portrait ng kanyang Mama. Hindi niya maiwasang ang pagpapakawala ng isang mahabang buntong-hininga.

“So the prodigal son is back!” Isang tinig na punong-puno ng sarkasmo ang kanyang narinig. Mula iyon kay Mildred. Ang kanyang madrasta. Nakangiti ito ngunit batid niyang peke ang ngiting iyon na maaring ihalintulad sa isang bulok na mansanas. Pula sa labas. Brown sa loob. Tiningnan niya ito hanggang sa makababa sa grand staircase nila.

Donyang-donya na ang hitsura nito samantalang 15 years ago ay napaka-submissive ng dating nito at hindi makabasag-pinggan kasama ang dalawang anak nito sa unang asawa. Isa itong dating manggagawa sa kanilang kumpanya. Bagamat ikinagulat ng lahat ang pagpapakasal nitong muli matapos mabiyuda sa kanyang ina ay walang ni isa man ang tumutol sa naganap.

“I’m glad you’re here to welcome my return Tita Mildred. Had I known that you’ll be taking the time to come down here and talk to me, I should’ve chosen to stay in a hotel than to suffer the intolerable minutes talking to you.” Mahaba ngunit banayad niyang pagkakasabi bagaman nakaplaster ang kanyang ngiti sa mga salitang iyon.

Naningkit ang mga mata nito sa sinabi niyang iyon. “Kahit kalian talaga, bastos ka Gboi. You always talk like you’re some drag queen who is always trying to make ends meet. Nakakatawang isipin na ganoon ka umakto sa harap ng pamilya. Nakakahiya ka!” magkadikit ang labing wika nito. Halos ayaw iparinig ang nais iparating. Hindi maiwasang maamuse siya sa sinabi nito.

“Oh! Now I’m a drag queen. You see tita, you can brand me everything you want, But, Frankly my dear. I don’t give a damn. Mas gugutuhin ko pang kausapin ang mga katulong sa mansiyon na ito kaysa ang makipag-plastikan sa inyo. Baka kasi makalimutan kong “asawa” kayo ng Papa ko.” Mas maanghang na wika niya rito sabay talikod paakyat ng hagdanan.

Through the years ay nadevelop na niya kung paano tatapatan ang kawalang-hiyaan ng mga ito sa kanya kapag siya lang ang kaharap.

Nang-uuyam na muling nagsalita ito. “So, you’ve suddenly developed an instant affection to the hired help here. Hindi ko alam na mahilig ka palang makipag-usap at kinaaliwan mo ang mga hampas-lupa.” Nakataas-kilay na salita nito.

Nilingon niya ito ng akmang hahakbang na sana siya paakyat sa library. Tiningnan n’ya ito mula ulo at paa at binalikan ang mukha nito sabay sabi kalakip ang mas nang-uuyam na ngiti. “Sa totoo lang, Ikaw lang ang hampas-lupang hindi ko kailanman kaaaliwan.” Sabay talikod sa madrasta.

Narinig pa niya ang mahinang pag-singhap nito sa likuran niya bago ipinagpatuloy ang pag-akyat. Mukhang magiging napakahirap ng pagbabalik niyang iyon.

“Dad, I’m here.” Kasunod ng isang mahinang katok niya sa pintuang iyon ng kanilang library. “Come in.” boses iyon ng kanyang ama.

“Welcome back Gboi” pagbati sa kanya ng kanyang ama kasabay ng isang mahigpit na yakap sa kanya.
Tinapatan niya iyon ng mas mahigpit na yakap. “Kamusta kayo Papa?” tanong niya sa ama.

“I’m good. I’m perfectly fine, hijo.” Nakangiti siya nitong iginiya sa isang mesa doon. “Bakit dito ninyo ako pinapunta agad Papa? May sasabihin ka bang importante?” bungad niya rito ng maka-upo.

Napatingin ito sa kanya. Napa-iling. “Ha, ha.. Talagang kilala mo ako Gboi. Alam mo kung kailan kita kakausapin ng seryosohan. Pasensiya na kung hindi kita mapapag-pahinga muna. The Menandrez are asking kung kailan nga ba ang kasal ninyo ni Katrina. You see, you’ve been engaged for more than eight years now. When do you plan to tie the knot?” tuloy-tuloy na sabi nito.

Bagaman at alam niyang iyon ang maririnig niya sa ama ay hindi pa rin siya makasagot dito ng kongkretong kasagutan. Hindi sa wala siyang planong pakasalan si Katrina. In fact, ito lang ang nakikita niyang babaing pwedeng pakasalan niya. They’re even good in bed. Dahil nasubukan na nilang minsan ang magniig. Ang tanging pumipigil sa kanya ay ang dahilan sa pagpapakasal nilang iyon.

“Some mergers happen in Church, son. Hindi kayo ang unang gagawa noon. Besides, She’s a perfect catch for you.” May kasama pang panunudyo ang pangungumbinsing iyon ng kanyang ama. Napabuntong-hininga siya sa narinig. Parang nabasa pa nito ata ang naisip niya.

Damn! Sabi ng isip niya. “Okay Papa. Gagawin ko. I think it’s time na rin para tuldukan na ang katanungan ng lahat at ang kanilang paghihintay. May be we can marry in December. Tatanungin ko si Katrina mamaya.” Sabi niya sa ama. Mas maganda ng ganito. At least. Teka? Bakit parang ang sarili niya ang kinukumbinsi niya?

Napahugot na naman siya ng hininga.

“Magaling. Sabagay, naghahanda na sa ibaba ang lahat para sa Welcome party mo. Magpahinga ka muna hijo. May sorpresa pa ako sa iyo mamaya. Pupunta rin dito sina Katrina mamaya. Get yourself a rest. And, Welcome back ulit hijo!” Bakas ang katuwaan sa mukha nito. Iyon ang matagal na niyang inaasam. Ang matuwa ang ama sa kaniya. Nagpaalam na siya rito pagkabitiw nito sa kanya.

Habang nasa silid ay hindi mapigilan ni Gboi ang mapag-isip. Sumasaglit sa isipan niya ang ibang mukha. Imbes na ang kay Katrina ang kanyang makita ay ang mukha ni Pancho ang nakikita niya.

“Shit!” sambit niya. Kailangan alisin ang talipandas na iyon sa kanyang isipan. Nasaan na nga pala iyon? Pagkababa niya ng sasakyan kanina ay hindi na niya ito tiningnan pa. Dumiretso na siya pagpasok at iyon nga ay nagka-iringan sila ng madrasta.

Pinili na lang niyang mahiga at magpahinga. Ipinikit niya ang mata at salamat sa malamig na klima ng kwarto ay nakatulog na siya pagkalapat ng kanyang likod sa higaan…

Itutuloy….

"Poem for a girl"

"Poem for a girl"

by:Doni Cifra

I hold the train of your loveliness
In the breadth of my arms.
And my chest would start to effervesce,
With the magnitude of your charms.

The words they string themselves together
They hold my mind in reins.
And though I try so hard to sever
Their power never wanes.

So I walk steadily behind you
As in your wedding day.
To be with you I can’t aspire to
Because I’m flaming gay.

But even though I love cock
I can’t control my feelings.
I can’t imagine how we’ll fuck
But we can start from small beginnings.

A small dildo, a small strap-on
I’ll even get you one in pink.
We’ll never do it with the lights on
And never without a drink.

I’m slightly wishing I were straight
But darling I’m a queer.
And being a fag is just way too great
I’m really sorry, dear.

*Thanks BFF Doni Cifra for letting me copy this*