Unbroken 2.3

NOTE:Salamat sa patuloy na nagbabasa ng Unbroken 2. Maging sa mga bagong writers natin, Lui, Kenji, BX, welcome sa ating blog. Sa mga readers at silent readers, salamat pa rin ng bongga. Comments are highly appreciated.

Daniel saw the guy gazed at him. He was really thinking of something else that time but he sensed that someone was observing him. Alas! Tama sya, he saw his stares in his peripheral vision.

FR was amazed on how this guy in longsleeves looks. Alam nyang hindi ito mahirap dahil sa kinis ng balat na meron ito. Tinignan nyang mabuti ang physique ng isang ito, may kapayatan, oo, pero hindi maipagkakaila ang kakisigang taglay nya. Kitang-kita rin ang matangos na ilong nito dahil ito nga ay patagilid na nakasandal sa pinto ng kotse.

Daniel smelled his own scent nang biglaang napalakas ang hangin. Napangiti sya nang maamoy pa din ang Fahrenheit na pabangong gamit nya na binigay sa kanya ng kanyang kaibigan si Miguel noong kanyang birthday.

Humarap si Daniel sa lalaking kanina pa nakatingin sa kanya.

Daniel felt that the guy seems to be interested pero di nya mawari kung bakit. Their eyes met. Nakita nya sa malayo kung gaano kaganda ang mata ng isang ito. Kung sa kanya ay maliit at matalim, iba ang mata ng isang ito, malaki, bilugan at napakaamo. He was thinking if the guy has almond eyes or a down turned one. He smiled. Unconsciously, naramdaman nalang nyang lumalakad ang kanyang paa sa kinalalagyan ng estranghero.

Nakita ni FR ang pagngiti ng lalaki. Hindi nya maiwasang magtaka kung bakit parang natutuwa sya nang masilayan ang ngiti nito. Bumalik na naman kaya ang pagkagusto nya sa mga lalaki? Is he actually attracted to this guy? Thoughts ran to his mind. Sya ay napabuntong hininga. Nagpakawala sya ng isang ngiti na hindi nya alam kung bakit at para saan.

Nagulat si FR nang makaramdam ng bigat sa kanyang balikat. Nakita nyang may nakaakbay sa kanya. Sinundan nya ng tingin ang braso, tinunton ang mukha, nagitla sya nang makitang ang lalaking nakalongsleeves ito.

Gustong kumawala ni FR pero di nya alam kung bakit ayaw sumunod ng katawan nya. He froze there in silence. Hindi din alam ni Daniel ang sasabihin, he must admit na weird ang pakiramdam ng umakbay sa isang lalaking hindi mo kakilala pero for some strange reasons, parang naeenjoy nya ito.

Ang bango naman nitong isang to. FR thought

Natahimik silang pareho. Hindi inaalis ni Daniel ang pagkakaakbay kay FR. Si FR naman ay walang imik at nakayuko. Iisipin ng lahat ng makakakita na may relasyon ang dalawang ito. Hindi man sila at hindi man sila magkakilala eh parang magnobyo sila dahil sa akbay na iyon.

“Hmmm. Mabigat po braso mo.” mahina at nahihiyang sabi ni FR

Napangiti si Daniel. Tumitig ito kay FR. Kahit nahihiya, dahan-dahang inangat ni FR ang kanyang mukha at nasilayan kung gaano kagwapo ng lalaking ito sa malapitan.

Jesus Christ!

“Daniel.” sabi nito sabay abot ng kamay kay FR

Nagaalangan, pero kinuha ni FR ang kamay nito. Nahawakan nya, pangmayaman, malambot.

“FR.”

They both smiled.

“A-anong ginagawa mo dito?”

“Ha? Ah inaantay ko yung amo ng nanay ko. Nasa loob kasi sya ng hotel.” mahinang sabi ni FR

“I see. Gusto mong gumala muna?”

Nagulat si Daniel sa sinabi nya. Hindi sya ganoon. Kahit di sya nanghuhusga ng tao base sa looks at features nito, di sya nagaaya sa mga taong di nya kilala. At sino ba naman ang matinong taong gagawa non?

Nagulat si FR sa narinig.

“Ga-gala? Saan?”

“Dyan lang sa may market sa taas. Maganda don. Gusto mo?”

Shit. What's with my tongue today? Ano ang nangyayari? Why am I asking a guy I do not know who? Sabi ni Daniel sa sarili

Bago pa man bumuka ang bibig ni FR para magsalita, naunahan na sya ni Daniel.

“And I won't take no for an answer.” sabi nito sabay ngiti

Nakita ni FR kung gaano kapula ang labi nito. Maging ang mga ngipin ay pantay-pantay. Mabango pa. Ano pa ba ang hihingiin nito sa kanya? Ano pa ba?

“Ha? Baka lumabas na yung Amo ng nanay ko eh. Hahanapin ako non.”

Daniel didn't say anything at all. Hinatak nalang nya si FR at sapilitan nya itong pinasok sa kanyang itim na kotse. FR felt surprised at di sya makapaniwalang sumama sya sa isang estranghero. Having said that, weird at di sya nakaramdam ng takot o pagdududa sa motibo ni Daniel. Naisip nya na marahil ay gusto nya din ang mga nangyayari.

Agad na pinaandar ni Daniel ang kotse at nagmaneho.

Nakita ni FR ang loob ng kotse ni Daniel. Mabango ito, malinis. Halatang masinop ang isang ito sa gamit. May mga tissue din sa mga drawers at maayos na nakasalansan ang mga ito.

Daniel noticed that FR was looking at his things. He smiled.

“Ahh? Yan bang mga yan? Wala lang yan. Mahilig kasi akong kumuha ng tissue kapag kumakain kami sa mga fastfood. Nilalagay ko sa kotse tapos gagamitin ko pag kailangan talaga. Pero kadalasan pinanglilinis ko lang ng sapatos lalo na pag maputik.”

Tumango lang si FR.

Naamaze si FR on how economic Daniel is. Siguro ay may pagka-OC din ito dahil wala ka nga talagang makikitang dumi sa loob ng sasakyan nito.

Ang tahimik naman nito. Bakit parang nahihiya sya? Sabi pa ni Daniel sa sarili

“Hey. Bakit ang tahimik mo?”

Namula si FR. Nagsimula na nyang pagalawin ang kanyang tuhod, senyales na nahihiya sya at kinakabahan.

“Ha? Wa-wala.”

“Ano nga?”

“Wala lang po.”

“Po ka dyan ng po. Baka nga magkaedad lang tayo eh.”

“Wala nga lang po.”

“Hmmm. Sige na nga para di ka mahiya, ako muna ang dadaldal ng dadaldal. Tapos magsalita ka na rin ha?”

Nakulitan si FR sa gesture na yun ni Daniel. Parang ang lambing na di nya malaman. Napangiti sya.

“Hmmm ano ba? Daniel Matilla. Nagaaral ako ng Fine Arts ngayon sa isang university sa Manila.”

“La Salle, I suppose.” biglang sabi ni FR

Nagulat at napangiti si Daniel.

“How did you know that?”

Napangiti si FR. Nakita nya kasi ang ID ni Daniel na nakasabit sa may front mirror ng kotse.

“A wild guess.” sabi nitong nakangiti

“Ohh. I wasn't convinced.” Daniel pouted his lips

Tumawa si FR. He finds Daniel cute lalo pa't napakarare sa isang lalaki ang magpout ng lips.

Nice lips. Nice lips. I don't know why I'm wishing na sana madampi sa akin yan. FR thought

“Nakita ko sa ID mo.” sagot ni FR

“Shit. You saw my ID? Where?” natatarantang sagot ni Daniel

Daniel looked and see his ID hanging on the front mirror of his car. He instantly grabbed it and hid it between his lap. FR kept on giggling.

“What's the point of hiding your own Identification card when you have formally introduced yourself?” pangaasar nito kay Daniel

“Errr.”

“See? No need to hide your ID na. Kasi nagpakilala ka naman sakin ng maayos. Unless...” pambibitin ni FR

“Unless ano?”

“Hmmm. Unless you faked some information.”

Daniel stared at FR's eyes. He looked in disbelief. Kumunot ang noo nito.

“Hindi ahh.” pagdedepensa nito sa sarili

“Oh? Eh bakit ayaw mong makita ko yung ID mo? Eh nakita ko na naman yung Logo ng La Salle?” sagot ni FR

“Ka-kasi...”

Bago pa man makapagsalita si Daniel ay mabilis na dinukot ni FR ang ID nya sa pagitan ng kanyang mga hita. Bakas kay Daniel ang pagkataranta at mabilis na napreno ang sasakyan. Mabuti nalang walang kasunod na kotse. Para silang mga batang nagaagawan ng laruan. Todo-iwas si FR sa t'wing kinukuha ni Daniel ang ID, todo-kuha naman si Daniel pero magaling si FR.

After few minutes, they felt tired and stupid of what they are doing. Kita mo ang pagkahingal sa kanilang paghinga. Daniel looked so pissed, FR looked so happy with the way Daniel looks.

“Ano ba!” pasigaw na sabi ni Daniel

Nagulat si FR. Di sya sanay ng sinisigawan sya. Lalo pa't di nya kilala at di nya kaclose.

“Anong ano ba?” Balik na sigaw nito

“Akin na nga yang ID ko!” sigaw ni Daniel

Lalong nag-init ang ulo ni FR.

“Mahirap bang intindihin na ayaw kong ipakita ang ID ko sayo? Ha!” sigaw pa ni Daniel

Huminga si FR. Ramdam nya ang matinding pagkainis.

Inabot nya ang ID kay Daniel. Tahimik.

“Ayoko sa lahat ng sinasagawan ako. Kung ang nanay ko nga di ako sinisigawan, ikaw pa. Sino ka ba? Sabagay, anak-mayaman.” mahina at seryosong sabi ni FR

Naalarma si Daniel. Di nya alam pero bigla syang natakot na baka magalit si FR sa kanya. He tried to compose himself by fixing the collar of his longsleeves and took a deep breath.

“Salamat sa ride. Bababa na ako.” mahinang sabi ni FR

Mabilis na lumabas ng kotse si FR at binagsak ang pinto ng kotse.

Alam nyang malayo-layo ang kanyang lalakarin. Tanaw pa nya kung gaano kalayo ang kotseng kanyang iniwanan nang hatakin sya ni Daniel papasok. Mabilis syang naglakad, nakatikom ang mga kamao, senyales na naiinis talaga sya sa nangyari.

Sabagay Anak mayaman. Kaya marunong manigaw. Kupal sya. Ang angas!

Lakad-takbo syang lumayo sa kotse. He never looked back.

Kala nya. Makikita nya. Pag yumaman ako babalikan ko sya!

Nangangalahati na sya sa paglalakad nang mapansin nyang sinusundan sya ng kotse. Pero dedma. Inis sya at di sya makikipagusap dito.

Narinig nya ang pagbusina nito sa kanya. Hindi nya pa rin pinansin.

Beep!

Beep! Beep!

Beep! Beep! Beep!

Dedma.

Nakita nyang nilagpasan sya ng kotse biglang nagmaneobra at hinarangan ang kalsadang kanyang lalakaran.

Anong gusto nito? Away?

“Sorry na FR. Please?”

Nanatili syang nakatayo. Di nya pinapansin si Daniel.

“Dali na FR. Please?”

Nakita nya ang mga paparating na kotse.

Kung hindi sya aalis, magtatraffic.

“FR. Please? Sorry na?”

Daniel feels so worried sa nagawa nya kay FR. Hindi nya alam kung bakit, pero parang ayaw nya na magalit ito sa kanya. Alam nyang mali sya sa pagsigaw kay FR, pero nainis din naman sya na ayaw ibigay ni FR ang ID nya. Hindi nya alam kung paano nya susuyuin ang isang to.

“FR! Sorry na please!”

Daniel kept on shouting. The cars started accumulating. Naguumpisa ng magtraffic dahil sa nakaharang na sasakyan ni Daniel. Naiirita na ang mga drivers at patuloy na ang kanilang pagbusina na lalong ikinarindi ni FR.

Daniel got out of his car and went near FR.

“Sorry na please? Tara na, nagtatraffic na”

“Adik ka pala eh! Tama ba namang iharang mo ang kotse mo sa daan?” bakas sa boses ni FR ang sarcasm

“Wala akong pakialam.” sagot ni Daniel

Nagulat si FR sa narinig.

“Hindi ako aalis dito at dadami lalo ang sasakyan dyan kung di ka sasakay sa kotse ko.” seryoso ang tono ni Daniel

Dumami lalo ang sasakyan. Mas naging maingay ang busina. Natataranta si FR.

“Wala akong pakialam kung gumawa tayo ng eksena dito. Wala akong pakialam kung magalit yang mga drivers na yan. Basta ang gusto ko magkabati tayo. At sumakay ka sa kotse ko.” sabi ni Daniel

Nakita ni FR ang gigil sa mata ni Daniel. Nakaramdam sya ng takot.

“Sasakay ka ba o hindi?”

“FR.”

Tinitigan sya nito sa mata. Gustong malusaw ni FR. Namumula sya at nahihiya sa mga nangyayari.

Bago pa sya makapagsalita, kinuha ni Daniel ang kamay nya at hinawakan ito. Magkasabay silang naglakad pabalik sa kotse.

I T U T U L O Y...